Pokret za Pljevlja: Gluva Crna Gora
1 min read
Pokret za Pljevlja, logo
Velika se frtutma digla ovih dana oko toga ima li pravo Opština Pljevlja da obilježi godišnjicu Prvog srpskog ustanka i Sretenjskog ustava. Nema nikakve sumnje da u istoriji srpskog naroda nema značajnijeg datuma poslije Kosovskog boja i 1389.godine. Boljeg svjedoka i dokaza za ovu tvrdnju nema od Njegoša, koji je svoj „Gorski vijenac“posvetio Karađorđu Petroviću, odnosno „ prahu oca Srbije“ . Vuk Vrčević ( 1811-1882) prijatelj Njegoša i Vuka Karadžića, ostavio je svjedočanstvo da je Njegoš u svojoj sobi držao Karađorđevu sliku u minijaturi, ispod koje su bili ispisani stihovi:
Samo ime Karađorđekad Srbinu na um dođezaplamti se krv u grudijunačko se srce budi.
Kritičari će na ovo reći da je Crna Gora u Njegoševo vrijeme bila srpska Sparta, a danas je po važećem Ustavu građanska država. Kvaka i jeste u građanskoj državi na DPS način. Predrag Bulatović je u predvečerje referenduma o državno – pravnom statusu Crne Gore, izgovorio proročku rečenicu da nije najveći problem hoće li ona biti nezavisna država, nego što se projektuje kao antisrpska država. Tako je i bilo, ovdje je bio uspostavljen znak jednakosti između pojmova građansko i antisrpsko. Zapravo da bi nešta bilo građansko podrazumijevala se njegova antisrpska suština.
Nema bolje potvrde za to od statusa srpskog jezika, koji je po svakom popisu bio većinski, ali je bio diskriminisan. Koga danas interesuje sudbina 27 profesora srpskog jezika koji su ostali bez posla u trenutku dok je u tada važećem Ustavu pisalo da je službeni jezik srpski. Ali sila Boga ne moli…
I u svoj „buci i bijesu“ koji tutnje medijskim prostorom Crne Gore, kao melem djeluju riječi Nikole Camaja, poslanika Demokratskog saveza Albanaca:
„Mi smo slavili 100 godina malisorskog ustanka i 100 godina nezavisnosti Albanije. To je proslavljeno prije 12 godina“. Na pitanje novinara ko je organizator Camaj kaže: „ Nekad je to bio Nacionalni savjet koji poziva predstavnike Opštine, ali je Opština, ako ne organizator barem pokrovitelj“. Pošteno.
I šta sad. Ništa. Crna Gora je dugo vremena bila gluva soba u kojoj se nije smio čuti srpski glas. Imao je običaj pjesnik Momir Vojvodić da kaže: „ Grdno će zasmrđeti Crna Gora nakon pada Milovog režima“. Tako je i bilo. Ne zna se odakle više smrdi: iz policije, sudstva i tužilaštva, ili Milovog okruženja.
Koliko je mjeseci prošlo od kada smo zahvaljujući skaj prepisci saznali da je Milo svakog mjeseca dobijao na ruke harač od 300.000 evra (maraka). Od koga? Od onih kojim je odbjegli policajac Ljubo Milović poručivao krajem jula 2020.godine, da im je „odobreno da ubijaju, ali da prije izbora to čine samo ako moraju, a da nakon 30. avgusta deru“ !!!
Sinoć smo doživjeli još jedan recidiv te bolesti, zamračena je četvrta epizoda serije Sumrak Lovćena na RTS 2. Neki još nisu čuli da je Tito davno umro, a Milo nije na vlasti.
Nego da se vratimo obilježavanju godišnjice Prvog srpskog ustanka u Pljevljima. Nije pitanje da li je to trebalo činiti nego način na koji je to urađeno. Neprihvatljivo je da predsjednik Opštine koji je to postao glasovima koalicije više stranaka ne konsultuje koalicione partnere. Ili još bolje, da se sa njima dogovara, jer „dogovor kuću gradi“ . Ništa se ne bi izgubilo i da su organizatori proslave bili Srpski nacionalni savjet i SKC Patrijarh Varnava, a da je o značaju Prvog srpskog ustanka i Sretenjskog ustava govorio neki poznati istoričar. I tako je predsjednikov govor koji je, uzgred budi rečeno, bio vrlo dobar, pisao neko od istoričara. Zato predsjedniče malo manje sujete, a više dogovoranja sa koalicionim partnerima, neće biti na odmet. Naprotiv, ne boli, a pomaže svim građanima Pljevalja.
