Poziv na članstvo kao saučesništvo 

Izglasavanjem predloga da tzv. država Kosovo dobije članstvo u Savjetu Evrope, Politički komitet Parlamentarne skupštine ove, nekada ugledne evropske institucije 27. marta je preuzeo na sebe teret odgovornosti za saučesništvo u masovnim etničkim progonima, nerasvjetljenim zločinima, otimačini, skrnavljenju hramova i grobova, kao i drugim nepojamnim zlodjelima koja vlasti u Prištini godinama nekažnjeno sprovode nad srpskim stanovništvom na okupiranom dijelu teritorije Republike Srbije.

Prihvatajući u svoje članstvo jednu takvu monstruoznu tvorevinu, kršenjem vlastitih pravnih normi i rušenjem vlastite tradicije, Savjet Evrope je sebe zatrovao patogenim virusom nasilja i bezakonja i time izgubio svaki kredibilitet. I da se radilo o nekoj suverenoj evropskoj državi – a ne okupiranom srpskom Kosovu i Metohiji –, ukoliko u njoj ne bi postojala vladavina prava, ukoliko se u njoj ne bi poštovala ljudska prava i ukoliko ona ne bi bila demokratska, ta država ne bi mogla biti primljena u Savjet Evrope.

Zašto je to ipak učinjeno sa dijelom teritorije Srbije – uprkos pravnim normama, uprkos tradiciji konsensualnog odlučivanja (a sada preglasavanjem od strane s mukom nahvatanih zombiranih parlamentaraca) i uprkos običaju da se samo suverene države mogu naći u Savjetu Evrope – možda je samo prima facie naivno retoričko pitanje. Jer, budući da ne postoji nijedan osnov po kome je Politički komitet Parlamentarne skupštine Savjeta Evrope mogao izglasati predlog da okupirani dio jedne suverene države dobije članstvo u Savjetu Evrope, jedina preostala mogućnost je da to bude na osnovu povampirene hitlerovske ideje „Evrope regija“. Prema toj doktrini, postojeće nacionalne manjine u suverenim državama, kao i bilo koje razlike među lokalnim stanovništvom koje se u tim državama mogu etnizovati i regionalizovati, imaju potencijal da postanu najmoćnije oružje imperijalnih i kolonijalnih gospodara.

Politički Zapad je primijenio ovu doktrinu na južnoj srpskoj pokraini Kosovu i Metohiji. Mogao bi i drugdje, jer politički „Realizam (nekad se to nazivalo nepoštenjem) jeste dio političke atmosfere koja vlada našim vremenom“, prema riječima Džordža Orvela. U takvoj političkoj atmosferi, predstavnica Crne Gore u Savjetu Evrope, Maja Vukićević (DNP) glasala je protiv članstva lažne države u toj instituciji, u skladu sa voljom većine građana u Crnoj Gori, bez obzira na prijetnje i kritike koje je dobijala, prije i nakon glasanja, ali i bez obzira na spoljnopolitički kurs brodoloma Crne Gore ka sve više militarizovanoj Evropskoj Uniji. Bio je to odjek, a možda i “predjek” agonalnog etosa crnogorskog društva po kome je bilo bolje pretrpjeti štetu nego sramotu. 

No, ministarka za evropske poslove Crne Gore, izvjesna Maida Gorčević grubo najavljuje iz Prištine da će Crna Gora na glasanju u maju ipak podržati članstvo samoproglašene države u Savjetu Evrope. Takav gest primjeren je onome koga je bez ličnih zasluga zapala funkcija na kojoj slijedi antisrpske političke vektore bivšeg diktatorskog režima, ignorantski odnos prema interesima bratske Srbije i mjestu Kosovskog predanja u crnogorskoj istoriji, a pokazatelj je i hroničnog nedostatka elementarnog samopoštovanja i snishodljivosti u savremenoj crnogorskoj “diplomatiji”. Riječju, takvo ponašanje nije u skladu ni sa kulturnom tradicijom i istorijskom prošlošću Crne Gore, niti je u skladu sa javnim mnjenjem savremenog crnogorskog društva koje je ostalo vjerno idealima i vrijednostima svojih predaka. Umjesto da stoje na ramenima gorostasnih predaka kako bi vidjeli dalje, slučajni ljudi zalutali u politiku bacili su se pod noge novih kolonijalnih gospodara.

Pozivanje na poštovanje koalicionih sporazuma vladajućih crnogorskih partija, na spoljnopolitičke priroritete Crne Gore i usaglašavanje sa evropskom spoljnom politikom nije ništa drugo do učestvovanje u organizovanom laganju o pravim motivima nasilnog uvlačenja divlje države u Savjet Evrope, dok se svima nama i našem potomstvu stežu okovi oko vrata. 

 Povjereništvo Pokreta za odbranu Kosova i Metohije u Crnoj Gori