Preminuo slikar Vladimir Veličković
1 min readDobitnik najvećih priznanja u oblasti umjetnosti, jedan od najeminentnijih srpskih slikara Vladimir Veličković preminuo je u 85. godini, saznaje RTS u Srpskoj akademiji nauka i umetnosti.
Veličković je rođen 1935. godine u Beogradu. Umjetnost je zavolio još u ranom u djetinjstvu provedenom u posleratnoj prestonici. Po nagovoru oca upisuje i završava Arhitektonski fakultet iako je, kako je sam govorio, želio da upiše Likovnu akademiju. Već sa 16 godina izlaže prvi put u paviljonu „Cvijeta Zuzorić“, gdje je bio među najzapaženijim umetnicima.
Na bijenalu mladih u Parizu 1965. osvaja glavnu nagradu, a već naredne godine seli se u francusku prestonicu gdje je živeo veći dio svoje slikarske karijere.
Odlikovan najvišim priznanjima
Vladimir Veličković je bio predstavnik nove, moderne figuracije. Odlikovan je najvišim francuskim priznanjem iz oblasti kulture i umjetnosti, ordenom Viteza reda umjetnosti i književnosti.
Za člana Srpske akademije nauka i umjetnosti izabran je 1985. godine. Izabran je 7. decembra 2005. za člana francuske Akademije lepih umetnosti i prvi je Srbin član ove Akademije. U aprilu 2007. Veličković je odlikovan francuskim Ordenom viteza legije časti. Izlagao je širom zemalja Evrope, Azije i Amerike.
„Radim svaki dan“
Za sebe je govorio da je potpuno posvećen poslu iako je, po sopstvenom priznanju, bio vrlo neorganizovan.
„Veoma sam motivisan, ambiciozan, beskompromisan… Radim svaki dan. I to po cijeli dan. Stojeći. Često ne sjedam ni kad jedem…„, ispričao je Veličković u intervjuu za Politiku.
Slikarski uzori bili su mu Mikelanđelo, Direr, Goja, Rembrant.
Zaljubljenik u sport
Osim umjetnošću, Veličković se u ranoj mladosti strastveno bavio sportom. Trenirao je atletiku u Crvenoj zvezdi i sa svojim timom bio prvak stare Jugoslavije u disciplini 4 x 100 metara.
Njegova privrženost sportu bila je vidljiva i kroz njegov umjetnički opust. Radio je sportske plakate za Fudbalsko prvenstvo sveta u Španiji 1982, za Olimpijske igre u Barseloni 1992.
Pročitajte još:
Što bi Srbinj bez srca junačka: Branko Radičević – „Oj Moravo, Što Bi Bez Srbinja“