Pravde mora biti: Sve američke laži o Srbima – neke od najgorih ratnih zločina počinili su reporteri

U moru dezinformacija koje su zapadni mediji servirali tokom građanskog rata u Jugoslaviji Srbi su najgore prošli. Kao po pravilu, oni su bivali optuženi čak i za zločine koji se nikada nisu dogodili ili koje su počinili drugi. Istina bi se saznala par godina kasnije, iz usta međunarodnih zvaničnika koji su u to vrijeme zauzimali važne i odgovorne pozicije, piše Vord pres (Word Press). U članku posvećenom američkim dopisnicima od kojih su neki i pod istragom, navode se samo neki od brojnih fabrikovanja informacija koje su servirali svjetskoj javnosti uprkos činjenicama i nanijeli Srbima štetu koju su platili životima nevinih ljudi.

„Američka štampa i elektronski mediji su ‘otkrili’ da Srbi nisu bili toliko loši momci kakvim su ih prikazivali američki reporteri koji su izvještavali sa Balkana. Čak iako je Džek Keli, dopisnik Juesej tudej (USA Today), dao ostavku nakon što su njegovi poslodavci zaključili da je prevario svoje urednike i fabrikovao informacije u svojim reportažama, koje je slao iz više od 90 zemalja, uključujući izvještaje o Srbiji, njegove laži ostaju „zacementirane“ i nisu čak više ni stvar preispitivanja ni istraživanja.

Međutim, članak zbog kojeg je protiv Kelija pokrenuta istraga se zvao „UN: Izvještaji povezuju Srbe sa ratnim zločinima“, koji je Keli poslao iz Beograda 14. jula 1999. godine.

Keli u članku navodi da je razgovorao sa aktivistom za ljudska prava u Beogradu kojem je navodno srpski vojnik priznao da je dobio naređenje da počini etničko čišćnje. Međunarodna istraga je ustanovila da Keli nikada nije sreo aktivistu za ljudska prava.

Keli je tvrdio da je intervjuisao aktivistu ali da je, kako nije mogao naći prevodioca koji je navodno bio prisutan tokom razgovora da potvrdi priču, on pitao prijateljicu – takođe prevodioca – da laže urednicima i kaže da je ona bila prevodilac. Keli je objasnio da je „paničio“ zbog istrage i zbog toga počinio ovu prevaru.

Reporteri u službi CIA-e

Kad su Srbi zarobili britanskog plaćenika Roberta Alana Lofthausa u februaru 1993. godine na planini Majevica on je srpskim kontraobavještajcima priznao da je u satelitskoj komunikaciji sa američkim reporterom. Reporter se zvao Roj Gutman, bivši dopisnik Rojtera u Beogradu a kasnije je izvještavao za Njuzdej (Newsday) iz Zagreba i Sarajeva. Prema navodima Lofthausa, Amerikanac mu je rekao da je agent CIA-e “2-IC”.

Gutmanovo prvo ratno izvještavanje je bilo 1991. godine. On je iz Herceg Novog poslao priču izvještavajući o tome kako Srbi uništavaju stari grad Dubrovnik čemu je bio svjedok. Kasnije je na isti način izvještavao o srpskim „masakrima“ i „masovnim silovanjima“.

Izvori za njegove reportaže su bili Islamska zajednica, Tursko-Američko društvo žena, direktor televizije Tuzla dr Arif Tanović, i plaćenik Robert Alan Lofthaus.

Dejvid Roud: Pulicerova nagrada za lažno izvještavanje iz Srebrenice

Još jedan reporter koji je uhapšen je Amerikanac Dejvid Roud, koji je deportovan iz Republike Srpske krajem 1995. godine. Kao dopisnik bostonskog Kriščan Sajns Monitora (Christian Science Monitor), Roud je koristio izvore CIA-e da bi locirao mjesta oko Srebrenice na kojima su Muslimani navodno masakrirani.

Rođen u Hartfordu, u Kentakiju 1967. godine „Roud je uvijek bio tamo gdje je Amerika štitila svoje nacionalne interese – Kubi, Siriji, SSSR-u, Estoniji i Bosni,“ kazali su njegovi roditelji Harvi i Kerol.

Roud je došao u RS sa falsifikovanim dokumentima i bez novinarskih isprava. Njegov prethodnik Džonatan Lindej je protjeran sa Pala nakon što je otkriveno da je informacije slao CIA-ji. U Srebrenici, Roud je našao „krv po zidovima i razbacana dokumenta nestalih“, ali ne i masovne grobnice koje je tražio po CIA-jinom nalogu.

Pošto je predstavljen kao „žrtva Srba“, Roud je 1995., nakon svog povratka u SAD, dobio Pulicerovu nagradu za svoju reportažu o masovnim grobnicama u Srebrenici (koje nisu nikada pronađene).

Američki reporteri zastupali muslimansku propagandu

Američki vojni analitičar poručnik Džon E. Srej zapisao je u svom ratnom dnevniku da su poznati reporteri Kristijana Amanpur i Piter Dženings prihvatili muslimansku propagandu za istinu i slali antisrpske izvještaje iz Bosne.

Srbi su optuženi za zločine u ulici Vase Miškina kao i za Markale u kojima je nastradalo nekoliko desetina nevinih ljudi.

Ovo je dovelo do sankcija Srbiji (od 1992. godine i dalje) i bombardovanje vojnih pozicija bosanskih Srba (1995). Skoro deceniju nakon toga, tadašnji komandant Unprofora britanski general Majkl Rouz, objasnio je u svojim memoarima, da su Srbi bili lažno optuženi i da je fatalna granata najvjerovatnije došla od muslimanske strane kako bi se isprovocirala reakcija Zapada.

Što se tiče masakra iz 1993. godine na sarajevskim Markalama, buduća serektarka SAD Medlin Olbrajt ne samo da je lagala, već je u svom naporu da obmane svijet takođe izjavila da su dokazi „tajna“. Dokaz koji je ona pokušala da sakrije otkrio je, van svake sumnje, da su bosanski Muslimani iskasapili sopstveni narod da bi zadobili svjetske simpatije. Laž je, posledično tome, koštala Srbe hiljade nevinih života.

Zapadna javnost mirno igoriše činjenicu da su mnogi laureati Pulicerove nagrade svoje karijere izgradili klevećući Srbe. Reporter britanskog INT (ITN) koji je snimio eksluzivnu fotografiju „izgladnjelih Bošnjaka u srpskim koncentracionim logorima“ priznao je tek 1997. godine da je snimak bio lažan.

Cienenova (CNN) zvijezda, novinarka Kristijana Amanpur često je izvještavala sa Pala, govoreći da se javlja „uživo iz Sarajeva“ i izražavajući bijes protiv „Četnika koji su silovali 50.000 bošnjačkih žena“. Niko na Zapadu nije bio zainteresovan da istraži epilog priča kao što je slučaj navodno „silovane“ Bošnjakinje kojoj je dat azil u Švajcarskoj i koja je tamo rodila afričko dijete. Slične monstruozne laži ponavljane su i tokom rata na Kosovu, ponovo demonizirajući Srbe.

Opravdavanje bombardovanja i invazije Srbije velika laž

Američki sekretar odbrane Vilijam Koen tvrdio je svjetskoj javnosti da su Srbi ubili 100.000 Albanaca na Kosovu. KFOR je za sada ekshumirao manje od 3000 od kojih su trećina Srbi.

Najgrotesknija laž bila je iscenirani masakr u Račku, u januaru 1999. godine kada su Srbi optuženi da su ubili 45 kosovskih Albanaca. To što na navodnom mjestu ubistva nije bilo krvi i što je ambasador SAD-a Vilijam Voker (u misiji OEPS-a) tri puta spriječio srpskog forezničkog patologa dr Marinkovića da istraži mjesto zločina govori u prilog tome da je opravdavanje bombardovanja (i invazije) Srbije nije bila ništa drugo nego jedna Velika laž.

Ambasador Voker je kazao medijima da je navodni masakr bila „najužasnija stvar koji je ikada vidio“. Niko se nije sjetio činjenice da su tokom njegovog mandata u Salvadoru (osamdesetih godina) „Odredi smrti“ odrubili glave hiljadama svojih žrtava. Prema svjedočenju sveštenika Danijela Santjaga, glave su nabijane na koplja. Voker je prećutao ova zvjerstva jer je počinioce trenirala SAD i sponzorisala CIA.

Tvrdnja Veslija Klarka o srpskoj vojsci još jedna laž

Tvrdnja Veslija Klarka da je NATO-va avijacija „uništila srpsku vojsku“ bi takođe trebala biti uvrštena među laži zapadne propagande. Raskrinkana je kada je nekoliko hiljada neoštećenih srpskih tenkova napustilo Kosovo. Istina je, da je tokom 78-dnevnog bombardovanja, koje je američke poreznike koštalo desetine milijardi dolara, samo 13 srpskih vozila uništeno.

Američki novinari uništili „srboljupca“ Rouza

Izvještavajući iz Goražda, piše poručnik Srej, i Amanpur i Dženings su tvrdili da „Srbi uništavaju grad, kuću po kuću“, namjerno izostavljajući činjenicu da su muslimanske trupe minirale kuće i otišle, napuštajući civile. Prema navodima poručnika Sreja reporteri Cienena su uništili generala Majkla Rouza optužujući ga da je „Srboljubac“. Rouz je takođe optužen da je Goražde predao Srbima jer „nije htio da štiti muslimanski grad“. Nakon oštre medijske kampanje britanski general bio je primoran da osramoćen napusti Sarajevo.

„U prethodne tri godine, (američki) mediji su odradili odličan posao u podupiranju negativnog imidža Srba i Srbije, toliko da je u desetinama prilika pomoglo da se postignu politički rezultati koji su nanijeli smrtne povrede Srbima u Hrvatskoj, Bosni i Srbiji.

Na kraju, ako američka politika ‘kažnjavanja Srba’ – posebno preko sankcija Srbiji – ne bude revidirana, ona će uspjeti u svom naumu da uništi državu i demorališe narod“, napisala je 1995. godine doktor istorije Norma von Regenfeld-Feldman za Juniti Herald (Unity Herald) u San Francisku.

Nadajmo se da će neki od ovih nečasnik muškaraca i žena koji su uzrokovali toliko smrti i uništenja platiti za svoje zločine“, stoji u zaključku članka Vord presa.