Srpska zabluda ili usud: Godišnjica osnivanja Kraljevine SHS
1 min read
Prva zajednička država Južnih Slovena proglašena je na današnji dan prije 96 godina. Zvala se Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca, da bi 1929. promijenila ime u Kraljevina Jugoslavija.
Konkretni dogovor o ujedinjenju Južnih Slovena postignut je na Krfu, gdje je 1917. donijeta Krfska deklaracija.
Kraljevina Srbija je još početkom Prvog svjetskog rata zvanično objavila da su njeni ratni ciljevi ujedinjenje Srba, Hrvata i Slovenaca, što je potvrđeno Niškom deklaracijom Skupštine Kraljevine Srbije, 7. decembra 1914. godine.
„Uvjerena u riješenost cijelog srpskog naroda da istraje u svetoj borbi za odbranu svoga ognjišta i svoje slobode, vlada Kraljevine smatra kao svoj najglavniji i u ovim sudbonosnim trenucima jedini zadatak, da obezbijedi uspješan svršetak ovog velikog vojevanja koje je, u trenutku kad je započeto, postalo ujedno borbom za oslobođenje i ujedinjenje sve naše neslobodne braće Srba, Hrvata i Slovenaca„.
Ubrzo je uslijedilo formiranje Jugoslovenskog odbora 1915. godine, koji su sačinjavali istaknuti Srbi, Hrvati i Slovenci sa prostora tadašnje Austro-Ugarske opredeljeni za stvaranje nove zajednice Južnih Slovena.
Konkretni pregovori o ujedinjenju u buduću državu postignuti su na grčkom ostrvu Krf, gdje je 20. jula 1917. doneta Krfska deklaracija, a u Ženevi 9. novembra 1918. godine, takozvani Ženevski sporazum. Skupu u Ženevi su prisustvovali predstavnici Kraljevine Srbije, Narodnog vijeća iz Zagreba i Jugoslovenskog odbora s centralom u Londonu.
U jeku raspada Austro-Ugarske pod vođstvom čelnika i pristalica Jugoslovenskog odbora u Zagrebu je proglašena Država Slovenaca, Hrvata i Srba, kao zemlja Južnih Slovena dotadašnje Austro-Ugarske.
Pošto je u Novom Sadu Velika narodna skupština prethodno 25. novembra 1918. godine donijela odluku o prisajedinjenju Kraljevini Srbiji, a dan ranije 24. novembra i Skupština Srema u Rumi, u novu zajedničku državi obrazovanu 1. decembra 1918. godine, Vojvodina je stupila kao sastavni dio Srbije.
Takođe, krajem novembra Podgorička skupština donijela je odluku o ujedinjenju Crne Gore i Srbije.
Tako je 1. decembra 1918. godine regent (od 1921. kralj) Aleksandar Karađorđević u palati Krsmanović, na Terazijama u Beogradu, proglasio stvaranje nove države – Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca.
Godine 1929. zemlju je kralj Aleksandar preimenovao u Kraljevinu Jugoslaviju, što je samo bio dosledni nastavak izvorne koncepcije s kojom je 1918. godine i obrazovana zajednička država, i što je takođe bilo uneto u
Ustav iz 1921. godine, poznat kao „Vidovdanski“ – koncepcije integralnog jugoslovenstva – odnosno uvjerenja da je riječ o jednom troimenom narodu.
Kraljevina Jugoslavija postojala je do Drugog svjetskog rata.
„Najlepše pevaju zablude“ (Branko Miljković).
Koliko lazi odje:
Utuvite vec jednom da niste mogli imati veliku Srbiju,jer da ste mogli imali bi je.Velike sile nisu dozvolile.Jes ,vama neko dao da birate…
Jugoslaviju su napravili Britanci,kao tampon izmedju Njemacke i Turske i Irana(pruga Berlin /Teheran i naftna polja)
Svaki svjetski rat je sukob izmedju Engleske i Njemacke,naravno sa svojim nadnacionalnim bankarskim profitom.
Jugoslavija se trebala ostvariti kao ukidanje prethodnih nacija(jer su lazne) a dopustati slobodu vjeroispovjesti,nesto kao Albanci.
A sto se tice kralja Nikole,samo mi nije jasno zasto ste protiv svoje dinastije,ako ste vec Srbi,a za tamo nekog iz Srbije.Zasto ne prestonica na Cetinje onda,a braco.?Ovoliko pljuvaca Petrovica ne vidjeh nidje,a svi se busaju istim.Da se razumijemo ni ja ih ne volim,ali kako Karadjordjevice da volim.Bas bi Srbi iz Beograda bili za prestono Cetinje,nego bi rekli gubi se ,mrs na kamen.Ali ove servilnosti nema nidje..zato vas Milo i ovoliko j.b.,nego i on je velika srbenda ,eno ga kupio vas crkvom,zna sta vam je dosta..
koje su nacije lazne a koje su prave
Samo vi nastavite sa pisanjem laznih istorija. Ako je Podgoricka skupstina bila „sa odusevljenjem“ docekana sto je organizovana i odrzana pod kontrolom srpske vojske. I sto pobise hiljade Crnogoraca u Bozicnjem ustanku?
Da su htjeli posteno ujedinjenje trebali du dozvoliti da se kralj Nikola i crnogorski vojnici vrate u CG pa da se – u skladu sa Ustavom kraljevine CG – organizuju, ili novi izbori za legalnu i legitmnu Skupstinu, ili referendum. Ovako zivimo skoro sto godina podijeljeni i posvadjani. I jedni i drugi gubimo zbog tih svadja.
Dragi Danilo, samo ti nastavi da vjeruješ u tvoju „pravu“ istoriju, ali prije toga ne bi bilo loše da pogledaš kako je, recimo, međunarodna posmatračka komisija ocijenila događaje vezane za Podgoričku skupštinu. Ovako su nas tada vidjeli iz Pariza, Londona, Vašingtona….
1) Trupe koje su se nalazile u Crnoj Gori su bile jugoslovenske, a ne srbijanske: njihov broj u cijeloj zemlji ne prelazi 500 ljudi: one nijesu bile upletene u uzbore i zbivanja oko božićne pobune;
2) Izbori su bili slobodni pošto 500 oficira i vojnika jugoslovenskih nijesu mogli desetinama hiljada Crnogoraca nametnuti svoju volju;
3) Izbori su bili demokratskiji nego oni praktikovani za vrijeme vladavine bivšeg kralja Nikole;
4) Svi Crnogorci su bili za ujedinjenje sa Srbijom i ne žele povratak raskralja Nikole, kojega drže za izdajnika zemlje;
5) Pobuna je prouzrokovana od strane nekoliko agenata bivšeg kralja, a koji su potpomognuti agentima italijanskim; mogli su obmanuti neke neobaviještene ličnosti;
6) U zemlji je vladao mir, krivci će biti osuđeni od strane redovnih sudova;
7) Zahtijeva se da odbjegli pobunjenici kod Italijana u San Đovani Di Medui i Kotoru budu predati francuskom generalnu Venelu i da odgovaraju za rušenje telefonskih žica i pljačku vojničkih namirnica. Broj zatvorenih ličnosti se penje od prilike na jednu stotinu. Svi seljaci su pušteni na slobodu.
Ako se izmjestimo u doba 1.decembra 1918. godine, bez gorkog iskustva sa slovenskom „braćom“ koja nas je koštala preko milion srpskih života, onda bi vjerovatno i mi bili za takvo jedinstvo sa Hrvatima, Slovencima i Muhamedancima…
Što se tiče Crne Gore, znamo da je bila najeuforičnija takvim ujedinjenjem, pa neka Andrijašević i Šerbo falsifikuju, izvrću i čine šta god hoće u pisanju „dvorske istorije“ Mila Đukanovića i Ranja Krivokapića.
Slažem se sa Vlatkom da je Nikolu treblo vratiti u CG, ali je pitanje da li bi se on vratio. Postoji svjedočenje njegovih pratilaca da nije htio da primi ni u audijenciju svog unuka Aleksandra, ukoliko ona nije zvanična i po protokolu u prisustvu vlade. Nikola je bio namćor, a nije mu ni čudo kada mu ovdašnji dvorjani nijesu izlazili iz zadnjice, pa se odjednom našao na terenu koji nije upoznao za života. O otme neka govori i današnji odnos dijela naroda prema Milu…
Svi prethodnici su dali dobre komentare. Ja bih jos jednom ponovio, da smo mi Srbi tada imali dvije opcije kao pobjednici i to, prva ona koja je realizovana. Oslobodili smo becke konjusare i primili ih ravnopravno u zajednicu, iako su kao suckori i austougarski soldati pravili i tada stravicne zločine. Vratili su nam Jasenovcem, Gradiskom, Golubnjacom, Prebilovcima i mnogim drugim stratistima i vise od milion preklanih, stotine hiljada protjeranih u Srbiju, i isto toliko pokatolicenih. Sve je to radjeno pod patronatom Vatikana. Doduse i tada su Pasic, vojvoda Misic i mnogi drugi bili protiv ove opcije i ujedinjenja sa hrvatima i Slovencima. Suckori su unaprijedjeni u vise cinove, a oficiri junaci sa Soluna su degradirani bili po cin. Ta praksa se nastavlja. I sada smatram da je kralj Aleksandar trebao da vrati dedu Nikolu u Crnu Goru. Ipak mu je to bio deda, iako se neslavno proveo kada je ostavio svoju vojsku. trebao je da zivi sa svojom sramotom.
Druga varijanta je bila ona koju zagovara Seselj i to nije bila nikakva Velika Srbija, vecc manja teritorija koju smo mogli da realizujemo, uz dobijanje Skadra i Draca. Po meni je to bila bolja varijanta, jer bi se oni kojih su se nekada Njemci grozili, kao i kuge, pretopili u Madjare i Austrijance. Sigurno bi u narednom periodu zapad ubacio virus komunizma ili neku slicnu bolest i Tita na te prostore, ali bi lakse mogli da se branimo. I bili bi komsije sa Italijanima i Austijancima.
Tu drzavu su stvorili Srbi ,bilo na Bregalnici ili Mojkovcu,sve su nase zrtve u tu drzavu ugradjene,koliko smo to platili ne treba komentarisati ali treba skinuti kapu pred toliko poginulih i jos vise pobijenih Srba bilo od svojih ili tudjih.I slazem se potpuno sa Tarantom da je to veliki datum ,svi smo dobili slobodu ,to sto je neki unovcavaju i tada i danas a bili su protiv nje je njihov obraz a ne nas.
Nagadjati sta bi bilo ili nebi bilo ,koliko bi nas bilo da je bilo,to mogu Njemci Turci ili kompletan Zapad ,zato su oni Zapad a mi Istok i Pravoslavlje,rzalikovali smo se prije i razlikujemo se i danas, a tako ce biti i u buduce
Danas svako vidi i zna sta se desava ,ko je protiv sadasnjih tlacitelja svijeta,isti oni koji su bili vjekovima,nista se tu ne mijenja,tako je Gospod zactrao i tako mora biti,nase je da se kao i do sada slazemo ili uglavnom ne slazemo,oni koji se danas od nas slazu ceka ista sudbina kao i nas koji se ne slazemo sa ovakvim stanjem.Nositi krst znaci biti spreman na zrtvu,ko hoce moze i drukcije ali nije Srbin,mada moze da kaze po sto puta da je,izmedju ciniti i govoriti je razlika,i to velika.isto kao izmedju vjerovati ili postovati.
Ko god sada izigravao pametara i naknadnom pameću pljuvao na ovaj datum, neka ima u vidu da je 1918. godine svaki slobodoumni čovjek u slovenskom svijetu Balkana, svaki Srbin na Balkanu, igrao od sreće što se konačno ostvarila želja predaka kroz formalno ujedinjenje u jednu državu. Da li je to bila utopijska ideja, ili je naredne generacije nisu dobro sprovodile, ili su je pak, kao što je najvjerovatnije, strane agenture perfidnom tajnom politikom samo koristile za nove sukobe i ratove i svoje uske interese, pokazaće istorija koja se bude izučavala za jedno 100 godina (ako civilizacija opstane do tada).
Već sada se neka dokumenta mogu naći objavljena i preporučujem da se krene od „Nevoljnih ratnika“ akademika Živojinovića, koji je napisao vanredno dobrus tudiju koristeći novootkrivene dokumente iz britanskih arhiva.
Dakle 1.decembra je ipak veliki datum, ne treba ga tek tako odbacivati!
Ispravka, to je bilo prije 96 godina!
Velika i kobna srpska zabluda koja je skupo koštala srpski narod. Humanost i plemenitost srpskog naroda, odnosno pravljenje zajedničke države sa Hrvatima i Slovencima, kojima je to bila slamka spasa, jer su bili na strani gubitnika u ratu, skupo je koštala srpski narod. Zbog te fatalne greške srpski narod i dan danas ispašta. Bolje bi bilo da su Srbi vodili računa samo o svojim interesima i napravili svoju državu.