Rukopisi Mirka Jovanovića i Milenka Šarca pobjednici Konkursa Matice srpske

Na Konkurs Matice srpske – Društva članova u Crnoj Gori, koji je raspisan 17. februara 2020. godine, za objavljivanje najboljeg proznog i najboljeg pjesničkog rukopisa stiglo je ukupno četrdeset rukopisa (šesnaest u kategoriji proznih, a dvadeset četiri u kategoriji pjesničkih rukopisa).

Žiri u sastavu mr Milorad Durutović (predsjednik), mr Jelena Gazdić (član) i mr Radoje Femić (član) donosi sljedeću odluku i preporuku:

1. U kategoriji proznih radova najuži izbor sačinjavaju sljedeći rukopisi: Mirko Jovanović, „Između crnih polja” (Stara Pazova), Milica Petrović, „Nedelja: priče ni o čemu” (Beograd), Nikola Marojević, „Neprekidni rat ludaka i mrtvaca” (Nikšić), Jelena Kalajdžija, „Šarenokosci: upletene priče o slobodi” (Bijeljina), Duško Domanović, „Jedan čovek i druge priče” (Niš).

Jednoglasnom odlukom žirija nagrađuje se rukopis Mirka Jovanovića „Između crnih polja”, dok se rukopisi „Nedelja: priče ni o čemu” Milice Petrović i „Neprekidni rat ludaka i mrtvaca” Nikole Marojevića preporučuju za štampanje kao djela izuzetne umjetničke originalnosti.

2. U kategoriji pjesničkih radova najuži izbor sačinjavaju sljedeći rukopisi: Milenko Šarac, „Noć u kojoj se vratila Sanela” (Pljevlja), Radosav Bato Đurković, „Povratak” (Nikšić), Mirjana Bulatović, „Majstor svetla” (Beograd), Anđela Pendić, „Telo svetlosti” (Beograd), Novak Đukić „Samo ti dete radi svoj posao” (Beograd), Jagoda Nikačević, „Zašto imaš tako velike oči” (Beograd).

Jednoglasnom odlukom žirija nagrađuje se rukopis Milenka Šarca, „Noć u kojoj se vratila Sanela”, dok se rukopisi „Povratak” Radosava Bata Đurkovića i „Majstor svetla” Mirjane Bulatović preporučuju za štampanje kao djela izuzetne umjetničke originalnosti.

Obrazloženje za prvonagrađene radove

Roman Mirka Jovanovića „Između crnih polja“ čini dovršenu romanesknu cjelinu u kojoj se konstituiše slika jednog mjesta i vremena, ilustrovana sudbinama književnih junaka koji dijele specifično, (a)tipično životno iskustvo provincije. Pripovjedačka usmjerenost na dočaravanje dinamičnih, živih slika tretiranog mikroprostora rezultovala je rekonstrukcijom kolektivne naravi.

Izbjegavajući zamku simplifikacije pripovjednog materijala na palanačku hroniku, Jovanović je uspio da sinhronizuje svojstva lokalnog i opšteg.

Kompoziciona preglednost, na jednoj, i odabir narativne strategije, na drugoj strani, pokazuju visoku stvaralačku samosvijest, kojom se motivisana veza između stvarnosti i literature artikuliše u korist imaginativnog doživljaja. Između crnih polja čitalac može nazreti konture negdašnjeg Bijelog Polja, ali će svakako vizuelizovati toponim koji može postojati i drugdje, a najraskošnije u romanesknoj viziji. U toj univerzalnosti ogleda se književna superiornost prvonagrađenog proznog rukopisa Mirka Jovanovića „Između crnih polja“.

*

Pjesnički rukopis „Noć u kojoj se vratila Sanela” Milenka Šarca odlikuje jedinstvena lirska i misaona elegancija.

Ljubav; zavičajnost (bilo da se odnosi na rodni kraj i zemlju, bilo da upućuje na kosmičku proimordijalnost); prolaznost čovjeka i neprolaznost borbe dobra i zla; melanholija kao imanentno pjesničko osjećanje, ali i kao oblik saznavanja svijeta; strah od smrti, ali i njeno izvrtanje ruglu; poetska korespondencija sa Helderlinom, Tadeušem Ruževičem, Fernadom Pesoom, Sesarom Valjehom i drugim odabranim pjesnicima; elegičnost koja skoro nikad ne sklizne u patetiku, već hita ka tragičnom osjećanju svijeta, ali u antičkom smislu riječi, dakle ka uzvišenom – jesu tematski indikatori Šarčeve pjesničke riznice, koji se u ovoj knjizi profilišu kao osmodjelna lirsko-meditativna partitura.