Perfidna igra brojkama

Piše: Jovan Lakićević

Istorija može da bude „učiteljica života“, koju, obično, niko ne zarezuje. Ali, ne može da bude – nauka!
Kako može da bude nauka nešto što je u dugom nizu milenijuma prepuno svakovrsnih izmišljotina , bezočnih krivotvorina i katkad monstruoznih laži falsifikata? Od „oca istorije“, Herodota, a i prije njega…

Zanimljivo je da je gospodin Herodot, rođen i živio u grčkoj provinciji na jugu Turske, naravno, kad nije „mnogo putovao“, zvanoj Bodrum
Bodrum je kod nas, u novije vrijeme, postao poznat po nekom svojevrsnom glasanju „na daljinu“, nekih naših poslanika, koji su tamo ljetovali, prilikom izbora jednog beznačajnog guvernera NB…
Ispostavilo se da je Bodrum, i onda i sada, pojam u znaku laži (ako takav znak uopšte postoji u horoskopu)! Sam Herodot je, inače, kod ozbiljnijih istoričara zapamćen kao krivotvoritelj srpske istorije, za račun grčke.
U ovoj prilici predmet moje pažnje su nekolike brojke u službi obmana i laži, kojima se utiče na javno mnenje, bez prostornog ograničenja. A koje će, i danas i sjutra, uticati na krivotvorenje istorije.
Da počnemo od pokojne nam Ukrajine, koja je godinama pripremana kao specijalni antiruski fabrikat da bude „bojno koplje u srce Rusije“ (Z. Bžežinski). Recimo, u vrijeme ruske intervencije, a i prije toga, bila je u opticaju brojka od 14 hiljada pobijenih Rusa u Donbasu od ukrajinskih neonacista, Hazara, u “vježbovnom“, uglavnom nasumičnom granatiranju ruskih krajeva.
Poštovani čitaoci, samo toliko je od Majdana, pa do februara 22. poginulo nedužne ruske djece. Ukupan broj pobijenih Rusa, uključujući i ruske prvake u provincijama Donbasa, koji su pokušali da se suprostave neonacistima, iznosi – 45.000! To je brojka koja se mogla čuti na jednoj TV od bivšeg pripadnika naših službi bezbjednosti!
Mnogi od vas se sigurno sjećaju one izjave hazarskog cirkusanera Zelenskog, trenutno osobe bez funkcije, kada je prije godinu dana izjavio da je na frontu u Ukrajini, do tada poginulo 30 hiljada tzv Ukrajinaca! Takva mu je bila sva istina!, što bi rekli moji seljani iz Morače.
U tom času, po pouzdanoj informaciji iz Pentagona, na ukrajinskom frontu broj poginulih Ukrajinaca, sa ruskim DNK bio je blizu cifre od 700 hiljada, uz tri puta toliko ranjenih, odnosno za život onesposobljenih ljudi!
Danas se ta zlosrećna računica, sa mnogo vjerovatnoće, kreće oko milion mrtvih, pretežno prisilno mobilisanih, nedužnih hazarskih glinenih golubova!
Što se tiče drugog ratišta, onog na Bliskom Istoku, tu je, takođe, na sceni prljava igra s brojkama. Vjerovatno ste primijetili, poštovani posjetioci Portala, da je broj izginulih Palestinaca već više mjeseci zaustavljen na 42 hiljade. A svaki dan stižu izvještaji o stotinama pobijenih „prpadnika“ Hamasa i Hezbolaha u Gazi, Libanu, Iranu, Siriji!
To poklanje arapskog i muslimanskog, a bogme i hrišćanskog življa, nadomak Izraela i dalje slovi kao osveta za onih, navodno pobijenih 1.200 Izraelaca u kibucu na granici s Gazom.
Utisak o ovom zločinu kvari, međutim čudna izjava potpukovnika-pilota jednog izraelskog helikoptera da je on sam pobio 360 stanovnika tipovanog kibuca! Čulo se da je čovjek odmah smijenjen i ne zna se kakva mu je dalja sudbina.
Procjena je ljudi koji se profesionalno bave ratovanjem, da je u napadima Izraela do sada poginulo najmanje 200 hiljada Palestinaca, a da je samo pod ruševinama ostalo mrtvo bar onih, više puta spomenutih, 42 hiljade! Treba li, uopšte reći, da je u tom pretužnom zbiru, koji nije konačan, najveći broj civila. Mnogi su poumirali od nezaliječenih rana, ali, na sramotu savremenog čovječanstva, od gole gladi i žeđi!
Jevreji su, po legendi, naša, srpska braća od dvojice Nojevih sinova, Jafeta i Sema. Jevreji sefardi, potomci Sema su zaista stradalno pleme, baš kao i Srbi u toku više vjekova, a posebno u dvadesetom, od Hitlera. Nije nepoznato da je samo u Jasenovcu, uz 1.130 000 Srba stradalo i 30 hiljada Jevreja, baš kao i u hrvatsko-njemačkom logoru na novobeogradskom Sajmištu.
Međutim, istine radi valja reći da današnji Izrael, na posjedu Rotšilda, naseljavaju pretežno pridruženi Jevreji, kako ih ja zovem, koji su judaizam primili u 9. vijeku, na Kaganatu, u današnjem Donbasu, iz čistog koristoljublja, kako bi lakše trgovali na području Bliskog Istoka… Riječ je, naravno, o Hazarima (Aškenazima).
Malo je Srba koji nijesu čuli za Muzej holokausta u Jerusalimu, u kome su, poimenično, zapisani Jevreji stradali u Drugom Velikom ratu od Hitlerovih nacista. Tu je zapisano šest miliona Jevreja.
Nije mi ni na kraj pameti da dovodim u pitanje bilo šta što je u vezi sa ovim velikim jevrejskim svetilištem. Ali ne mogu da ne kažem da se neko, moguće izvan Izraela, u jednom slučaju baš poigrao sa brojkama kad su u pitanju Jevreji, stradali u gasnim komorama, jednog od njemačkih logora, Aušvicu, na teritoriji današnje Poljske.
Na ulazu u ovo gubilište, dugo je, nakon rata, stajala ploča na kojoj je pisalo da je na tom stratištu stradalo četiri miliona Jevreja. Prije dvije decenije, ploča je zamijenjena, pa je na mesingu upisano da je tu pogubljeno milion Jevreja ( od milion i 200 hiljada stradalih zatvorenika.
Nedavno sam čuo da je logor krajem rata posjetila Komisija Međunarodnog Crvenog krsta, koja je konstatovala da je u Aušvicu „umrlo 200 hiljada zatvorenika“!
Što bi rekli naši stgari: Ajd sad, igumane, budi pametan! Ovdje pamet, pogotovo naknadna, nikom ne pomaže, ali bi konačna istina svima dobrodošla!
Najzad, prilika je da se u nekoliko redova pozabavim i nekim našim, domaćim brojevima.
koji se ne mogu svrstati u već spomenute kategorije. Ovdje nije u pitanju igra s brojevima, već sa ljudima pretvorenim u brojeve.
O stanovnicima Kosova i Metohije, nakon Kosovskog boja. Tada je na prvom turskom popisu 1455. godine utvrđeno da je na ovom prostoru bilo 46 šiptarskih kuća! U mojoj „Oproštajnoj pjesmi“, objavljenoj na ovom Portalu, rekao sam, u polušali: „Neću imat ništa protiv/ Da toliko i ostane,/ Kad otpočne bježanija / Od Merdara put Tirane!“
Na poslednjem regularnom popisu iz 1 939. godine ( ostale su Šiptari, iz njima znanih razloga, uglavnom masovno bojkotovali!) Srba je na Kosmetu bilo 276 hiljada, a Šiptara 167 hiljada.
Nakon šest godina, kada je ministar unutrašnjih poslova, pop Vlado Zečević, po Brozovom i Kardelijevom diktatu, izdao naredbu o zabrani povratka iseljenih srpskih porodica početkom okupacije, stanje sa brojkama bilo je, naravno, potpuno obrnuto. Uz to Enver i Fadilj Hodža, Brozov favorit na Kosmetu, dogovorno su naselili još koju stotinu hiljada Arbanasa na to područje.
Rezultate tog prisilnog raseljavanja i naseljavanja i do danas trpimo. Nadam se u Boga da to neće potrajati!