Sinovi džihada u kolevci demokratije

Piše: Dževad Galijašević

Mogao bi 8. novembar biti upisan u političku istoriju beščašća EU kao datum kada je zemlja izvoznik terorizma dobila uslovno zeleno svjetlo za otvaranje pregovora za pristupanje porodici evropskih naroda. Ima li većeg paradoksa od činjenice da samozvana kolevka demokratije daje preporuku za otvaranje pregovora zemlji koja slovi za majku svih sinova džihada?

PUT ILI STRANPUTICA?

U izvještaju Evropske komisije istaknut je napredak u reformi javne uprave. Nakon pet godina od usvajanja Akcionog plana za reformu javne uprave, plan je implementiran – djelimično i u ograničenoj mjeri. Dalje, kao demonstracija još jednog suptilnog licemerja stoji da je u oblasti pravosuđa postignut određeni napredak, koji pak nije vidljiv u borbi protiv korupcije. Nazadovanje u garantovanju slobode opravdava se kriminalizacijom klevete u Republici Srpskoj. Uloga Kristijana Šmita u promijeni pravnog okvira – krivičnog, izbornog i drugih zakona, sudski postupak koji se po Šmitovom zakonu vodi protiv predsjednika Srpske, te uticaj na pravosuđe koji imaju zapadni ambasadori u BiH i Šmit – nije targetirana kao bitna.

Takođe, ni riječi o Ustavnom sudu BiH u kome je uloga sudija (iz Albanije, Makedonije i Nemačke) dodeljena strancima.

Bezbjednost u izvještaju nije pomenuta iako prijetnja Evropi dolazi iz BiH, koja od 1990-ih do danas predstavlja važnu odskočnu dasku globalnog terorizma i radikalnog islama.

PROJEKAT POLITIČKOG ZAPADA

O toj temi, neiscrpnoj kada je u pitanju BiH, zajednički izvještaj sastavili su Vlada Republike Srpske i nosioci parlamentarne vlasti iz Banjaluke i dostavili Savjetu bezbjednosti UN.

Ova neusaglašenost interesovanja EK i UN o pitanju bezbednosnih rizika može se objasniti time da su sve islamističke organizacije i strukture koje manifestuju spremnost i sposobnost upotrebe brutalnog nasilja zamišljene i organizovane u državnim, obavještajnim i bezbjednosnim strukturama političkog Zapada. Od prvih zamisli Velike Britanije i organizovanja radikalne organizacije Muslimanska braća (1928) do danas – gradi se jedinstvena politička platforma za nasilno djelovanje u islamskom svjetu.

U početku je Muslimanskoj braći dodeljena uloga važnog instrumenta kontrole i nadzora nad prividnom dekolonizacijom islamskog svijeta a kasnije je platforma političkog radikalizma nametnuta siromašnim i neprosvjećenim muslimanskim društvima kao ideološki obrazac koji ima za cilj formiranje terorističkih organizacija.

RODNO MESTO TERORIZMA

Do početka proteklog rata na Balkanu islamske terorističke organizacije i neke islamske države sponzori terorizma djelovali su samostalno i bez koordiniranih aktivnosti. Nakon tzv. bosanskog rata, islamski terorizam, finansijski, kadrovski, tehnički i organizacijski ojačan, iznedrio je svojevrsnu doktrinu terorizma koja se zasniva na širokom spektru nekonvencionalnih djelovanja. Brojne humanitarne, dobrotvorne, obrazovne, finansijske i druge organizacije, te medijske kuće poslužile su kao instrumenti za prikupljanje finansijskih sredstava, vjersku indoktrinaciju, infiltraciju u islamsku populaciju, sticanje popularnosti među islamskom omladinom, obrazovanje kadrova, regrutaciju terorista, njihovu obuku, krijumčarenje oružja i „uvoz“ terorista.

Većina ovih i sličnih organizacija samo su pokriće za nekonvencionalno djelovanje političkog, ekonomskog, psihološko-propagandnog, oružanog, obavještajnog i subverzivnog karaktera što se poduzimaju protiv neprijatelja radi ostvarivanja psiholoških, ekonomskih, socijalnih i političkih ciljeva.

Devedesetih je, uz pomoć Zapada, pokrenut sistem organizovanja i terorističkih organizacija u srcu Evrope, u njenom odanom protektoratu – Bosni. Zato se razgovor o terorističkoj prijetnji na Balkanu uvijek usmjerava na poznate adrese: Bosna, Kosovo i tzv. Sandžak, ali pre svega Bosna.

NATO DŽIHAD

Aktivnosti oba Izetbegovića i njihovih paralelnih političko-obavještajnih struktura imale su otvorenu podršku sa Zapada u širenju islamističke ideologije među Bošnjacima u svrhu slamanja srpskog ustavotvornog statusa i konstitutivnosti.

Jačanje uticaja islama u društvu i institucijama dejtonske BiH nije skrivano – manifestovano je kao cilj. Oko 10.000 „spavača“ izvršavalo je terorističke akcije širom zemlje, a više od 500 džihadista je otišlo na ratište Sirije i nekažnjeno vraćeno u BiH. Samo 45 pravosnažnih presuda džihadistima Sirije bile su rezultat nagodbe tužilaštva i terorista i podrazumjevale su novčane kazne. Čak i rijetki pojedinci koji su upućeni na izdržavanje kazne odavno su na slobodi.

„Korona kriza“ poslužila je za konsolidaciju, naoružavanje i finansijsko jačanje dok je migrantski talas krio novi mobilizacijski potencijal.

Zanimljivo je da je već nakon tri mjeseca ukrajinskog rata, od februara do maja 2022, u Ukrajinu otišlo 169 džihadista koji su se, kao vojnici specifičnog „NATO džihada“, priključili ukrajinskoj vojsci.

Na mapi ove priče nije teško utvrditi na kojem delu evropskog puta se nalazi BiH. Za dalje napredovanje zasluge se mogu pripisati samo političkom Zapadu za čije interese sinovi džihada dižu terorističke tenzije širom sveta, pa i u EU – kolevci tzv. demokratije.

Izvor: Pečat