Nas i Rusa 300 miliona

Piše: Jovan Lakićević

Pretpostavljam da je ona čuvena krilatica: „Nas i Rusa 300 miliona“, koju pamte samo najstariji Crnogorci, nastala u vrijeme dvorskog pametara i nenadmašnog šaljivdžije, Iva Vrane.
Neko poput njega će na to dodati, nešto kasnije: „A bez Rusa – ni dva kamiona“!

Ja opet, nedostojan, nesklon šali u sumornim vremenima, rekao bih : „Pola kamiona…“ Jer, onaj jedan kamion sa Milogorcima ( kojih nije bilo u vrijeme Iva Vrane), već više godina, okrenuo je leđa Baćuškama. A sa Milogorcima i njima bliski „narodi i narodnosti“…
To je, ako se ne varam, zapečaćeno „vizionarskim“ Poglavnikovim upisom CG u dobrotvornu NATO organizaciju prije osam godina, a potom i uvođenjem sankcija Rusiji, koje je potpisao Crnogorac u pokušaju, Dritan.
Da su još na vlasti, mogli bi, konačno, da potpišu i onaj, toliko željeni mir, s Japanom,( ako već nijesu), poslije 120 godina i da nam skinu veliku brigu s vrata!
Tada su se, da podsjetim mlađe čitaoce, 1 905 godine, kada su Rusi zaratili s Japanom, „ničim izazvani“ Crnogorci svojevoljno pridružili majci Rusiji.
Ostalo je zapisano da je Lekso Saičić, iz crnogorskog odreda Jovana Lipovca, vodio megdan, valjda u Mandžuriji, sa japanskim samurajem i – posjekao ga, o čemu svjedoči i jedna lijepa epska pjesma!
No, da se vratimo na početak ove priče i zavirimo u domen statistike, koju, kao epski čovjek, uopšte ne podnosim. Ali je neizbježno. Izgleda da je prije 150 godina Rusa bilo, zaista, 300 miliona. A zna li neko koliko ih danas ima?
Bojim se da ni Rusi, kao ni njihova „istorodna i istovjerna braća Srbi“(Sv Petar Cetinjski), o sebi, o tome nemaju pojma!
Jednoga dana o tome ćemo pitati naše „osvjedočene prijatelje“, Engleze, ako ih tada uopšte bude na Ostrvu. Oni, vjerujem, imaju preciznu evidenciju, jer se vjekovima svojski trude da Rusa i Srba bude što manje, ili da ih uopšte ne bude!
O tome svjedoče i potonji događai u Ukrajini, i milionski broj izginulih Rusa sa jedne i druge strane ukrajinske granice, u kojima su Englezi nesumnjivi dobitnici!
Da ne idemo dalje od poslednja dva vijeka, kada je Napoleon, uz svakovrsnu podršku Engleza krenuo na Rusiju 1812. godine. (Tada je ugašen i Prvi srpski ustanak, jer se, bez ruske pomoći, nije mogao održati. Englezi su, da se poslužimo leksikom jednog srpskog diplomate, tada poveli sa 2:0).
Po zvaničnim podacima, tada se od 600 hiljada Napoleonovih vojnika ( a mislim da ih je bilo znatno više!) nakon paljevine Moskve, pred naletom strašne ruske zime i još strašnijih ruskih ratnika, u Francusku vratilo jedva 60 hiljada.
Nigdje nijesam pročitao koliko je u ovom bezuspješnom Napoleonovom pohodu, koji će ga koštati cerske krune, poginulo Rusa. I tu se ne bi smjelo nagađati. Vjerovatno, mnogo, mnogo više.
Tek minuli, 20. vijek, bio je, po ljudskim žrtvama, fatalan za Ruse, kao i za Srbe.
Za Srbe se zna, da je u Prvom velikom ratu, izginula trećina najvitalnijeg dijela muškog stanovništva. Za Ruse, opet, nema podataka do oktobra 1917, kada je, po diktatu i uz značajnu finansijsku pomoć Rotšilda (iz Londona) i Rokfelera (iz Vašintona) preko Lenjina i Trockog, uvezena, za ruski narod pogibeljna, Oktobarska revolucija.
U surovom, iz Londona planiranom građanskom ratu, između „crvenih“ i „bijelih“, i ne samo između njih, u kome je, zvanično, pobijena čitava carska porodica Romanovih, izginulo je oko 30 miliona Rusa.
Nema, nažalost, zvaničnih podataka koliko ih je završilo život, ne u Staljinovim, nego u čistkama engleskog agenta na čelu NKVD, Lavrentija Berije u sibrirskim gulazima. Valjda, još toliko.
Ono što se, koliko-toliko zna, jeste brojka od 27 miliona Rusa u Drugom velikom ratu, koji su izgubili živote u sudaru sa, opet, engleskim favoritom – Hitlerom!
I, kad se sve laički sabere, čini se da je u 20. vijeku stradalo oko 100 miliona Rusa. Za naše prijatelje Engleze – premalo!
Ali, šta je sa preostalih 200 miliona? Kamo sreće da ih je i toliko. U današnjoj Ruskoj federaciji ima ukupno 145 miliona stanovnika. Od toga je Rusa, možda, 100 miliona.
Ako se tome broju doda 15 miliona ukrajinskih Rusa, koji su već pripojeni R F i petnaestak miliona koji su nakon raspada SSSRa ostali, kao građani drugog reda u bivšim pribaltičkim republikama, ispada da Rusa nema danas ni 150 miliona. Dakle, upola manje nego prije 120 godina!
Ne bi se nikako moglo reći da su Englezi, u potonja dva vijeka, gubili vrijeme! Što se tiče Rusa.
A što se Srba tiče, uz onu trećinu muškog stanovništva u Prvom velikom ratu, koju smo već pomenuli, ne računajući Balkanske ratove, treba dodati milion i sedamsto hiljada izginulih Srba u Drugom velikom ratu. Od toga je u Pavelićevom Jasenovcu , po svjedočenju nedavno preminulog akademika, Srboljuba Živanovića, zvjerski pobijeno od engleskog agenta Pavelića, milion i sto trideset hiljada Srba. ( Samo u Donjoj Gradini 700 hiljada!)
Ostalo je pobio engleski agent Broz u projektovanom građanskom ratu u Jugoslaviji, u kome se on, sa komunistima, borio ne protiv okupatora, nego protiv četnika za osvajanje vlasti!
Dakle, što se tiče srpske populacije, ima nas, otprilike, kao i prije sto godina.
Nedavno sam pročitao jedno zanimljivo viđenje nekih nacionalnih statističara: da nije bilo Boja na Kosovu, danas bi Srba bilo, otprilike, kao i Engleza, oko pedeset miliona!
U ovom času padaju mi na pamet oni Matijini stihovi, ako su za nekakvu utjehu:“Da se nije boj nijedan bio,/ Bilobi nas više- ali koga?/ I bilo bi bolje, ali – kome?“
Tragajući, ne za uzrocima patološke, nego posve neobjašnjive mržnje Engleza prema Rusima i Srbima, jednorodnom plemenu, stigao sam do potonule Atlantide, od prije 12 hiljada godina.
Ostao je zapis iz tog vremena da su androidi, stvorenja bez duše, pristigli iz svemira i oplodili se sa zemljankama, ratovali (još tada) sa „slavjansko arijevskom civilizacijom“. Nevjerovatno!
Danas potomci gušteroida ratuju protiv Pravoslavlja
Znam da će mnogima to zvučati smiješno, ali u ovom aktuelnom sudaru civilizacija, Gospod je na ruskoj i srpskoj strani!
Šta mislite, ko će pobijediti?