Ruski mediji: Đukanović želi da zatre srpski identitet Crnogoraca, atentat na borce za srpsko-crnogorsko jedinstvo usijao atmosferu u CG

Piše: Mihail Tjurenkov

Većinu Rusa Crna Gora prvenstveno asocira na jadranska odmarališta. Naravno, ne mogu svi priuštiti odmor u Crnoj Gori, ali je ipak oko 300 hiljada naših sunarodnika 2018. godine posjetilo ovaj djelić bivše Jugoslavije, sa nešto više od 600 hiljada stanovnika.

Rusi Crnu Goru doživljavaju kao neku vrstu „Srbije na moru“, čiji su stanovnici podjednako prijateljski raspoloženi prema Rusiji, čiji se govor ne razlikuje od srpskog, a u velikoj većini lokalnih pravoslavnih svetinja, crkava i manastira uzdiže se molitva za srpskog patrijarha.

Ali – postoje i neke razlike, „nijanse“. Prije svega, one su povezane sa političkom situacijom posljednjih decenija.

Činjenica je da od februara 1991. godine, naizmjenično se smjenjujući na funkcijama predsjednika i premijera, Crnu Goru vodi Milo Đukanović, zapadna marioneta koji je prvu (do 2006. godine) Crnu Goru odvojio od Srbije, a 2018. ovu malu pravoslavnu slavensku republiku odvukao u antiruski NATO savez.

Situacija snažno podsjeća na onu u Bugarskoj: većina Crnogoraca ostaje vjerna pravoslavlju i bratsku Rusiju tretira sa očiglednom simpatijom, dok su političke elite republike izrazito rusofobne.

Pitanje zašto obični Crnogorci glasaju za zapadne liberale naivno je: rusofobna i srbofobna manipulacija sviješću u Crnoj Gori organizovana je na najvišem nivou. Sam Milo Đukanović nije lišen nekakve demonske harizme, on zna kako lijepo da obeća, mada se sva ta obećanja svode na put u „zapadni raj“.

Glavna parola Mila Đukanovića, koji je ranije sarađivao sa Slobodanom Miloševićem i na tom talasu došao na vlast u Crnoj Gori, ali je potom, u tren oka, izdao predsjednika Srbije radi „zapadnih partnera“, jeste – „Sa Srbima je teško ući u Evropu“.

Upravo je ta sramotna parola dovela do ne manje sramotnog referenduma iz maja 2006. godine, na kojem su Crnogorci, od kojih se većina i danas smatra Srbima, a svoj jezik – srpskim, glasali za izlazak iz zajedničke države sa Srbijom, bez obzira na napore SPC i Partijarha Pavla da spriječe tu istorijsku tragediju.

Danas je Srpska pravoslavna crkva poslednja značajna veza koja održava srpsko-crnogorsko jedinstvo. Kao što je kanonska Ukrajinska pravoslavna crkva bila i ostala sastavni i neraskidivi dio Ruske crkve, Crnogorsko-primorska mitropolija i Budimljansko-nikšićka eparhija takođe su dijelovi SPC. A upravo se protiv nje danas bori režim Mila Đukanovića.

Tako je 10. decembra 2019. crnogorska vlada, na čelu sa Đukanovićevim „štićenikom“, premijerom Duškom Markovićem, predstavila lokalnom parlamentu (Skupštini Crne Gore), u kojem većinu imaju prozapadne stranke, anti-crkveni Zakon o slobodi vjeroispovijesti. Prema ovom dokumentu, sve crkve i manastiri izgrađeni prije 1. decembra 1918. godine biće otuđeni od Srpske pravoslavne crkve u korist države.

Datum nije slučajno izabran: upravo je tada Crna Gora postala dio Kraljevine Srba, Hrvata i Slovenaca. Današnji crnogorski zapadnjaci-liberali nazivaju ovo ponovno spajanje srpskog naroda i njihove Crkve, vještački podijeljene posle uništenja Pećke patrijaršije – „aneksijom“.

Aktuelna vlast Crne Gore čini sve kako bi narodu ove republike u potpunosti oduzela srpski identitet. Uključujući jačanje minijaturne samoproglašene „Crnogorske pravoslavne crkve“, nacionalističke sekte, gotovo identične ukrajinskoj raskolničkoj, koja je do kraja prošle godine bila u „euharistijskim odnosima“ sa takozvanom „Kijevskom patrijaršijom“ lažnog patrijarha Filareta (Denisenka).

Režim Đukanovića je svjestan da je nemoguće zamijeniti kanonsku Crkvu ovom pseudo-pravoslavnom grupicom, međutim, čini sve da oslabi kanonsko Pravoslavlje u Crnoj Gori.

Prije neki dan, Mitropolija crnogorsko-primorska Srpske pravoslavne crkve se obratila brojnim stranim ambasadama, uključujući i rusku, za podršku (tekst ove žalbe nalazi se u redakciji Carigrada). Zaista, aktuelna situacija nadilazi okvire unutrašnjih odnosa crkve i države. Postoji diskriminacija vjerske većine u CG, čije vođstvo, sa svom proevropskom retorikom, krši elementarne norme evropskog prava.

Situacija je dodatno usijana nakon pokušaja atentata na Episkopa budimljansko-nikšićkog Joanikija (Mićovića) i društveno angažovanog crnogorskog privrednika Miodraga Daku Davidovića. Naime, 10. decembra 2019. godine, tokom zajedničkog ručka, čula se pucnjava: Davidović je ranjen u ruku i hospitalizovan. Srpska policija istražuje zločin, ali već je jasno da je ovaj incident imao za cilj da spriječi djelovanje voljenog vladike i uglednog privrednika, istaknutih pristalica srpsko-crnogorskog jedinstva.

S tim u vezi, Izjava Svetog sinoda Ruske pravoslavne crkve o situaciji u Crnoj Gori, usvojena u julu 2019. godine, danas postaje posebno relevantna. Upravo to je i rekao, u komentaru za televiziju Carigrad, protojerej Nikolaj Balašov, zamjenik predsjednika Odjeljenja za spoljnje crkvene odnose Moskovske patrijaršije:

„Ruska pravoslavna crkva duboko je zabrinuta zbog činjenice da je nacrt Zakona o slobodi vjeroispovijesti i pravnom položaju vjerskih organizacija crnogorska vlada dostavila na odobrenje parlamentu zemlje, uprkos ozbiljnim prigovorima koje je ranije dostavila Venecijanska komisija i organizacije za zaštitu ljudskih prava, i uprkos zabrinutosti Ruske pravoslavne crkve i apelu njenog Svetog Sinoda, izraženom u izjavi od 9. jula.

Tada su Njegova Svetost Patrijarh Moskovski i čitave Rusije Kiril i Sveti Sinod pozvali crnogorske vlasti da prestanu sa diskriminacijom i potkopavanjem jedinstva Srpske pravoslavne crkve i podigli svoj glas u odbrani sestrinske crkve od samovolje, prijetnji, miješanja u njen unutrašnji život i otuđenja imovine.

Jasno je da je crnogorska situacija apsolutna kopija tragičnog ukrajinskog scenarija.

U već spomenutoj deklaraciji Sinoda Ruske pravoslavne crkve stoje takođe veoma važne riječi o tome da su čeda Srpske patrijaršije u Crnoj Gori, „slijedeći zavjete velikih svetaca Save Srpskog, Vasilija Ostroškog, Petra Cetinjskog i sveštenomučenika Joanikija crnogorsko-primorskog, uprkos sili koja ih pritiska, ostali vjerni istini Svetog Pravoslavlja“.

Nema sumnje da se pravoslavni Crnogorci, nadajući se spoljnjoj podršci, prije svega oslanjaju na zastupništvo njihovih svetaca. I nije slučajno što je prije nekoliko godina mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije, u ekskluzivnom intervjuu za TV Carigrad, izgovorio veoma oštre, smjele i duboke riječi:

„Crna Gora ima svoj istorijski i vjekovni put. Siguran sam: ako želi da opstane i postoji na zemlji i u Evropi, onda ne može da skrene sa svog puta. Kad je sveti Petar Drugi Lovćenski u dobi od 17 godina pitao svetog Petra Cetinjskog Tajnovidca: „Kome da se sada obratim, šta da radim?“ – odgovorio je: „Vjeruj u Boga i drži se Rusije.“ Tako je i danas.

Prije smrti, rekao je: „Isto tako da Bog da i onome, koi bi vas od vjernosti k blagočestivoj i Hristoljubivoj Rusii otlučiti poiskao i svakojemu ako bi se koi iz vas Cernogoracah i Berđanah našao da pomisli otstupiti od pokroviteljstva i nada na jednorodnu i jedinovjernu nama Rusiju, da Bog da jakij te od njega živoga meso odpadalo i svako dobro vremenito i vječno otstupilo! Pa neka moja braća iz Crne Gore dobro razmisle.“.

Nema se šta dodati. Neka razmisle.

Izvor: yandex.com (Ukrainskie «grabli» Pravoslavnoй Černogorii)

Pročitajte još:

Novi dokazi: Crna Gora naoružava ISIS?