Privatna država

Piše: dr Batrić Babović

Čitajući ovih dana razne teorije o pojmovima države nisam naišao na bilo koju suvislu definiciju o pravnoj formulaciji imenovanog društvenog, pravnog i istorijskog pojma. Ovakav zaključak se ne izvodi zato što na nekomplijantan i politički nekorektan način posmatram stvari koje teze i antiteze o svom bitisanju gaje na istorijskim nesuglasicama, mucanjima i diskrepancama, već na osnovu iskustvenog i opitnog življenja na neimenovanom a prepoznatom geografskom i političkom podneblju.

Defekti i sive zone popunjavaju se u vakumu izrovane sadašnjosti i neizvjesne budućnosti, onim supstratima koji su neispoljeni u vremenskom intervalu za koji su zadatak istine i zakonomjernost objave. Sve u svemu kako kaže davni stih, slobodno se može reći da nikad nije kasno da se ranije prigušeni predmet posmatranja i analize, iznese na površicu i iskristališe u bazu autoinspekcije za sadašnji oprez i futurističku nepristrasnu analizu.

Mali prostor sa manjim radijusom političkih promjena i velikim vlastoljubivim potencijalom često postaje sjeme za razmimoilaženje trendova koji su istorija i vjekovi, u odnosu na uporedne analize sa onima koji su avangarda i sila zakona. Mržnja među političkim akterima je uslov bez koga se ne može, a politička pristojnost i karamazovska politička korektnost postaju strano tijelo u zacrtanom galimatijasu nove političke stvarnosti. Možda i predznak da nestvarno postaje stvarno.

Nije davno bila referendumska 2006. godina kada se Crna Gora našla na istorijskoj pozornici i političkoj raskrsnici. Sa druge strane našla se Srbija sa ogromnim crnogorskim potencijalom koji je u odnosu na državno-pravni status obje države članice gajio prokrustovske mjere i nishodne integrativne potenijale. Bilo je važno očuvati privilegije i benefite stečene svojim akademskim zvanjima, političkim podobnostima i umjerenim reakcionarnim potencijalom.

Sledbenici politike kreirane na beogradskom Ušću u Crnoj Gori dijelili su svoju političku viziju u dvije kolone. Jedna je plovila putem slijepe vezanosti za dedinjsku elitu sa konsekutivnim postdejtonskim i postolujnim potencijalima, dok se druga na talasu neoliberalnne socijalističke paradigme miješala u koncentratu onih sistema za koje nije imala promil intelektualnog potencijala i energije za odbranu nacionalne vitalnosti i samoodrživosti. Oba rukavca nekad snažne rijeke rastočila su većinski narod u višedecenijsku podjelu i milenijumsku duhovnu bezizlasnost.

Stavovi jednih i drugih bili su isti, ali je odjek u očima posmatrača, medija i kreatora javnog mnjenja bivao sve zamršeniji. Intelektualnost rasuđivanja u oba unutarcrnogorska podijeljena politička bloka, svodila se na prosti samoodržavajući nagon i razvoj mehanizama za oplodnjom bivših privilegija i aktuelnih potreba nagonske prirode i idovske komponente. Zvanični Beograd i neformalna „srbijanska opozicija“ gledali su na državnu zajednicu Srbije i Crne Gore kao na kulu od karata. Bijela knjiga objavljena u Crnoj Gori nikad svjetlo svog dana nije ugledala u Srbiji. Slovački par pod kupolom EU igrao je diplomatski blickrig  i na sve moguće načine  prokrvio zapušeno korito davno napisane „ Moje Borbe“.

Kremlj i Bijela Kuća su poletjele u zagrljaj takvog 21. maja protiv koga niko nije imao pravo da se buni kada bi osnovna prava svakog crnogorskog državljanina bila egalizovana i pravno formalizovana. Nakon ovakvih nezavršnjnih geopolitičkih i hladnoratovskih igara Vašingtona i Moskve, iz dana u dan, sa podneblja obje države pametni odlaze u zemlje EU, broj patenata od naše pameti raste u evropskim hramovima znanja, dok Crna Gora i Srbija ulaze u partitokratije, dezintegrativne i bezideološke privatne države.

Na razne načine i u konačnici istim principom sve se svodi na jedno- razaranje i denaturaciju Pravoslavlja. Kad je Navaljni došao na red valjalo bi da se prisjete tadašnji kreatori dvije politike kako je aluminijum iz Podgorice pod ruskim pokroviteljstvom mogao biti  mjeren američkim dolarima? Važno je istaći da se od trezvoumnih ljudi u Crnoj Gori mjere dometi ruskog Ustava i sinergije RPC i državnog vrha.

Šampanjac Borisa Tadića, kameleonstvo Mila Đukanovića, prividi i previdi Stejt Departmenta i Kremlja napravili su pojam privatna država. Balkanski Ratnik odrubio je glavu Demokratske Stranke u Srbiji i stigmatizovao pokrete i procese protiv jedinstva balkanskog pravoslavlja.

Svi preostali akteri u političkoj drami ili sapuničnoj seriji sa nastavcima jesu  epizodni glumci u sporednoj filmskoj ulozi  čiji je scenario pisan izvan granica Balkana.

Današnji politički subjekti prevashodno u Crnoj Gori ,a pasivno i u Srbiji su zadešenici i zatočnici kreiranog srpsko-crnogorskog političkog ligaštva. Analgezirani od odabira političkog kursa idu putem kojim se ređe ide.Sa svojim slepilima, projektima i vizijama nesvjesno putuju u ponor bez kraja.

Za sređen život potrebno je imati ljubav i skrotum a za organizovano državno jedinstvo, transcendentalni Ustav, organizovanu pamet i eliminisanu glupost.

Tada su Moskva, Vašington i Beograd stanice međunarodnog voza koji ima svoj prolazni tranzitni karakter. Da li to jesmo postigli reći će generacije koje dolaze…