Portal UDBAN

Piše: Bećir Vuković

Portal UDBAN koji se lažno predstavlja kao UDAR, ovih dana objavljuje potjernice sastavljene u arhivu UDBE.

Tako su došli i do moje malenkosti skrivajući sluzav trag kakav ostavljaju samo puzavci verući se po obodu svoje septičke jamure.

UDAR- u bi pozavidio i BROZ.

Preci ovih puzavaca ostavljali su krvave tragove koji su vodili do jama (koje nikad nisu otvorene), kao ni dosijei u kojima se još skrivaju i ovi potonji koji mašu potjernicama.

Treba li podvući da su u svijetu izumrli istorodni izrodi crvenih gmizavaca…

Matica svih državnih tajnih službi i udbi izlegla se 13. maja u pećini kod Drvara, uokvirena i skoro dovrhunjena u hrišćansku parabolu „Odelenje za zaštitu naroda.“

U pećinskoj tamnici kod Drvara, matica je izlegla zvijer Josip Broz, kreativnu ruku u kojoj je sinula kosa zla – kosa sa kojom se zakosio oceubica i bratoubica. Od toga zlojutra, narodom obučenog u ‘strah i drhtanje’, kružila je krilatica „Ozna sve dozna.“ Ali, do dana današnjega srpski narod nije doznao porijeklo te zvijeri.

Jedno od osnovnih pitanja jeste kakve je sve mentalne i psihosomatske tragove ostavila ta partijska (ideološka), moglo bi se reći i inkvizitorska policija u narodima na ovdašnjoj geografiji, i njihovom genetskom nasleđu. Ne može se pogriješiti ako se kaže da jedna od jasnih posledica te partijske policije jeste primjer djelovanja novokomponovanog portala UDAR.

UDAR komponovan uoči izbora.
UDAR neće preživeti izbore.

U našim, komunističkim i postkomunističkim prilikama, (nastavljenih protezom demokratije), glavni cilj svih tajnih policija jeste uspostavljanje diktature jednog čovjeka, i jedne partije – ideologije.

Član, takve organizacije, dakle – policijske (udbaške), pod broj jedan, mora biti konspirativan, i pod dva: da previše ne razmišlja. Čitamo, takvi su i udbaši u UDAR -u.

Primjera radi, svaki član udbaškog UDAR -a, pažljivo je biran među najpravovjernijima. Znak uzvika. (Članovi su, često, – preumljeni – odnosno – otpad jedne partije da bi služili onoj na vlasti.) (Plastičnije: bio je opozicija, sada, služi – poziciji – policiji.)

Preumljeni su najokoreliji, najodaniji, malo je reći ostrašćeniji od drugih, i idu do kraja: uvijek bi bili spremni i na likvidacije.

Preumljenom, nema povratka. Preumljeni je za sva vremena izgubljen u podzemnim policijskim hodnicima i lavirintima. Preumljenog ni sunce ni mjesec neće grijati, preumljeni nema ime, ima šifru. Na posletku, preumljeni, završi kao – pas. Ispred zore, ista služba, likvidira ga negdje na kraju beznađa predgrađa. O sličnim likvidacijama pisao je i pisac „Zašto pišem, i drugi eseji.“

Hiljade stranica napisano je o metodama i zvjerstvima raznih policija na ovim prostorima, i – antistaljinističkim staljinizmima – koji su se, uglavnom, sprovodili nad srpskim narodom. Zapovjednik toga streljačkog stroja bio je onaj koji je miješao ćirilicu i latinicu, potpisujući se pseudonimom TITO.

Ostaci toga rukopisa i potpisa danas nalazimo i po elektronskim medijima. Koliko noćas, i mučenici u Dobroti, na ekranu mobilnog mogu pročitati svoje ime. To je stil – UDAR – a.

Svaka riječ je svetinja, a među najsvetijima jeste – udar. Znao je to bolje od drugih i Pjesnik, Sveti Petar II Petrović – Njegoš – Lovćenski Tajnovidac, kojeg su slične službe i udbe ukopale u tamnicu.

UDAR je morao početi sa Njegošem, pa dokle se stigne sa kosidbom, i koga zapadne da je za svetim Pjesnikom u povorci prokazanih…

Šta reći o crnoj Crnoj Gori, jedinoj postkomunističkoj zemlji koja nije otvorila policijske dosijee. Samo se sriče: bila i ostala – policijska zemlja.

Kada se, uskoro, otvore dosijei i predaka i potomaka istih puzavaca, naći ćemo imena i ovih gmizavaca – koji uređuju i opremaju i ovaj udbaški portal UDAR.