Paklena ostrvljenost na Srbe

Piše: Komnen Bećirović

Vidjeh da je, prije neki dan, Florans Artman (Florence Hartmann), dopisnica Monda iz Jugoslavije u godinama raspada ove, a zatim portparolka Haškog suda,
izjavila kako je Milošević umoren u Haškom sudu u koji je ona svim silama doprinijela da se strpa, kao i niz drugih srpskih civilnih i vojnih ličnosti.

Iz članka koji slijedi, objavljenog prije deset godina, čitaoci će moći vidjeti ko je bila i šta je radila Florans Artman tokom više od jedne decenije,
ali istovremeno kakav je medijski mrak vladao u odnosu na Srbe u Gradu Svjetlosti.

Već dvanaest godina jedna grupa francuskih i srpskih uglednih ličnosti među kojima pisac i novinar Luj Dalmas, geopolitolog legendarni general Pjer-Mari Galoa, tvorac francuske nuklearne moći, Moris Pernjije, profesor književnosti i lingvistike na Univerzitetu, Kosta Hristić, novinar, Pjer Ilar, doktor Sociologije, Žan Mišel Berar, publicista, te autor ovih redova, izdaju mesečnik Balkans-Infos , skraćeno BI koji je postao prava tribina srpske istine u Francuskoj.
Iz broja u broj, ovaj časopis, izvanredno oblikovan od njegovog glavnog urednika i direktora Luja Dalmasa, talasa u mrtvom moru jednoumlja koje je u zemlji Paskala i Voltera zavladalo u odnosu na srpski narod, razotkrivajući ono što se sakriva, razobličavajući ono što se izobličava, suprotstavljajući izmišljotinama činjenice i dokumenta. Osim članke svojih autora, BI donosi takođe objektivne i istinite tekstove iz raznih evropskih i američkih listova kad se ovima desi da ih objave, a naročito sa interneta gde su takvi tekstovio mnogo češći.
U svom poslednjem broju 126 za novembar 2007, BI je posvetio poseban prilog poznatoj trovačici francuskog javnog mnenja u odnosu na Srbe, Florans Artman, koja je svoj đavolski posao ocrnjivanja Srba vršila prvo kao dopisnica „Monda“ početkom 90-ih iz Beograda, pa kad je odatle proterana, iz Sarajeva i Zagreba, onda kao autorka knjige Milošević, Milosevic, la diagonale du fou, dijagonala ludaka, gde se sva odgovornost za ratove u Jugoslaviji svaljuje na Miloševićać

Zatim kao glasnogovornica glavne tužiteljke Haškog suda, Karle del Ponte tokom nekoliko godina, a sada knjigom, izašlom letos, Mir i kazna, u kojoj razvija priču da je Karlin i njen Haški tribunal bio nada da najzad zavlada pravda u svetu, ali da su, eto, velike sile to onemogućile, jer im nije išlo u račun da se uhvate i uhapse glavni krivci bosanske tragedije Karadžić i Mladić, između ostalih. Kao mir je uspostavljen, a da srpski lideri, glavni krivci za jugoslovenske ratove, kako u Bosni i Krajni, tako i na Kosovu, nisu dovoljno kažnjeni pa otuda i naslov knjige Paix et chatiment, Mir i kazna kojim ova nesrećnica besumnje pokušava da parafrazira čuveni naslov Dostojevskog Zločin i kazna.

Čuveni univerzitetski profesor, Moris Pernjije, pisac, između niza drugih, knjige posvećene zapadnoj ratnohuškačkoj propagandi na Srbe, Mots de guerre, u izdanju L’Age d’Homme, daje, u obimnom tekstu Parodija pravde Međunarodnog krivičnog suda suvereno, duhovito, činjenički razornu analizu, razbija najnovije laži Hartmanovkine, pokazujući fanatičnu zapravo patološku ostrvljenost ovog čeljadeta, koje je uobrazilo da je neka velika savest, na Srbe. Dok Luj Dalmas, u svom vrhunskom tekstu, dostojnom jednog Voltera ili Zole, udara po Bajci o „pokolju“ u Srebrnici, kao monstruoznoj laži od strane Zapada kako bi se opravdala vojna intervencija Zapada, prvo da se navodno spasu bosanski muslimani, a zatim kosovski Šiptari od srpskog genocida.
Trebala bi podebela knjiga da be se pokazala sva kvarnost, lažljivost, sva izopačenost do nakaznosti Florans Artman prema Srbima, ali se ograničimo ovoga puta na jedan od njenih najkobnijih tekstova La genese du nettoyage ethnique u «Mondu» od 30-31 avgusta 1992, gde je Memorandum Srpske akademije nauka i umetnosti, jedna vrlo umerena kritika položaja Srba u Brozovoj Jugoslaviji, predstavljen kao trebnik etničkog čišćenja, kao novi Mein Kampf, a Dobrica Ćosić, tada predsednik SR Jugoslavije, kao jedan nosilac te ideologije. S obzirom na čitanost “Monda”, ta bljuvotina ove bolesnice je prihvaćena kao sveta istina do te mere da jedan od od najznačajnih političkih ljudi Francuske, bivši evropski komesar, Žak Delor, uskoro u izuzetno slušanoj TV emisiji Sept/Sept, preuzevši čudovišne fantazije Florans Artman, optužio Srbe za ideologiju smrti i istrebljenja prema drugim narodima eks-Jugoslavije. A kad mu je od strane jednog prijatelja dostavljen, kratko vreme potom, prevod Memoranduma na francuskom, on je u odgovoru priznao da u njemu nije našao ništa od onoga što mu se pripisuje, da se više o tome neće izjašnjavati, već stvar prepušta istoričarima, ali nije imao hrabrosti da to kaže na televiziji jer, zaboga takva jedna politička i moralna veličina kao što je Delors, ne može da javno prizna da nije u pravu i da se prevarila.
Dodajmo još da je jedno od objašnjenja Hartmanovkine srbofobije porodične prirode, budući da je, kad je počela svoju satanizaciju Srba, bila udata za hrvatskog inžinjera zaposlenog na Beogradskom aerodrumu, za Emila Domankušića, sina Brozovog generala Stjepana Domankušića, tako da je Florans Hartman, iako francuska Jevrejka, zdušno prigrlila ideje anti-semite i neoustaše Franje Tuđmana, što opet pokazuje razmere njene izopačenosti i antisrpske ostrašćenosti koja, uprkos godinama i istini koja koliko-toliko izbija na videlo, ne popušta nego se većma, kao neki pakleni, oganj raspaljuje.

Pariz, 2007. g

Izvor: http://www.tvorac-grada.com/ucesnici/komnen/srpski/knjigalazi.html