Predstavljanje četvorotomnog izdanja ,,Sveto Pismo i Sveti Oci” Vladike Jovana Purića u podgoričkom Sabornom hramu

U kripti Sabornog hrama Hristovog Vaskrsenja u Podgorici održano je u petak ,19. aprila predstavljanje četvorotomnog izdanja ,,Sveto Pismo i Sveti Oci” Vladike Jovana Purića. O knjigama su govorili: Mitropolit crnogorsko-primorski g. Joanikije ; protojerej-stavrofor Gojko Perović ; protojerej Nikola Pejović, kao i priređivač – Vladika Jovan Purić.

,,Kada govorimo o vjeri prsvoslavnoj, mi govorimo o vjeri otkrivenja, o Bogu koji se otkrio i javio kao Trojica. A tu vijest donio je Gospod Isus Hristos i zato je On centralna ličnost našega života, vjere, spasenja, početak i kraj. To što je Bog objavio sebe, time je pokazao i objavio ne samo Sebe kao savršenoga Boga i kao savršenoga čovjeka, nego je objavio i istinu o čovjeku i ta istina zapisana u Svetom Pismu, posvjedočena životom svetih apostola i svetih otaca čuva se u Crkvi Hristovoj. Kao što kaže Sveti Irinej Lionski: ,,Koja je bila, koja jeste i koja će biti do kraja svijeta i vijeka – stub i tvrđava istine”. – rekao je u uvodnom slovu prota Nikola Pejović.

On je iskazao veliku radost što je baš ove večeri u kripti Episkop Jovan Purić predstavio veoma vrijedno četvorotomno izdanje u prepunoj kripti hrama, što svjedoči da je svojom pastirskom i arhipastirskom službom u Crnoj Gori ostavio dubokog traga:

,,Na tu riječ Božiju ovaploćenu, na tu riječ zapisanu u Svetom Pismu, posvjedočenu svetim ocima, naročito večeras imamo razlog da se vratimo, da se nje opomenemo i izrazimo veliku duhovnu radost. Sa nam je Episkop dr Jovan Purić, nama veoma poznat i veoma drag, a vaše večerašnje prisustvo govori da je svojom pastirskom i arhipastirskom službom u Crnoj Gori ostavio dubokog traga u onome što je najvažnije, a to je u susretu i ljubavi”.

Nakon protojereja Nikole Pejovića, starješine Sabornog hrama, riječ je uzeo Visokopreosvećeni Mitropolit crnogorsko-primorski g. Joanikije koji je rekao da je Vladika Jovan uzrastao u vrsnog teologa, našeg vremena, jednog plodnog bogoslovskog pisca, ali i u dobrog propovednika i pastira Crkve koji je iišao osveštanim stopama Svetoga Save i Svetog Vladike Nikolaja i oca Justina i svojih nastavnika Mitropolita Amfilohija i Vladike Atanasija:

,,Večeras imamo jedno zaista dragocjeno djelo. Vladika Jovan je uradio ono što je Crkva i ranije radila, ali, on je to uradio na novi način, sa novim pristupom, oslanjajući se na dnevna čitanja Svetoga Pisma u crkvi, prije svega na čitanja iz Apostola i iz Jevanđelja na bogosluženjima”. – rekao je Vladika.

Mitropolit Joanikije je zatim naglasio da su bogoslovska djela Vladike Jovana Purića rezultat njegovog prosvećenja Božijom blagodaću i mudrošću, svjetlošću, istinom i pravdom i života preizobilno bogatog neprestanim podvigom i radom:

,,Otac Jovan je prosto postao jedna velika duhovna riznica, prepun duhovnog iskustva i sjajnog obrazovanja. On se obrazovao kroz bigoslovske škole, ali ne samo kroz škole, nego je mnogo radio na sebi i van škole, van oficijelnog akademskog obrazovanja, mnogo radio, pisao, stvarao, neprestano se molio Bogu, uzrastao i dalje uzrasta; jer čovjek napreduje na putu Božijem u sve dane života svoga potpomagan Božijom blagodaću, prosvjećivan Božijom mudrošću, svjetlošću, istinom i pravdom i kao plodove takvog života i neprestanog podviga i rada imamo njegova bogoslovska djela”.

Protojerej-stavrofor Gojko Perović, arhijerejeski namjesnik podgoričko-danilovgradski, nekadašnji rektor Cetinjske bogoslovije osvrnuo se na dubok trag koji je Vladika Jovan ostavio kao profesor na Cetinjskoj bogosloviji:

,,Kao profesor Cetinjske bogoslovije, tada jeromonah Jovan Purić, ostavio je dubokoga traga kao predavač u brojnim generacijama. A osim što je bio predavač, vaspitač i razredni starješina, čuli smo već bio je i izuzetan pojac, profesor dogmatike, Svetog Pisma i liturgike. To su četiri discipline u kojima je on zbilja najviše doprinio obrazovanju đaka – bogoslovaca, a danas na sve četiri strane svijeta episkopa, jeromonaha, sveštenika, vjeroučitelja i ko zna gdje sve nijesu stigli đaci Bogoslovije na tom pastirskom radu sadašnjeg Episkopa Jovana Purića”.

,,Ono što večeras želim da naglasim jeste da je pred vama teolog, profesor Bogoslovije, koji je od izuzetnog značaja bio za nas mlade profesore, koji je bio jedna konekcija vrlo potrebna između ljudi o kojima je govorio Mitropolit Joanikije, a to su učenici ave Justina, ljudi koji su sedamdesetih i osamdesetih godina postajali ugledni pastiri Srpske Pravoslavne Crkve i nas velikog broja ljudi koji su iz svjetovnih škola, osnovnih i srednjih škola i nije imala vezu uglavnom sa liturgijskim životom Crkve, osim što su uglavnom bili u pitanju ljudi koji potiču iz pobožnih porodica i što su kršteni”. – podsjetio je prota Gojko.

On je u daljem obraćanju akcentovao da je naročito prva decenija obnoviteljskog rada blaženopočivpeg Mitropolita Amfilohija nezamisliva bez velikog učešća Vladike Jovana Purića:

,,Nezamisliva je prva decenija obnoviteljskog rada Mitropolita Amfilohija u Crnoj Gori o kojima smo mnogo slušali ovih godina od kako se naš blaženopočivši Mitropolit upokojio, bez oca Jovana koji je bio mirni, fini, uredni profesor koji nije nikada zakasnio na čas, nikad preskočio predavanje, nikad nije ostavio đake da čekaju doručak, ručak, večeru, što se nekad nama mlađima, a i Mitropolitu koji je imao mnogo obaveza moglo desiti, moglo nam je biti jer je tu bio o. Jovan koji je bio neprestano dan i noć sa đacima”.

,,Povlačenje Vladike Jovana Purića sa Eparhijske službe, a neka mi bude dozvoljeno i o tome da kažem neku riječ, očigledno je da su i povlačenja nekad blagoslovena i za ljude koji se povlače i za zajednicu, jer pogledajte šta dolazi ispred nas kao posledica tog njegovog posvećenja knjizi i svetim ocima, pred nama je veoma važno djelo koje je Vladika Jovan pripremio. Najbolje ćemo Sveto Pismo razumjeti na Svetoj Liturgiji. I veliki doprinos Vladike Jovana je što je napravio kompromis između našeg samostalnog čitanja Svetog Pisma kod kuće i slušanja Svetog Pisma na Liturgiji. Evo, sada možemo da čitamo kući Sveto Pismo po crkvenom redu i to je možda najvažnije ono što nam donosi četvorotomna zbirka tumačenja Svetog Pisma sa tumačenjem svetih otaca Vladike Jovana”. – zaključio je prota Gojko.

Na kraju Vladika Jovan se obratio svima prisutnima poručivši da je ovo četvorotomno izdanje jedno veliko uzdarje, osvrnuvši se na uticaj svojih učitelja i uzora duhovnog života Oca Justina, Mitropolita Amfilohija, Vladike Atanasija, karakterišući njihove ličnosti u istorijskom kontekstu neponovljivosti i nesagledive veličine:

,,Ovo je jedno uzdarje na dar Božiji, ali i na dar naših učitelja (Oca Justina, Mitropolita Amfilohija, Vladike Atanasija) gdje smo zaista bili počastvovani da imamo takve učitelje koji su istorijske ličnosti i rađaju se jednom u 300 – 400 godina. Njima ne možemo mjeriti ni sebe ni svoje savremenike”.

On je podsjetio da je Mitropolit Amfilohije svojom ličnošću izražavao najdublju tajnu veze istine, dobrote i lepote, te da je i jedna od monografija – izdanja Vladike Jovana ponijela taj naziv, posvetivši je blaženopočivšem Mitropolitu Amfilohiju:

,,Monografiju ,,Venac, istine, dobrote i lepote” posvetili smo Mitropolitu Amfilohiju, koji je na neki način svojom ličnošću izražavao najdublju tajnu veze, istine, dobrote i lepote. Samo slušajući njega, 20 godina idući uz njega kao đakon i sveštenik, a pogotovu dajući mi poverenje kao tako mladom jeromonahu da budem čuvar ćivota Svetog Vasilija, oduvijek sam smatrao da je Sveti Vasilije iguman Manastira Ostrog a na drugim mestu Mitropolit Amfilohije u mojoj svesti, da sam samo tu čuvar da mu pripomognem”.

Vladika se u nastavku obraćanja prisjetio kako je Mitropolit Amfilohije sve svojom ljubavlju i ličnošću objedinjavao, ljude različitih karaktera, temperamenata, istakavši da je manastir Ostrog bio njegovo najveće učilište, poebno poslušanja po kojemu je sve radio u crkvi i koje mu je mnogo koristilo a sve što je kasnije uslijedilo u njegovom životu:

,,Ono što za mene jeste bilo veličanstveno jeste kako nas je sve Mitropolit Amfilohije sabirao svojim duhom i kako nas je sve različite, sa različitih fakulteta, razne tipove ličnosti, temperamenata, karaktera, sve nas je objedinjavao. Ostroško učilište je nadasve najveće učilište, poslije svih akademija. Nije mala stvar imati tu čast da 70 sveštenika rukopoložite u svojoj arhipastirskoj službi i da budete u takvoj Eparhiji (Niškoj) poslije takvog Patrijarha (Irineja) i da budete naslednik. I ono što je najvažnije: sve što sam radio, trudio sam se da poslušam Crkvu. Da se poslušaju stariji, da se poslušaju svoji učitelji i neka je blagosloveno. Da nije Presveta Bogorodica imala poslušanje i rekla Arhangelu Gavrilu: ,,Neka bude po tvojoj reči” da li bi došlo do ovaploćenja?” Ovaj period za mene je bio najblagosloveniji, jer da nije bilo ovoga u prethodnom periodu, sve ovo što sam zapisivao ostalo bi u sveskama i nikada se ne bi objavilo”.

,,Samo susretanje i dolazak u ovu svetinju za mene je veliki doživljaj. Na samom kraju hvala Bogu, svetiteljima na nebesima, hvala Visokopreosvećenom Mitropolitu i vama koji ste inicirali ovo veče. Jer mislim da neće biti nekih posebnih promocija ovih knjiga, zato što je to tek započeto djelo, treba tek da se priključe ljudi i da se dalje radi na tome, tako da hvala Bogu što smo se sreli. Neka budu srećni i blagosloveni praznici nastupajući”. – poželio je na kraju Preosvećeni Episkop Jovan Purić.

Boris Musić
Foto: Željko Drašković