Popis i Srbi: Istorijska Crna Gora je bila država srpskog naroda!

Iako u ovoj zemlji nema nikakve druge narodnosti do jedine srbske i nikakve druge vjere do jedine pravoslavne istočne, to opet svaki inoplemenik i inovjerac može slobodno živiti i onu slobodu i onu našu domaću pravicu uživati kako i svaki Crnogorac i Brđanin što uživa“.Ovo je pisalo u Zakoniku knjaza Danila iz 1855. Godine i sadržavao ovu činjenicu i to u članu 92.

Istorijska Crna Gora bila je nacionalna država srpskog naroda.

To je naglašavano i u crnogorskim udžbenicima i zemljopisima,jer istorijska Crna Gora bila je nacionalna država srpskog naroda. Pa u Zemljopisu Knjaževine Crne Gore za učenike trećeg razreda osnovnih škola piše: “Svi ljudi,koji žive u našoj domovini,jesu Srbi,većinom pravoslavne vjere, a ima ih malo rimokatoličke i muhamedanske”…

Slično se navodi i u priručniku Poznavanje zakona, koji je izdat u vrijeme nezavisne i međunarodno priznate države – Kraljevine Crne Gore 1914. godine.

Izvod iz priručnika: “Mi ne bi nikako mogli upotrijebiti naziv ‘crnogorski narod’ u smislu narodnosti, pošto su Crnogorci po narodnosti Srbi, a crnogorske narodnosti ne postoji“, piše u priručniku čiji su autori prof. Živko Dragović, član Državnog savjeta i narodni poslanik, i pravnik Ljubomir Bakić, ministar pravde u vladi serdara Janka Vukotića.

Pišući o političkim podjelama u Kraljevini Crnoj Gori dr Živko M. Andrijašević između ostalog ističe: “no, da ne bi bilo zabune, treba reći da u ovoj crnogorskoj podjeli nije bilo nacionalne diferencijacije-svi oni su se smatrali Srbima…“ Pišući o današnjim podjelama Andrijašević konstatuje da je jedina razlika što danas postoje Crnogorci kao dominantna nacionalna grupacija i zaključuje da su mnogi Crnogorci “prihvatili ovu nacionalnu odrednicu po nekoj ideološkoj inerciji, koja vuče korijene iz komunističkog sistema“. (Živko M. Andrijašević, Nacija s greškom, Cetinje 2004. godine, str. 13-14)

Mora se primijetiti da ova nacionalna odrednica nije prihvaćena samo po inerciji već metodologijom o kojoj istoričar Predrag Vukić, između ostalog, piše sljedeće:

“Sa pobjedom socijalističke revolucije 1945. godine promovisana je doktrina o crnogorskoj naciji. U ime zaživljavanja nove doktrine, izvršena je egzekucija intelektualnog društvenog sloja koji je bio duhovni nosilac srpske nacionalne misli u Crnoj Gori. Nova doktrina je i formalno utemeljena na kostima nevinih, na stratištima Pasjeg groblja, Radovča, Kunovog prisoja, Teharja, Kočevja, Pohorja, Zidanog mosta i potom Golog otoka i mnogih kazamata širom Crne Gore i Titove Jugoslavije. Metodologijom revolucionarnog terora narod u Crnoj Gori je prisilno istrgnut iz srpske nacionalne zajednice. S protokom vremena, srpska nacionalna misao u Crnoj Gori se gasila. Patrijarhalnu Crnu Goru zamijenila je neka nova, brozovska Crna Gora koje je posve otvoreno postala njena suprotnost u svemu. Posebno u moralnim, duhovnim i nacionalnim načelima. Raskidajući sa Srpstvom kao nacionalim horizontom predaka, Crnogorci su jednovremeno raskidali i sa pravoslavljem kao duhovnom vertikalom svojih praotaca.

Ipak, Srpstvo je i dalje živjelo. Potisnuto, poniženo i proganjano, ali je ipak živjelo i preživjelo ulazak u treći milenijum. I dočekalo svoj vaskrs.

Na popisu stanovništva krajem 2003. godine oko 30 % Crnogoraca se izjasnilo u nacionalnom smislu kao Srbi, dok se oko 60 % Crnogoraca izjasnilo da govori srpskim jezikom. Srpstvo u Crnoj Gori je na Golgoti istorijske sudbine, ali se budi i vaskrsava.“ (Predrag Vukić, “Srpstvo u Crnoj Gori“, Cetinje 2004., str. 8-9)

Dovoljno je vidjeti rezultate popisa u Knjaževini Crnoj Gori iz 1909. godine i prvi posljeratni popis u komunističkoj Crnoj Gori 1948. godine pa da stvari postanu jasnije. Osim Srba i Albanaca druge nacije (narodnosti) nije bilo u Knjaževini Crnoj Gori 1909. godini. Srba je bilo 94,38 % a Albanaca 5,62 %. Na popisu 1948. godine u Crnoj Gori Srba je bilo 1,78%, Albanaca 5,15% Crnogoraca 90,67 % i Hrvata 1,80%. Muslimani se kao nacija pojavljuju na popisu 1981. godine a Bošnjaci tek 2003. godine. (Aleksandar Raković, Princip, Beograd, god 1, br.2, str.12)

Za razliku od udžbenika iz kojih uče današnja djeca, koja su ideološki obojena odricanjem od srpskog identiteta, valja podsjetiti šta su učili naši preci.

Tridesetih godina 20. vijeka kreirana su dva drugačija viđenja crnogorskog identiteta, oba bez istorijskog utemeljenja. Jedno komunističko, o Crnogorcima kao nacionalnosti koja proističe iz starije srpske nacije, a drugo nastalo u Hrvatskoj, o Crnogorcima kao potomcima Dukljana koji su sinonim za srednjovekovne Crvene Hrvate. Dolaskom na vlast komunistâ ozvaničena je ideja o crnogorskoj naciji i ona je proglašena 1945., kada su Crnogorci označeni kao “drugačiji Srbi od ostalih Srba“. Ipak, sve veći broj Crnogoraca se tokom decenija vraćao srpskom nacionalnom identitetu a crnogorska nacija je opadala pogotovu kasnijim proglašenjem muslimanske nacije.

Kada je 1997. ideja o Crnogorcima kao Dukljanima nesrpskog porijekla i identiteta, u svjetskoj instoriografiji nezabilježen falsifikat, postala državna politika u Crnoj Gori, broj Crnogoraca koji se izjašnjavaju kao Srbi po nacionalnosti drastično je porastao na poslednjem popisu 2003. Od proglašenja crnogorske nacije do danas broj deklarisanih Crnogoraca opao je u Crnoj Gori sa 90,67% na 40,64%, a broj deklarisanih Srba porastao sa 1,78% na 30,01%. Broj građana Srbije koji se izjašnjavaju kao Crnogorci u nacionalnom smislu opao je sa 139.299 1991. godine na samo 69.049 godine 2000. Dakle, prepolovio se.

Na osnovu gore navedenih podataka uočava se jasna tendencija koja pokazuje da će na sledećem popisu u Crnoj Gori Srbi biti najbrojnija nacija.

1909. Knjaževina Crna Gora

Ukupno: 317856 stanovnika
Srbi: oko 95 %
Crnogorci: 0,00%
Ostali uglavnom Albanci

* Kako je u popisnicama navedeno, nacionalnost se određivala prema maternjem jeziku. Svi koji su srpski jezik navodili kao maternji po nacionalnosti su bili Srbi. Broj pravoslavaca je iznosio 94,38% i na osnovu tog podatka i činjenice da je nacionalnost određivana prema maternjem jeziku, dolazi se do preciznog procentualnog podatka o nacionalnoj strukturi Knjaževine Crne Gore. Broj stanovnika je pretjeran, jer je u Crnoj Gori, prema zvaničnim podacima Kraljevine Crne Gore iz 1911., živjelo oko 220.000 ljudi, ali je istorijska činjenica da je u tom trenutku oko 95% stanovništva Crne Gore bilo srpske nacionalnosti.

1921.

Okruzi Andrijevica, Bar, Kolašin, Nikšić, Podgorica i Cetinje
u zvaničnoj statistici zavedeni pod – Crna Gora

Ukupno: 199.227 stanovnika
Srbi: 181.989 ili 91,35%
Crnogorci: 0 ili 0,00%
Albanci: 16.838 ili 8,45%

Okruzi Berane i Bijelo Polje smatrani su okruzima južne Srbije:

Berane, ukupno 23.864 stanovnika,
Od toga Srba 23,561 ili 98,73%
Bijelo Polje, ukupno 26,137 stanovnika,
Od toga Srba 26,136 ili 99,96%

1931.

Popisivani su vjerska pripadnost i maternji jezik, podaci obrađivani naknadno nakon 1945. za granice republika u SFRJ – Crna Gora

Ukupno: 360.044 stanovnika
Pravoslavci: 272.702
Rimokatolici: 26,070
Muslimani: 61.038
Srpski, hrvatski, slovenački i makedonski jezik: 339.955
Albanski jezik: 18.098

1948.

Republika Crna Gora

Ukupno: 377.189 stanovnika
Srbi: 6.707 ili 1,78%
Crnogorci: 342.009 ili 90,67%
Albanci: 19.425 ili 5,15%
Hrvati: 6.808 ili 1,8%

1953.

Republika Crna Gora

Ukupno: 419.873 stanovnika
Srbi: 13.864 ili 3,3%
Crnogorci: 363,686 ili 86,62%
Hrvati: 9.814 ili 2,34 %
Jugosloveni: 6.424 ili 1,53%
Albanci: 23.460 ili 5,58%

1961.

Republika Crna Gora

Ukupno: 471.894 stanovnika
Srbi: 14.087 ili 2,99%
Crnogorci: 383.988 ili 81,37%
Muslimani: 30.665 ili 6,5%
Hrvati: 10.664 ili 2,26%
Jugosloveni: 1.559 ili 0,33%
Albanci: 25.803 ili 5,47%

1971.

Republika Crna Gora

Ukupno 529.604 stanovnika
Srbi: 39.512 ili 7,46%
Crnogorci: 355.632 ili 67,15%
Muslimani: 70.236 ili 13,26%
Hrvati: 9.192 ili 1,74%
Jugosloveni: 10.943 ili 2,07%
Albanci: 35.671 ili 6,74%

1981.

Republika Crna Gora

Ukupno 584.310 stanovnika
Srbi: 19.407 ili 3,32 %
Crnogorci: 400.488 ili 68,54%
Muslimani: 78,080 ili 13,36%
Hrvati: 6.904 ili 1,81 %
Jugosloveni: 33,146 ili 5,67%
Albanci: 37.735 ili 6,46%

1991.

Republika Crna Gora

Ukupno 615.035 stanovnika
Srbi: 57.453 ili 9,34%
Crnogorci: 380.476 ili 61,86%
Muslimani: 89.614 ili 14,57%
Hrvati: 6.244 ili 1,02 %
Jugosloveni: 26.159 ili 4,25%
Albanci: 40.415 ili 6,57%

2003.

Republika Crna Gora

Ukupno: 672.656 stanovnika
Srbi: 201.892 ili 30,01 %
Crnogorci: 273.366 ili 40,64%
Bišnjaci:63.272 ili 9,41%
Muslimani: 28.714 ili 4,27%
Hrvati: 7.062 ili 1.05%
Albanci: 47.682 ili 7,09%

Nacionalni Crnogorci na popisima u Republici Srbiji

1948. 74.860 1981. 147.466
1953. 86.061 1991. 139.299
1961. 104.743 2002. 69.049.
1971. 125.260

“Narod. U Crnoj Gori žive sve sami čisti i pravi Srbi, koji govore srpskijem jezikom, a ima ih oko 300 000 stanovnika. Većina su pravoslavne vjere, a ima nešto malo rimokatoličke i muhamedanske vjere, ali treba znati, da smo svi srpskoga porijekla i srpske narodnosti.

Osim Crne Gore ima još srpskih zemalja u kojima žive naša braća Srbi. Neki su kao mi slobodni, a neki ni|esu, nego su pod tuđinom.

Svaki Srbin u Crnoj Gori dužan je poznati i ljubiti svoju cjelokupnu domovinu — sve srpske zemlje, u kojima žive naša oslbođena i neoslobođena braća Srbi. Nijedan Srbin i Srpkinja, ma koje vjere bili, ne smiju požaliti ni život ni imanje za opštu srpsku slobolu, dobro, i blagsstanje. Treba da je brat mio, koje vjere bio, jer teško bratu bez brata.”

Da bi se sagledale sličnosti i razlike između Kraljevine Crne Gore i Crne Gore za vrijeme fašističke okupacije u Drugom svjetskom ratu neophodna je malo detaljnija analiza, koja pokazuje kako su počela falsifikovanja sa ciljem da se razori duhovno i političko biće Crne Gore.

Poslije okupacije Kraljevine Jugoslavije 1941. godine slijedilo je njeno razbijanje stvaranjem novih država pod protektoratom nacističke Njemačke, fašističke Italije i njihovih saveznika na Balkanu.

I ovako letimičan uvid u nespornu istorijsku građu ne može da dovede do drugačijeg zaključka, osim jedino ispravnog: Srbi su autohton narod u Crnoj Gori koji je u svim razdobljima istorije kao stub oslonac bio konstitutivan u svakoj transformaciji njene vlasti. Svođenje srpskog naroda na status nacionalne manjine u današnjem Montenegru bio bi nonsens da iza takvog inžinjeringa nije namjera najdubljeg poniženja Srba u istoriji Crne Gore, što je konstanta dosadašnje depeesovske vlasti. Zato, u promijenjenim okolnostima nakon nedavno održanih izbora, Srbi moraju da svoje nacionalne interese promovišu javno, legalno, ne samo kroz rad elektronskih i pisanih medija, već prilikom svake skupštinske rasprave u Parlamentu Crne Gore i, posebno, u kapitalnim državnim poslovima kakav je besumnje predstojeći popis stanovništva u Crnoj Gori.

Zato, sa punom sviješću o neotuđivosti prava na nacionalno samoopredjeljenje i vlastiti identitet, svako od nas treba da istinito odgovori na jednostavno pitanje “Ko sam ja?“, bez straha ili snebivanja da svojim nemuštim stavom ide na tuđu vođenicu, jer je to conditio sine qua non odnosno neophodan uslov bez koga se nešto ne može zamisliti ili provesti. Sa tim saznanjem i vjerom u u uspjeh, srpski narod u Crnoj Gori može još jedanput da pokaže da je dominantni stub konstitutivnosti ove države koji se nikakavim perfidnim manipulacijama ne može urušiti.

U želji da predstojeći popis stanovništva konačno afirmiše predominantnost srpskog korpusa u Crnoj Gori, pozivam sve ljude da se na njemu slobodno i iskreno izjasne o svom nacionalnom identitetu. Da se već jednom pošteno prebrojimo!

Izvor: Srpska24/Goran Kiković/27. novembar 2020.