Neispričana istorija takozvane Bitke na Neretvi
1 min read
Koliko je naša istorija čudna, neispričana globalno i u detaljima, najbolje svjedoči primjer istorijskog događaja poznatog pod nazivom Bitka na Neretvi, o kojem je svojevremeno snimljen i partizanski film.
U filmu nismo vidjeli, recimo, da se na Neretvi desila situacija gdje su četnici masovno odbijali da pucaju na izmučene partizane – jer su im na toj strani bili rođaci. Niti smo vidjeli da su partizani oslobodili četu zarobljenih četnika, koji su kažljeni ukorom, odnosno tako što ih je Peko Dapčević samo kritikovao zbog izbora vojske u kojoj su se obreli.
Sve su prilike da političari i istoričari nisu željeli da pričaju o pozitivnim slučajevima tokom besmislenog sukoba partizana i četnika, jer te istine i ti primjeri nisu odgovarali njihovoj viziji i potrebi za beskonačnom konfrontacijom. Nema sumnje da se u ovom slučaju radi o ozbiljnom moralnom propustu, koji je imao za cilj da produbi jaz u društvu, i vještački ga projektuje ga u dalju budućnost!
Uostalom, evo šta u vezi svjedočanstava piše u “Zborniku dokumenata i podataka u Narodnoslobodilačkom ratu naroda Jugoslavije, koje je izdao Vojnoistorijski institut u Beogradu”. Petar Baćović 13. marta izveštava Mihailovića:„Situacija na levoj obali Neretve je ozbiljna. Grupa kapetana Lukačevića, u kojoj je pored domaćih Bosanaca bilo i Crnogoraca, razbijena je i rasturena. Obje durmitorske brigade i Sandžaklije izdali su, jer su javno izjavili da neće da se bore protiv svojih sinova, sestara i braće koji se nalaze u redovima komunista. Pri nailasku komunista iste su pozdravljali sa pesnicom sa uzvikom: “Smrt fašizmu”!
Pat dana kasnije, 18. marta Petar Baćović izveštava Mihailovića: „Ovog momenta vratilo se 10 Crnogoraca nikšićke brigade koji su bili zarobljeni kod boljševika. Oni pričaju: zarobljenih je 90 u noćnom napadu… Od svih zarobljenika pušteno je 10 starih. Ostale su zadržali. Zarobljenike su vodili pred Peka Dapčevića koji ih je korio. Ubili nisu nikoga.”
Naravno, ovo nije jedino iznenađenje toga vremena, a ono što ću dalje predočiti uglavnom je iz knjige “Bitke na Neretvi i Sutjesci 1943.g.- kontroverze i otvorena pitanja” koju je napisala dr. Mirjana Zorić, profesorica istorije na Vojnoj akademiji u Beogradu.
Operacija Vajs- uništiti partizane i četnike!
Prema planu operacije „Vajs“, konačno uobličenom 9. januara 1943. u Zagrebu, u okviru prve faze („Vajs I“, koja je otpočela 20. januara 1943) bilo je predviđeno uništenje partizanskih snaga na Baniji, Kordunu, Lici i Bosanskoj krajini fašističkim silama koje su brojile 85 000 vojnika i 150 aviona. Druga faza operacije („Vajs II“) imala je za cilj uništenje partizanskih ustanika u Bosanskoj krajini i zapadnoj Hercegovini. Prema planu „Vajs III“ (treća faza) bilo je predviđeno razoružanje četnika u Dalmaciji i Hercegovini, na prostoru jugoistočno od Neretve.
U produžetku te akcije, italijansko-njemačke snage bi zarobile i razoružale četnike u Crnoj Gori koji se ne budu predali, a, na kraju, trebalo je uništiti i manje partizanske i lokalne četničke grupe između Save i Drave. Dakle, cilj operacije je bio potpuno satiranje ustanika, nezavisno da li pripadaju komunističkoj ili monarhističkoj ideologiji i vojnom pokretu.
Elem, dok su se četnici borili u ovoj operaciji na strani Italijana, u želji da likvidiraju komunistički pokret, u to vrijeme je Broz ostvario kontakte sa Vermahtom, i u želji da likvidira četnički pokret poslao u sred Bitke na Neretvi svoju delegaciju na pregovore sa Njemcima! Radi bolje vremenska orijentacije, recimo, depeše Petra Baćovića koje sam predočio na početku ovog teksta su poslate 13. i 18. marta 1943. Draži Mihailoviću, a sastanak Titove delegacije sa Njemcima se desio 11. marta u Gornjem Vakufu, produžen 14. marta u Sarajevu, a finiširan krajem marta sastankom u glavnom gradu NDH! Vrhovni štab je, preko svojih ovlašćenih predstavnika (partizanske delegacije koju su činili Vladimir Velebit, Milovan Đilas i Koča Popović), njemačkoj strani u Gornjem Vakufu (komandantu 717. pešadijske divizije) 11. marta 1943. predložio: „1) U datoj situaciji ne postoji nikakav razlog da nemački Vermaht vodi ratna dejstva protiv NOVJ s obzirom na situaciju, protivnika i interese i jedne i druge strane. Prema tome, u obostranom je interesu da neprijateljstva budu obustavljena. U vezi s tim, njemačka komanda i ova delegacija morale bi da preciziraju svoje predloge o eventualnoj zoni i pravcima ekonomskih i drugih interesa; 2) NOVJ smatra četnike glavnim neprijateljima; 3) U toku trajanja pregovora o svim ovim tačkama predlažemo prestanak ratnih dejstava između nemačkih trupa i snaga NOVJ“.
Što se tiče druge tačke, o preciziranju predloga o eventualnoj zoni i pravcima ekonomskih i drugih interesa Vrhovnog štaba i nacista, bitno je napomenuti o njemačkoj ponudi za Sandžak kao „budućoj partizanskoj teritoriji“ koju Mišo Leković, u knjizi “Martovski pregovori”, dovodi u vezu sa ponudom koju je navodno general Horstenau preko Marijana Stilinovića uputio partizanima još u avgustu 1942. godine. Naime, njemački general je tom prilikom ponudio partizanima jednu teritoriju „da se oni kao najjača vojna snaga na Balkanu primire, da će ih Njemci tolerisati i da će na toj teritoriji partizani biti suvereni“, a zauzvrat, partizani bi dozvolili Njemcima nesmetano korišćenje sirovina i njihov izvoz u Rajh.
Dok se Tito na Neretvi vojnički i propagandno borio protiv saradnika okupatora, njegovi predstavnici Milovan Đilas i Vladimir Velebit su se u Zagrebu sreli sa tim istim okupatorima i predložili im saradnju. Istoričar Branko Petranović se o suštini vođenih pregovora u Zagrebu poziva na američkog istoričara Voltera Robertsa (Valter R. Roberts- ”Tito, Mihailovich, and the Allies, 1941-1945”, Njujork, 1973.g.) gdje je Roberts tvrdio sledeće: “Partizanska delegacija je naglasila da partizani nemaju razloga da se bore protiv njemačke vojske”, i da “jedino žele da se bore protiv četnika”, te da će se “boriti i protiv Britanaca ukoliko se ovi docnije iskrcaju u Jugoslaviji!”
Obračun sa civilima i predlog o iseljavanju Srba iz NDH
Svo vrijeme operacije Vajs trajao je svirepi obračun okupatora sa civilnim stanovništvom. Genocidno ponašanje prema srpskom stanovništvu, po čemu su naročito ostale upamćene hrvatska 369. Pješadijska divizija (poznata kao „Vražja“ divizija ili „Crna legija“) i njemačka 7. SS divizija „Princ Eugen“, oslanjalo se prije svega na Hitlerovo naređenje iz decembra 1942. godine: „Jedinice su ovlašćene i dužne da u ovoj borbi, bez ograničenja, takođe prema ženama i djeci, upotrebe svako sredstvo samo ako ono vodi uspjehu.
Imati obzira, ma koje bilo vrste, predstavlja zločin prema njemačkom narodu i vojnicima na frontu, koji snose posledice banditskih udara i koji ne mogu imati nikakvog razumijevanja za bilo kakvu poštedu bandi ili njihovih pomagača. Nijedan njemački vojnik koji je upotrebljen u borbi protiv bandi, ne sme biti uziman na odgovornost bilo disciplinski bilo vojnosudski zbog svog postupka u borbi protiv bandita i njihovih pomagača!”
Zanimljivo je da je Zigfrid Kaše, njemački poslanik u Zagrebu, predlagao da se, po razbijanju „partizanske države“, cijela teritorija koju je ona pokrivala „isprazni“ od Srba i da se oni ne naseljavaju više na teritoriji NDH, jer bi „Srbi i u novim prostorima izazivali nemire.“ Smatrao je da srpsko stanovništvo treba iseliti ili u Njemačku, ili negde negdje na Istok, a na njihova imanja naseliti folksdojčere i „čiste Hrvate“.
U toku ratne operacije na Neretvi, njemačke snage su slijedile izričita Hitlerova naređenja: 1) nastaviti sa napadima prema području boksita dok se „ne razbiju sve bande, bez obzira da li su komunisti ili četnici“ i ne izvrši spajanje sa italijanskim trupama oko Mostara. Njemačke jedinice treba da ostanu u tom području sve „dok četnici ne budu razoružani, a rudnici boksita ne budu opet radili, punim kapacitetom i neometano“. Posle toga, treba „napasti i razbiti jezgro Mihailovićevog pokreta i da ovu akciju, ako za to ne budu stajale na raspoloženju italijanske trupe, izvrše samo njemačke jedinice, eventualno sa bugarskim i hrvatskim pojačanjima“.
Draža Mihailović je dobijao informacije o namjerama Njemaca „da prvo likvidiraju partizane, zatim i četnike u Crnoj Gori, a potom i okupiraju Dalmaciju iz koje bi se povukli Italijani, i napisao:”Oni namerno puštaju da se mi među sobom tučemo i slabimo, da bi posle možda razmahnuli i po nama.“ Ostojić mu je pisao već 8. marta 1943 da znatne probleme stvara nedefinisan odnos sa Italijanima koji su odbili da snabdijevaju četničke jedinice potrebnim ratnim materijalom, što je bio ustupak nemačkim zahtijevima za njihovim kompletnim razoružanjem.
Englezi i Njemci o “likvidaciji bandita”
Dok su četnici sarađivali sa Italijanima, a Tito pregovarao preko izaslanika sa Njemcima, njemački plan o uništenju četnika i partizana je išao svojim tokom. Plan je bio da se ta dva pokreta maksimalno uništavaju u međusobnim borbama, a da sile okupatora samo dovrše posao. U ratnom dnevniku Vrhovne komande Vermahta od 18. februara 1943. Piše sledeće: “Okončan je prvi deo operacije „Vajs“. Naši ukupni gubici: 13 oficira i 322 vojnika, dok se 101 vodi kao nestali. Neprijateljski gubici: 6521 ubijena i 2010 zarobljeno.”
Uoči operacije na Neretvi, vođa Rajha Adolf Hitler je 16. februara 1943 poslao italijanskom Dučeu pismo sledeće sadržine: „Ma koliko izgledalo korisno podbadati jednu stranu protiv druge, ja smatram da je to veoma opasno dokle god su sve strane ujedinjene u osjećanju beskrajne mržnje prema Njemcima i Italijanima. Ja vidim naročitu opasnost u pravcu u kojem se razvija Mihailovićev pokret. Veliki broj vjerodostojnih dokumenata jasno dokazuje da taj pokret, koji je dobro organizovan i sa jasnim političkim pravcem, samo čeka trenutak da se okrene protiv nas.
Pretvarajući se da pomaže Vaše trupe, Mihailović samo hoće da se dočepa oružja kako bi mogao ostvariti svoje namjere. U interesu naših zajedničkih ciljeva, smatram da je poželjno da se Vaša 2. armija ophodi prema Mihailoviću i njegovom pokretu kao prema nepomirljivim neprijateljima osovinskih sila i tražim od Vas da izdate naređenje u tom smislu.” O ovome pismu je govorio i general Ler, 1945. godine, tokom saslušanja pred jugoslovenskim istražnim organima.
O igri Engleza u tim smutnim vremenima, i njihovoj želji da se unište partizani, najbolje je govorio sam Draža Mihailović koji je u vrijeme sudskog procesa koji je protiv njega organizovan posle rata, 12. juna 1946. godine, izjavio kako je britanski pukovnik Bejli, koji je u njegov štab došao 26. decembra 1942, od četnika kategorički zahtevao uništenje partizana. Zanimljiv je podatak koji je 1994. godine u svojoj doktorskoj disertaciji iznijela i britanska istoričarka Heder Vilijams. Ona navodi da je Bejli očekivao četničku pobjedu na Neretvi, kako bi se potom krenulo u odlučni obračun sa Osovinom. “Da je Mihailović porazio partizansku armiju, njegova pozicija bila bi znatno ojačana, jer se u Forin Ofisu smatralo da je totalno uništenje partizana uvod u stvaranje jedinstvenog fronta otpora u Jugoslaviji”, tvrdila je Heder Vilijams .
Zločin prema svom narodu
Nema sumnje, međusobni sukob partizana i četnika u Drugom svjetskom ratu može se opravdano tretirati kao zločin prema sopstvenom narodu. Sve propagandne tirade o potrebi borbe protiv okupatora padaju u vodu kada se pogleda njihovo ponašanje u toku operacije Vajs. Komično je da su se četnici sa Italijanima borili protiv partizana, a Broz molio Njemce da sklope primirje da bi se on borio samo protiv četnika. To se zove borba protiv okupatora!?
Umjesto da se udruže i krenu u borbu protiv zločinačke NDH, pokušavajući da zajedničkim silama satru tu kriminalnu tvorevinu, oni su se borili za vlast u vremenima dok su u NDH radili punom snagom koncentracioni logori. I ne samo to, dok su zarobljeni partizanski i četnički simpatizeri kao taoci u logoru Banjica čekali da budu strijeljani, ukoliko se desi ubistvo njemačkih vojnika, oni su se čak i u tamnici pred smrt međusobno svađali i ubijali nadojeni međusobnom mržnjom.
Pucati na njemačke vojnike i znati da će to donijeti odmazdu nad civilima, a ujedno pregovarati sa tim istim Njemcima o saradnji, prekidu neprijateljstava, ekonomskim interesima, zajedničkoj borbi protiv Engleza, predstavlja vrhunac cinizma. A tek Englezi, koji traže od Draže Mihalovića uništenje partizana, zatim ga odbacuju, pa na kraju sravnjuju sa zemljom gradove po Crnoj Gori i Srbiji da bi nanijeli ekonomsku štetu oblastima koje neće biti pod njihovom kontrolom, već u sovjetskoj zonu interesa dogovorenih na Jalti!?
Sredinom novembra 1942. gidine, pred početkom operacije Vajs, nemački opunomoćeni general u Zagrebu Glez fon Horstenau je pisao generalu Leru da partizani i četnici zajedno imaju u sjevernoj Bosni (NDH ) na raspolaganju između 85 i 105 hiljada vojnika, i da te sile prevazileze armiju NDH. Umjesto da satru NDH, satirali su se međusobno i sa sobom u smrt odveli na stotine hiljada nesrećnih civila!
Zato u tom haosu i nečasnim igrama tog vremena, ipak dajem prednost ljudskom ponašanju navedenom na samom početku teksta. Ne četama i bataljonima, već brigadama četnika koji nisu htjeli da pucaju na Neretvi u svoje rođake koji su bili u partizanskoj vojsci, kao i partizanskom komandantu koji je zarobljene četnike ukorio i pustio na slobodu- koja je i za jedne i za druge imala u visokom stepenu pretpostavljeni smrtonosni ishod, na projektovanom kraju priče.
Mišo gospodin jedini odje prica kako treba da se prica. Ovo ostalo su oni škrbavci što na Dubrovnik udarise sa bocom loze za pas i kilo kala na obrazima. To su oni sto bi i sada klali i svoj narod hapsili i pljackali kuce postenih ljudi jer hrdzama dilerima droge ne bi smjeli da pomisle da naskode. To su oni škrbavci bijedni bez dva razreda osnovne skole sto čekaju neku muku da bi nesto imali. A gotovo je sa vama, prošlo vam je vrijeme male duše, uskih mozgova sto ce te do groba da patite i sa mukom oči sklopite.
Koliko samo ne pismenih ljudi ovde ima. Zna se jedno i to svi dobri posteni i pametni ljudi pricaju da je bilo mnoogo lijepo i sigurno i bezbrizno dok je Tito bio živ i njegova ideologija. Samo je fasistima i malim mozgovima bilo lose kao sto im je i sada i stalno jer su truhle duse. Meni se naj vise svidja iz tog vremna sto je vjera i bog bili zabranjeni kao sto bi i trebalo da se zabrani u cijelom svijetu. Sve su to bajke za primitivne mozgove. Ko jos u 2018 godini vjeruje u Isuse, Muhamede, Mojsija i te izmisljene pedere iz bajki. Sve to treba zabranit i od crkvi, dzamija napravit bilo sta striptiz barove, ili skole, prihvatilista za beskucnike. A ove pedofile od popova pohapsit.
E pa braco Srpski cetnici…..medju koje spadaj i sam…….ko nas jebe kad smo glupi. Kad je rat…..ONDA JE RAT……pucas da ubijes PROTIVNIKA a ne brata i rodjaka i oca. Ako ‘oces pobedu onda ne postavljas sebi tu vrstu moralne dileme. Sam rat ti je tu dilemu vec resio (ili bi makar tako trebalo da bude). Mada…..isto ti se ‘vata…..da je pobedio i kilavi i „nejaki“ draza…..koji je vise bio nastavnik „likovnog“ nego vojnik……vec bi ’46. imao Djindjica i DOS na vlasti, samo bi se on zvao Shubashic ili Macek i imao bi prdeze od Karadjordjevica koji blajve kobajz hrvatima i muslimanima u Kraljevini i ispunjavaju svaku njihovu zelju.
Bajo pusti tu avetinju od mise ko normalan cita njegove komentare.
Jade su radili najviše tvoji preci ,,misa,, nekad kao turski bašibozuk,nekad kao austrougarski šuckori a najviše kao Pavelićevo ,,hrvatsko cvijeće, i pripadnici handžar divizije.Grubač pokušava da pomiri nepomirljivo.I pri tom zaboravlja koje izazvao bratoubilački rat a to su partizani.I naravno cilj komunističke borbe a to je preuzimanje vlasti nasilnim putem a ne borba protiv okupatora. Sve partizanske ,,borbe,, su defanzivnog karaktera da ne kažem bježanije.Od Kadinjače do Drvara kada je ,,vrhovnik,, tito slavno utekao sa Visa u Krajovu i vratio se sa Ruskim trupama.
Ha , ha, a što bi Baśa volio da sam musliman , tačno se iźede što nijesam , a volio bi Baśa da sam rom ka njegovi sunarodnici Džej i Keba, ali nijesam što da se čini , što ću kad sam od crnogorskog plemena i soja , potomak starih dukljanskih slovena , iz slavne Duklje Vojisavljevića i Zete Balšića i Crnojevića, iz neosvojene Crne Gore Petrovića !
Eto tako Baśa moj dobri , samo opušteno i bez śekirancije .
Nisi ti jado moj vidio Crne Gore ni Crnogoraca. No gabelj k’o što su ti i stari bili.No oni se nisu stiđeli toga.Kalajisali kotlove ,popravljali kišobrane.Zlo i naopako kad si ti te crne čapre počeo da crnogorstvuješ.
Ha , ha, e Baśe cara, tačno sanjaš mudžahedine, gabelje, ustaše ….. ne zažimlješ ga đa’o iźeo, ha , ha , a Džej i Keba se isto nacionalno pišu ka’ i ti , pa ne pljuj više sebe e nema đe padati no na tebe , dobri moj Baśa Džej brate .
Mišja odnarođeni brate,dogovori se sam sa sobom i reci što si ?Da l´ Dukljanin,da l´Zećanin il Crnogorac ?!Za 500 godina prešao se dug put kroz tri nacije…A reče li onaj vaš „istoričar“ Ćosović da Dukljani nijesu Sloveni ?Nego Morlaci – Vlasi odnosno Iliri da slovenskih gena imate samo u tragovima ??
E jesu čedo jade radili i jedni i drugi, što veli Slavko Perović više smo se međusobno ubijali no što su nas okupatori satrli, a sve poče 1918 okupacijom , svaka podela i kastig, kako tada tako i dan danas , kad smo stoka neslana .
Nikola Bojović koji je bio komandant durmitorske brigade je oslobodio zarobljene na Neretvi budući da se uglavnom radilo o ljudima iz njegovog kraja. Kasnije je uhapšen od Njemaca u operaciji Švarc i sproveden u logor Oberhauzen. Nakon što su saveznici izvojevali pobjedu odselio se u Englesku i živio je u Londonu. Umro je 2004-te i sahranjen u Beogradu uz najviše počasti, kako i dolikuje istinskom narodnom heroju. Za razliku od onih lažnih poput bazdeljave crkotine Jova Kapičića kojeg su i pred smrt premlaćivali zbog kockarskih dugova.
Podaci iz „Zbornika dokumenata i podataka u Narodnoslobodilačkom ratu naroda Jugoslavije“ nisu relevantni i ne želim da ih komentarišem. Dragoljub Mihailović je na suđenju pomenuo Zahariju Ostojića kao nesposobnog oficira i jednog od glavnih krivaca neuspjeha na Neretvi.
Da je Cica poslusao Ostojica sa Brozom bi se zavrsilo jos u selu Ba na pregovorima sa komuncima.
To ne mijenja činjenicu da su Ostojićevi četnici odbili da se bore.Takođe, vojvoda Pavle Đurišić nije stigao na vrijeme zato što mu je vojska otišla kućama posle operacija u oblasti Čajniča, da odnese ratni plen.
Pastro nisu odbili da se biju sa Njemcima i Ustasama, vec sa svojim rodjacima i bracom koji su cinili 90 posto partizanskih jedinica.
To i ja tvrdim, odbili su da se biju sa partizanima. Rođaci i braća su im se kasnije odužili, onako bratski.
Ko je tada s kim pio vino, to ne znam, ali znam da ljubitelji ovdašnjeg režima danas „piju“ sa istog ideološkog „pojila“ sa savremenim nasljednicima ustaša, balista, vulnetara, handžarevaca, nacista, fašista i ostalog ljudskog „škarta“, tako da im to uskraćuje bilo kakvo pravo da nekome drže istorijske „lekcije“!
Ma znaš dobro Primorac, ima slika pun internet , a za ove današnje ćemo viđeti što je nekada .
U principu nemam ništa protiv teksta koji je pomirljiv i relativizira tu krvavu podjelu, nema tu nevinih , ali ne treba stavljati znak jednakosti između saradnika okupatora i boraca za slobodu, to su istorijski fakti .
Dobro bi bilo da više pomirimo grobove , a ne da danas četnikujemo ili budemo partizani , imamo puno prečeg posla .
Evo će na ruski građevinac objasniti kako su ćetnici i partizani jedno te isto , ma veliš li Grubač oba ti oka ??
A šta ćemo sa onim slikama ćetnika sa ustašama i njemcima đe vino piju ?
Nije svejedno !
MIŠURE POTOMČE DARVINA
„Pasje groblje“
Na Badnji dan 1942. godine partizani su u kolašinskom lugu na desnoj obali Tare, nad telima 240 unakaženih građana, razapeli lešinu psa na daskama u obliku krsta. Zatim su napisali: „Ovo je pasje groblje“. Kao komandant okupiranog Kolašina, major Joksimović je nekoliko meseci kasnije prisustovao iskopavanju žrtava „pasjeg groblja“. On je sve žrtve okvalifikovao kao nevine:
Pred tim jezivim prizorom nemo stojimo svi, naročito rodbina. Ona ne može da prepozna leševe svojih milih i dragih, jer su strašno unakaženi i bez pojedinih delova tela. Ruke i noge su im polomljene; zubi povađeni grubim kleštima još dok su bili živi; lobanje su im razmrskane drvenim maljevima, čije su udarce čuli stanovnici najbližih kuća one svete noći uoči Božića. Sve u svemu, pravi pakao na zemlji, u koji su doterani i u kome su stradali pravednici, Srbi pravoslane vere i nacionalno opredeljeni. To su bili ljudi iz svih društvenih redova, od sudije do običnog radnika. Njihova je jedina „greška“ bila što nisu prihvatli bezbožnički komunizam…
Na osnovu Brozovih naređenja, partizanski preki sudovi slali su ljude u smrt po kratkom postupku i bez prava žalbe. „Ova presuda je izvršena i protiv iste nema mjesta žalbe“, pisao je Sava Kovačević, predsednik Prekog vojnog suda Nikšićkog partizanskog odreda. Od 19 optuženih na ovom procesu, osmoro je osuđeno na smrt, uz konfiskaciju imovine. Od svih osmoro, petoro su bili rođaci Save Kovačevića: Novica S. Kovačević, Blažo S. Kovačević, Marko K. Kovačević, Marko J. Kovačević i Petar B. Kovačević. Prvooptuženi Novica je pre rata bio sudija, dok je njegov rođak i ubica, Sava, bio krijumčar duvana
Ni rijeci o saradnji ustasa i crvenih jamara.
Ni rijeci o tome da je cilj crvenih jamara bio „unistiti sve sto je srpsko i pravoslavno“.
Jedan od najmonstruoznijih zločina odigrao se tokom 3. i 4. marta u Golobrđu, na Divljakuši i u Mekoj Grudi, kada partizani streljaju 41 osobu. U Lastvi su streljali braću Petra i Ivana Saičića, kojima su kao otežavajuću okolnost uzeli što su bili dobrovoljci na Solunskom frontu. U selu Brajićevići streljali su 12 starijih ljudi. Posle obilnog ručka, pred masom sveta, Drapšin je uperio pištolj u Milana Zirojevića, rekavši: „Ovoga gađam u oko“. Ipak je promašio, pa je nesrećnika, koji je govorio da ništa nije kriv, dotukao partizan Slavko Kocka. Utom je rodbina osuđenih, do tada u neverici, stala da leleče, dok su partizani započeli pesmu i šenlučenje, terajući rodbinu da im se pridruži. „Ta stravična mešavina pesme i leleka ostavljala je poražavajući utisak na sve prisutne, izuzimajući organizatore i izvršioce tog groznog čina“, piše u svojim sećanjima Savo Skoko.
Ovo za Solunce treba da te je sramota. A ako ti je i ostalo tacno koliko i to, onda si ti jedan lazov najobicniji. Tito je u novoj Jugoslaviji Solunce tretirao tako sto su dobili penziju, a u kraljevini su ubogi prosili ispred crkava. Na Titovoj sahrani imas solunca koji mu odaje pocast, sta mislis, zbog cega?
Zato su im partizani „ljudski“ vratili u Sloveniji maja `45-te…
I ovaj tekst je dokaz, koliko je srpski narod u Staroj Hercegovini, vodio računa da ne diže ruku jedni na druge, tokom 2 sv. rata.
Da nam se ne dosati trpljeti,druge nema!
Dobri , plemeniti, casni, hrabri, pozrtvovani, su zrtve uzivaoca plodova tudjeg rada i djela. Svakojake olosi, kojih je bilo i bice, mnogobrojni su, sada vladaju i u tome je problem.
Nekad davno zvio sam 2 godine u Bar-Topolica ,privatno kod jedne stare zene placao sam jednu sobu tada ,na zidu je bila slika njeog muza koji je bio partizan,na slici su bili njegovi ordeni spomenica i mislim jos jedan za hrabrost.desetak godina ksnije 700 km sjeverno Vojvodina slucajno sam doznao da se jdan polsuzio njegovim imenom i prezimenom i ordenima kao svojima i da bruka bude jos veca stavio ih je na spomenik,i vjerovatno danas tamo stoje,svijet je mali ali za one koji neznaju ovu istoriju vjerovatno je ovaj u Vojvodini veci junak od ovoga paravoga iz Crmice-Bar -sada !Tako to ide a to je samo jedna mala stvar,sta smo spremni da uradimo za malo koristi a da ugodimo stomku!
Laz je otrov, a posebno u kombinaciji sa komadicima istine. Poluistine se najbolje gutaju.
laz je najvece zlo cvorak,istna je samo jedna a istinita laz je „car zivota“
Mozeli mi neko kazati ko je tvorac svih zala prije pojave komunista? Ili mozda zla prije njih nije bilo?
Drug Tito je besmrtan….
Nasa istorija i ne samo ova novija i ovaj dio o kojemu Voin Grubac pise je cista laz i pisana je po instrukcijama Beca a novija po instrukcijama Tita Nema tu da se iko usudi da nesto istrazi iznova i promijeni,ima tu ponesto i istine ,ali kada se istina uvje u cjelokupnoj lazi onad imate istoriju kao sto je danas ,bilo Montenegro bilo Srbija ili koja druga bivsa republika.
Corovic je bio kod kralja neprikosnoven,svako je imao svoje ljubimce a ko je nesto dokazao suprotno bio je protjeran,u tom smislu kompjuter je ipak napredak ,jer je pored zvanicnih istoriskih krugova i naucnika dio dokumentacije dostupan siroj publici,koaja moze jednako da procita i prosudi o cemu se radi.
Prema tome neka neko nesto pokusa mimo zvanicne Akademije u Beogradu nesto dokazati,ne ide nikako,znamo slucaj arheologa i profesora Djordja Jankovica,a to je samo jedan primjer,imamo i Jovana Deretica kojega samo sto nijesu proglasili ludim,jer mi moramo uciti po onome kao je neko nekad napisao a to niko ne smije doveti u pitanje ili dalje istrazivati.
Evolucionisti danas i zakonom hoce da zabrane kreacionistima svoje tumacenje,pitamo se zato,vjerovatno su toliko sigurni u svoja istrazivanja da nije potrebno da ovi postoje,ili njihova teorija a teorija evolucionista svakim danom gubi na istini.
Kod nas je najvaznija Istorija,a nasa istorija pocinje od Djida ,ali zavrsiti cese Milasem,u to budoite sigurni,ovakva kavu smo je do sad zvanicno imali,nije to samo ovaj slucaj o cemu Voin Grubac pise nego sve,ovdje odavno zacarila LAZ jos je i Scepan bio najveca istina!
DAN DANAS PLAĆAMO KOMUNISTIČKO ZLO,BRAĆA BEZBRAĆA BORE SE ZA VLAST KADA GORI KUĆA ,KADA NEPRIJATELJ UNIŠTAVA SVE,KAKO TADA TAKO I DANAS ,NAMESTO DA SVI SLOŽNO BRANIMO DOM JEDAN TRADICIJONALNO HOĆE TUĐINA ZA GOSPODARA .KAKA JE RAZLIKA IZMEĐU TURAKA,ITALIJANA ,NJEMACA I DANAS NATO PAKTA?KOMUNISTI SU OTROVALI SJEME NASEG NAPAĆENOG NARODA I ZA DUŽI PERIJOD ZAMAGLILI SUŠTINU NACIJONALNOG BIĆA.OSLOBOD SE OD TUĐINA MOŽE RELATIVNO LAKO A OSLOBODITI SE OD LUDILA KOMUNJARSTVA TO JE MNOGO TEŽE.TRBA GENERACIJE I GENERACIJE DA PROĐU DA SE TO ZLO ZATRE.
Okreni se Rusiji i SSSRu i dosta vise o komunistima i cetnicima zar ne vidite da motamo zicu za 25 hilj. Dosta bre vise
Stize mozak iz Sovjetske Rusije , da nam kaze kako nam je izgledala istorija, pozivajuci se na komunisticka dokumenta !
Malo je poznato da su Četnici popravili srušeni most na Neretvi kako bi partizani mogli da pređu preko njega. U toj popravci mosta učestvovao je lično i jedan Bjelopoljac koji je tada bio u Četnicima…