Obnovljena Cetinjska Bogoslovija dala trećeg episkopa Srpskoj Pravoslavnoj Crkvi
1 min read
ladika Sava i učenici Bogoslovije iz njegove generacije
Posle Mitroplita Austrslijsko – novozelandskog Siluana Mrakića i vikara Patrijarha Srpskog i starešine hrama Svetog Save Stefana Šarića, Srpska Pravoslavna Crkva je izabrala još jednog svršenog učenika Cetinjske Bogoslovije Sava Bundalu kao vikara Patrijarha Srpskog Porfirija sa titulom marčanski.
On je magistrirao u Švajcarskoj i doktorant je.
Visokoprepodobni arhimandrit Sava (Bundalo), bio je sabrat manastira Svete Petke u Zagrebu, rođen je 9. decembra 1984. godine u Banja Luci, od oca Jove i majke Gordane.
Osnovnu školu je završio u Srpcu. Bogosloviju Svetog Petra Cetinjskog na Cetinju upisuje 1999. godine, a završava 2003. godine kao đak generacije.
Po završetku Bogoslovije upisuje Bogoslovski fakultet u Beogradu na kome je diplomirao 2010. godine. Master studije iz kanonskog prava završio je 2015. godine na Institutu Vaseljenske Patrijaršije za postdiplomske studije pravoslavne teologije u Ženevi. Doktorant je na Bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Beogradu.
Na Univerzitetu u Atini od 2015. do 2017. godine studira grčki jezik, a 2019/20. akademsku godinu provodi na Opštecrkvenoj aspiranturi i doktoranturi Ruske Pravoslavne Crkve u Moskvi, kao i na Državnom institutu za ruski jezik „Puškin“, usavršavajući znanje ruskog jezika.
Tokom studija na Bogoslovskom fakultetu u Beogradu bliže se upoznaje sa patrijrhom Porfirijem, tada profesorom na Fakultetu, pod čijim duhovnim rukovođenjem završava studije i prelazi u Mitropoliju zagrebačko-ljubljansku, gde, od početka službovanja mitropolita Porfirija u Zagrebu, postaje jedan od njegovih najbližih saradnika uz koga se opredelio i pripremao za monaški život.
Monaški postrig primio je iz ruku Njegovog Preosveštenstva Episkopa banjalučkog g. Jefrema u svom rodnom kraju, u manastiru Osovici, na Lazarevu subotu, 20. aprila 2019. godine, posle čega biva pričislen bratstvu manastira Svete Petke u Zagrebu.
U čin jerođakona rukopoložio ga je tada Mitropolit zagrebačko-ljubljanski g. Porfirije u Sabornom hramu Preobraženja Gospodnjeg u Zagrebu, drugog dana Božića 2020. godine. Rukopoloženje u čin jeromonaha patrijarh Porfirije je izvršio u istom hramu 18. aprila 2021. godine.
Od izbora patrijarha Porfirija na tron predstojatelja Srpske Pravoslavne Crkve, po blagoslovu Patrijarha prelazi u Patrijaršiju u Beograd, gde obavlja poslušanja trudeći se da pomogne Svetejšem Vladiki u njegovom odgovornom arhipastirskom služenju.
Na predlog Njegove Svetosti Patrijarha srpskog g. Porfirija Sveti Arhijerejski Sabor Srpske Pravoslavne Crkve na svom redovnom zasedanju 29. maja 2021. godine izabrao je jeromonaha Savu za vikarnog Episkopa Patrijarha srpskog sa titulom Episkop marčanski.
Izabrani Epikop marčanski Sava govori francuski, grčki i ruski jezik, i vlada engleskim jezikom.
(Πού `ναι τα χρόνια)
Čeka se i šlagvort — iz Grčke. (Anatomija, patologija… )
E, tu nam je, takođe, šira priča,
Što se tiče nemoći, obja(šnjavane)vljene,
(onomad)
Za svačiju dilemu postoji paralela,
(«na baterije»)
Tehnički — do pola se ulazi u tunel, a od pola se izlazi iz tunela.
A prelazimo ceo put (celog tunela) .
Inače, u tunelu je zabranjeno zaustavljanje i okretanje.
(Ukoliko nije izgrađen sa predviđenim «nepredviđenim» situacijama)
Ponekad u tunel ulazimo sa željom. A nekad nam je želja da iziđemo iz njega.
…»Dugoročni zadatak grko-protestanske „obrazovne reforme“ predstavlja ugradnja crkvenog života u oblast sekularističke ekonomije usluga. Odnosno, u segment društvenog polja koji se potčinjava zakonima proizvodnje, potrošnje i razmena. To je pokušaj da se svetost ugradi u potrošački svet.
Religiozne vrednosti su nam date od početka, one se ne „proizvode“, ne „troše“ i ni za šta se ne „razmenjuju“. Hrišćanske istine ne mogu biti uključene u oblast delovanja izborno-političkih institucija. Za Boga se ne glasa, Njemu treba biti veran.»
Slava Bogu
Dostojna čada svojih duhovnih očeva…vitezi Svetosavske misli…
Pomenuti današnji episkopi pripadaju pokoljenjima koja su za svoju milu svetosavsku Crkvu odnjivili svojim pastirskim, pedagoškim i molitvenim trudom mitropolit Amfilohije i prota kotorski Momčilo Krivokapić, tadašnji rektor Srpske pravoslavne Bogoslovije na Cetinju, koji se nije stidjeo njenog srpskog imena niti ga je prekrečavao i prećutkivao.
Kakvi umni i pametni i skolovani ljudi…pravi pastiri duhovni…i onda vidis lava iskopanog lajovica i onu budalu od mirasa i naravno pola cetinja sa njma…sta coveku padne na pamet nego da ne vjeruje ocima i da mu su povrace kad vidi sta se desava…i da ostavis manastitr i vjeru tim olosima…pod mač svee…
Divno, mladi duhovni i obrazovani ljudi! Odlican izbor. Jos mi je draze sto je bio djak cetinjske bogoslovije.
Kakvo sjajno sveštenstvo,blagosloveni smo sa ovakvim ljudima,ali na žalost to mnogi ne prepoznaju.