Šesti oktobar

Piše: Batrić Babović

Srbija i Crna Gora skoro četvrt vijeka čekaju šesti oktobar. Od tog petog oktobra do današnjeg dana dočekale su puno toga. Šest godina kasnije obje članice državne zajednice postale su nezavisne i međunarodno priznate države. Referendum je održan u Crnoj Gori a domino efektom proizveo je dvojnu samostalnost. Ishod referenduma prvi su priznali Rusija i Srbija. Amerikanci su uvijek tu. Naravno sa EU kao svojom prekookeanskom ekspoziturom.

Prvi demokratski premijer Srbije ubijen je mučki 2003. godine. Vojislav Koštunica je nestao sa političke scene, Boris Tadić i Tomislav Nikolić bili su obični statisti i epizodisti koji se danas gotovo ne pominju. Nakon tog petog oktobra, dvadeset godina kasnije sa crnogorske strane petooktobarske medalje, u opoziciju su otišli Milo Đukanović i njegov DPS. Čini se krhko, tanko i površno. Infrastruktura i nasleđe iz 1945.godine u Crnoj Gori ostali su netaknuta dubina. Slično je i sa Srbijom. Razlika je u slojevima, slojevitosti, snagi države i jačini institucija. Možda jedan ključ leži u Desankinoj svetoj rečenici „Velika tajna „. Takva tajna naspram “ iskre u kamenu “ nema gotovo nikakve razlike u nošenju političkog petooktobarskog žiga. Retrospektiva bi izgledala ovako. Socijalistička narodna partija sa nekadašnjih skoro 180 000 birača, danas je minorni koalicioni član redefinisanog Demokratskog Fronta. Iz nje su nastale Demokratska Crna Gora i Demokratska narodna partija. Narodna Stranka i Liberalni Savez odavno ne postoje. Demokratska partija socijalista pada u odnosu na vrijeme Mila Đukanovića, ali raste u odnosu na vrijeme vlasti populističkih koncepata. Crna Gora ima svoj drugi „peti oktobar“.

Njegovo ime je trideseti avgust. Dva puta je do sada sahranjen. Vaskrsava se od strane svih aktera kad politička nužda natjera u ćošak. Prvu sahranu čine rušenje 42. i formiranje 43. Vlade. Oba akta su urađena sa DPS-om. Rušenje 43. Vlade nastavak je iste trilogije. Akteri drugi. DPS uvijek tu. Nepromijenjen i isti. Pogledom u retrovizor oktobra 2000.godine zaključuje se da su Aleksandar Vučić, Milo Đukanović i Ivica Dačić ključari 6. oktobra. Svako na lično osoben, a uvijek ciljno integrisan način, svojim političkim umijećem, namjerama,strateškim ciljevima, odnosom prema SAD, EU, Rusiji i dužinom trajanja na političkoj sceni Zapadnog Balkana. Trio koji partnerima isporučuje očekivane rezultate. Svi trojica su rođeni iz duha moći svojih prethodnika. Iz duha neumrlog komunizma koji se za potrebe praktične politike presvlači u odore aktuelno profitabilnih narativa. Jadariti, gabariti, litijum, Briselski i Vašingtonski sporazum, Banjska i ostali prilozi idu u drugi plan. U prvi plan idu priče o “ srpskom svetu „. Slično je sa Crnom Gorom kad je u pitanju trideseti avgust. Isti izroni kao kletva ili opomena kad je jagma za mandatima u najsnažnijem stranačkom fokusu. Nakon podjele narodnog dara, isti pada u sekundni zaborav. Baš onako kako su u zaborav pali svi petooktobarci. Osim pokojnog premijera Srbije Zorana Đinđića. Zato nije čudno kad jedan od učesnika tih procesa iznosi sumnju da sve nije bila vješto režirana predstava sa akterima revolucije kao protagonistima u unaprijed iscrtanim ulogama. Uz sjajnu konstataciju koja glasi “ Znali smo protiv koga smo, nismo znali za šta smo „. Tako je i sa avgustom davne 2020.godine. Onaj i duh onoga protiv kojih smo bili još su tu. Nepomični i oholi. U Crnoj Gori u “ planu B“, u Srbiji na vidnoj pozornici. Milo, Aleksandar i Ivica čuvaju ključeve 6 oktobra. Aktivno i pasivno možda i tekovina iznevjerenog 30 avgusta. Stvar tekovina leži u duhu politika. Ne leži u tijelu državnih granica. A duh komunizma i petokrakog dejstva ne zna za granice. Zato su 5. oktobar i 30. avgust iznevjerene revolucije za uvođenje antiboljševičkog režimskog diskontinuiteta. Možda je u Crnoj Gori problem još veći jer postavgustovski „eksperti“ koji su došli (izuzimajući časne pojedince) nisu imali predstavu protiv koga se bore i protiv čega jesu. Ono za šta jesu nije bilo dovoljno. A nadzemne i nevidljive veze postavgustovskih sa postoktobarskim politikama i dalje traju.

Do šestog oktobra. A kad on dolazi na red zavisi najmanje od nas!