Politička (zlo)upotreba antisemitizma

Piše: Nebojša Katić

Antisemitizam je ponovo postao velika tema u političkom životu Evrope, tema koja se sa periferije polako pomjera (ili gura) ka centru političkih zbivanja.

Predsjednik Francuske, Emanuel Makron, tvrdi da je antisemitizam u velikom porastu u Evropi, da njegova eskalacija traje već godinama i da je riječ o fenomenu kakav nije viđen još od Drugog svjetskog rata.

U Londonu se Laburistička partija optužuje za institucionalni antisemitizam, uz dodatne tvrdnje da njen lider Džeremi Korbin zatvara oči pred tom činjenicom. Prije nedelju dana partiju je napustilo devet poslanika koji su antisemitizam u redovima partije naveli kao ključni razlog, ili jedan od ključnih razloga zbog kojih napuštaju laburiste. Ovakva vrsta pobune odavno nije viđena na britanskoj političkoj sceni.

Da li je zaista riječ o iznenadnoj epidemiji antisemitizma, ili je posrijedi namjerno dramatizovanje i politička zloupotreba ovog opakog oblika rasizma?

Kada je o Londonu riječ, čini se da su optužbe za antisemitizam samo jedan od instrumenata u snažnoj medijskoj kampanji, čiji je cilj da se diskredituju Laburistička partija i njen lider. Eventualni Korbinov dolazak na vlast i kretanje Ujedinjenog Kraljevstva ulijevo moraju se spriječiti i zato su sva sredstva dozvoljena. Kako nije lako osporiti Korbinovu kritiku vladajuće ekonomske i socijalne politike, centri moći su odlučili da ga proglase za pritajenog antisemitu. Sa takvom ljagom se ne može opstati u visokoj politici zapadnih država.

Korbin je i otvoreni kritičar politike koju Izrael već duže od pola vijeka vodi na okupiranim teritorijama Gaze i Zapadne obale, a kritika izraelske politike jedan je od najkraćih puteva do fatalne optužbe za antisemitizam.

U Francuskoj će taj put biti i dodatno skraćen. Makron je upravo obećao liderima jevrejskih zajednica da će pojačati mjere za suzbijanje antisemitizma, oživljavajući pritom jednu staru ideju – Makron planira da anticionizam podvede pod definiciju antisemitizma. Time bi anticionizam, koji je do juče tretiran kao legitiman politički stav, mogao biti kriminalizovan kao oblik rasizma. To je riskantan potez i može se tumačiti i kao gušenje slobode izražavanja i pokušaj da se blokira bilo kakva kritika izraelske politike.

Neposredan povod za radikalno Makronovo istupanje vezan je za antisemitske uvrede koje je, tokom jednog subotnjeg protesta u Parizu, grupa „žutih prsluka” uputila filozofu Alenu Finkelkrotu. Riječ je o uticajnom pariskom intelektualcu i jednom od „40 besmrtnika” čuvene Francuske akademije. Ironijom sudbine, filozof koji je prečesto koketirao sa rasizmom, postao je i sam žrtva primitivnog rasističkog napada.

Uzgred, domaćim čitaocima koji duže pamte, Finkelkrot može biti poznat kao čovjek koji je devedesetih pisao da su Srbi inherentno zli i upoređivao ih sa nacistima. Istovremeno, patnju i stradanje „evropeiziranih” Hrvata izjednačio je sa stradanjem Jevreja. Dirljivo razumijevanje za hrvatsku stvar donijelo mu je u Francuskoj nadimak Finkel-kroat.

Kako su „žuti prsluci” imali veliku podršku javnog mnjenja, Makron je iskoristio antisemitski ispad da bi ih dodatno diskreditovao – dakle, ne samo da su agresivni, ne samo da unose nered u francuske gradove, već su i antisemiti, a to civilizovano društvo ne smije da toleriše.

Ako je Makron otkrio da bujanje antisemitizma traje godinama, ako je još jula 2017. u jednom govoru izjednačio anticionizam sa antisemitizmom, zbog čega nije ranije krenuo u akciju? Šta mu se to javilo baš februara 2019. i baš povodom protesta „žutih prsluka”? Da li je vrijeđanje Finkelkrota najteži antisemitski incident u Francuskoj, pa je baš to prelilo čašu?

Slična pitanja mogla bi se postaviti i u Londonu. Kako to da je antisemitizam najednom počeo da jača baš kad su laburisti krenuli putem ulijevo? Kako se tačno mjeri i kakvim je dokazima potkrijepljena teza o naglom bujanju antisemitizma baš u ovoj partiji i baš danas? Kako to da je antisemitizam najednom postao ekskluzivno „laburistička stvar”, od koje su ostali djelovi britanskog društva valjda operisani?

Antisemitizam je zlo duboko ukorijenjeno u evropskim društvima, i biće, kao i drugi oblici rasizma, uvijek prisutan. Civilizovana društva i odlično organizovane jevrejske zajednice imaju mehanizme da to zlo drže pod kontrolom i to su do sada uspješno činili. Tim prije se optužbe za antisemitizam ne bi smjele upotrebljavati kao politička batina kojom se diskredituju socijalne pobune i protesti, ili kojom se blokira debata o krupnim svjetskim problemima poput palestinskog.

Reijč je o opasnoj igri koja se može vratiti kao bumerang i može dovesti do novog jačanja antisemitizma. Previše je socijalnog gnijeva na ulicama evropskih metropola, frustrirana i marginalizovana muslimanska manjina je sve veća, i tlo je sve plodnije za eskalaciju socijalnih, pa i vjerskih sukoba. Jeftine političke manipulacije su zato igranje šibicom nad buretom baruta.

Prenosi: Poslovni konsultant

Pročitajte još:

Slavlje u Tuzima: Zastave „Velike Albanije“ i terorističke „UČK“ (VIDEO)