SLUČAJ PUKOVNIKA ALEKSIĆA: Uloga Višeg državnog tužilaštva i tužilaca Željka Tomkovića i Vesne Jovićević

U vođenju montiranog krivičnog postupka protiv pukovnika Radovana Aleksića, zbog navodnog pokušaja ubistva policijskog službenika Predraga Šukovića u julu mjesecu 2016. godine, kako smo i do sada izvještavali, vrlo važnu ulogu ima Više državno tužilaštvo (VDT) u Podgorici na čijem čelu se do skoro nalazila Vesna Jovićević.

Nedavno je pukovnik Aleksić u jednom javnom obraćanju saopštio da je ovaj montirani proces pokrenut po nalogu pojedinaca iz državnog vrha i bezbjednosnog sektora Crne Gore a realizovala Uprava policije i Više DT u Podgorici.

Postupak protiv pukovnika Aleksića nije pokrenut prijavom Ahma Hajdarpašića iz Sarajeva kakvo je to plasirano široj javnosti već je krivično djelo – ubistvo u pokušaju na štetu Predraga Šukovića njemu podmetnuto planski isključivo da bi se zaštitili stvarni nalogodavci, organizatori i izvršilac predmetnog krivičnog djela i ujedno crnogorske službe bezbjednosti obračunale sa njim iz razloga koji nemaju nikakvih dodirnih tačaka sa Predragom Šukovićem.

Navodna prijava Ahma Hajdarpašića i njegova izjava na štetu pukovnika Aleksića je iskorišćena samo kao izgovor i opravdanje Tužilaštvu i policiji za pokretanje i vođenje ovog monstruoznog procesa, iako njegova izjava sa stanovišta dokaza ne znači apsolutno ništa jer je ona rezultat lične procjene i percepcije o nečemu što je snimljeno tehničkim sredstvom.

To imenovanog Hajdarpašića ne oslobađa odgovornosti za izgovorene laži po nalogu onih koji su ga angažovali za ovu rolu, a pogotovo što su one rezultat njegove kriminalne svijesti i pomračenog mentalnog sklopa iz koga je 2019. godine proizašlo ono poznato brutalno vrijeđanje Svetog Vasilija Ostroškog, naše najveće svetinje čime su do kraja povrijeđena vjerska osjećanja pravoslavaca na najbrutalniji mogući način.

Sve što je u ovom postupku do sada urađeno, sve aktivnosti istražnih organa, sva vještačenja, izjave navodnih svjedoka, razne analize komunikacija, provjere, realizacija saradnje sa drugim državama, sve procesne radnje i postupci su unaprijed bili sračunati da se Aleksiću podmetne krivično djelo koje nije počinio on već neko drugi.

„Namjera da se meni podmetne krivično djelo je sastavni dio plana da se ubije Predrag Šuković“ bio je nedavno konkretan pukovnik Radovan Aleksić. Ova njegova izjava predstavlja ozbiljno upozorenje za sve u Crnoj Gori jer ukazuje na moguće postojanje strukture lica koja ubija ljude, pa svoja zlodjela, uz pomoć državnih struktura, podmeće drugim licima, a kasnije čak i utiče na istragu i tok cijelog krivičnog postupka, što dosta govori o karakteru državnih institucija i države u cjelini.

Međutim, sada je već sasvim jasno da u dosadašnjem toku ovog montiranog postupka važnu ulogu ima Više DT i to, prije svega, dosadašnji rukovodilac tog organa Vesna Jovićević i tužilac koji vodi istragu Željko Tomković. Jedno vrijeme istragu je vodila i tužiteljka Danka Ivanović Đerić koja se, kako saznajemo, dobro uklopila u konstrukciju cijelog slučaja i revnosno odrađivala sve ono što se od nje i očekivalo.

Bez Višeg DT ovaj montirani postupak ne bi bio ni započet, niti bi se istraga i cijela ova farsa odvijala na ovakav način.
Tužioci Tomković i Jovićevićeva predstavljaju najvažniju kariku u ovom montiranom procesu jer su jedini nadležni i ovlašceni za vođenje istrage u skladu sa zakonom i istovremeno su obavezni da se suprotstave bilo kakvim pritiscima koji idu u pravcu zaštite stvarnih počinilaca krivičnog djela i preusmeravanja krivice i vođenja postupka na druga lica.

Zloupotrebe tužilaca Željka Tomkovića i Vesne Jovićević se ogledaju u:

– Svjesnom ignorisanju činjenice da se Radovan Aleksić, u vrijeme izvršenja krivičnog djela nalazio u Beogradu,

– Ignorisanju informacija o stvarnim počiniocima pokušaja Šukovićevog ubistva dobijenih od najmanje dva relevantna izvora,

– Namjernom neuvažavanju i odbacivanju svih dokaza koji idu u prilog Aleksiću i njegovoj odbrani,
– Korišćenju naknadno prepravljenog i montiranog video materijala – snimaka sa nadzornih kamera kao ključnog dokaza, iako se na istim ne vidi momenat izvršenja krivičnog djela niti sredstvo kojim je ono izvršeno,

– Davanju statusa svjedoka licima koja to ne mogu biti jer se njihovi iskazi zasnivaju isključivo na ličnoj procjeni i percepciji onoga što vide na nekom tehničkom sredstvu,

– Korišćenju službenih zabiljeski inspektora policije Srđana Koraća, Draška Kalinića i Nebojše Petrovića iako one, sa stanovišta dokaza, ne predstavljaju ništa jer se zasnivaju na insinuacijama, nagađanjima i ličnim procjenama,
– Manipulacijama nalazima vještaka za digitalne dokaze Balše Savića, kao i pogrešnom prikazu telefonskih i drugih komunikacija,
– Učešću u namještanju nalaza vještaka Nemanje Radojevića čiji se netačni parametri iz istog i dalje koriste u ustrazi uprkos činjenici da je sudsko vijeće Borisa Savića taj nalaz odbacilo u potpunosti,
– Dovođenju Aleksića u neravnopravan položaj u postupku onemogućavanjem uvida u kompletne spise predmeta i saradnju sa nadležnim organima Republike Srbije,
– Podvalama, manipulacijama, konstrukcijama, insinuacijama i obmanjivanju javnosti, na samo u odnosu na okrivljenog Aleksića, već i u odnosu na druge učesnike u postupku,
– Nepoštovanje odluka i rokova sudskog vijeća Višeg suda,
– Svjesnom preduzimanju radnji i postupaka, samostalno i u saradnji sa policijom i ANB, u cilju namještaja situacije u kojoj može biti ugrožena lična bezbjednost Aleksića i članova njegove porodice, i mnogo toga drugog.

Tužilaštvo nije pronašlo niti jedan dokaz koji ukazuje da je Aleksić počinilac predmetnog krivičnog djela i cijela konstrukcija ove optužbe se zasniva na ličnim procjenama, insinuacijama i podvalama. Važno je istaći da niko od navodnih svjedoka i vještaka ne tvrdi da je Aleksić pucao na Predraga Šukovića, već da je „Aleksić osoba na video snimku“, pri čemu ne postoji niko ko tvrdi da je osoba sa video zapisa zaista izvršilac krivičnog djela. To u stvari jedino tvrdi tužilac Željko Tomković.

Sigurni smo da će svima biti lakše ukoliko Tomković sam kaže na osnovu čega je izveo takav zaključak.
Po svemu sudeći se radi o zajedničkoj manipulaciji tužioca Tomkovića i policijskih inspektora čiji pretpostavljeni je bio Siniša Stojković koji je se nalazi u otvorenom sukobu sa Predragom Šukovićem.

Prema raspoloživim saznanjima Aleksić je u posjedu dokaza za sve zloupotrebe tužioca Željka Tomkovica i Vesne Jovićević.
Postoje saznanja, istina nezvanična, da je tužilac Tomković, tokom dopune istrage, zatražio novo antropološko vještačenje od jednog vještaka antropologa iz Podgorice, pa pošto je u izrađenom nalazu Aleksić isključen kao izvršilac krivičnog djela, on nezadovoljan tom činjenicom, isti uklanja, pa u Beograd tamošnjim organima šalje zahtjev sa netačnim parametrima iz odbačenog nalaza vještaka Nemanje Radojevića na izjašnjavanje o tome da li je Aleksić izvršilac krivičnog djela čime čini dodatni pokušaj podvale, ovog puta prema državi Srbiji. Ukoliko se ova informacija pokaže tačnom, biće to neviđen skandal za cijelu tužilačku organizaciju.

Više DT u Podgorici se dovodi u vezu sa „crnim trojkama“

Istraživački centar našeg portala je, iz izvora bliskih pukovniku Aleksiću, došao do saznanja da se pojedini članovi porodica tužilaca iz Višeg DT u Podgorici, posredno dovode u vezu sa djelovanjem „crnih trojki“ u ranijem periodu čija je jedna od žrtava bio i sam Radovan Aleksić, kada je na njega izvršen napad u Nikšiću 18. novembra 1999. godine u 19.15 časova kojom prilikom su napadači na njega koristili vatreno oružje. Da li je baš zbog toga Aleksić u ovom Tužilaštvu izbjegao da govori detaljnije o tom događaju, možemo samo da nagađamo.

Ukupan odnos Višeg DT i tužilaca Tomkovića i Jovićevićeve prema slučaju pukovnika Aleksića je u najmanju ruku problematičan i sigurno je da će se oni morati suočiti sa posledicama ovakvog ponašanja. Vesna Jovićević koja nije trenutno na čelu ovog Tužilaštva je bliska bivšem premijeru Dušku Markoviću i njegovoj interesnoj grupi unutar Demokratske partije socijalista.

Marković snosi posebnu odgovornost za ovaj slučaj jer je u vrijeme hapšenja Radovana Aleksića i pokretanja ovog montiranog postupka bio koordinator službi bezbjednosti i sigurno je da, bez njegovog znanja i odobrenja, ova farsa ne bi mogla biti pokrenuta. Tim prije što je javno saopštio da mu je poznat identitet izvršioca, kao i motiv napada na Predraga Šukovića.

Što se pak, tužioca Željka Tomkovića tiče, on je u javnosti prepoznat kao „tužilac za neriješene slučajeve“, kao neko ko izvršava naloge viših nivoa, blizak službama bezbjednosti i tužilac koji, a to vidimo na primjeru Aleksićevog slučaja, ne razmišlja o posledicama, kako u odnosu na Aleksića tako i odnosu na druge učesnike u postupku.

Kao što je poznato Predrag Šuković je ranjen u Podgorici 11. jula 2016. godine i to nakon sudskog spora koji je pokrenut po privatnoj tužbi Duška Markovića. U mjesecu oktobru iste godine, na opšte iznenađenje šire javnosti, uhapšen je Radovan Aleksić da bi nakon tri mjeseca provedena u pritvoru pušten da se brani sa slobode sa izrečenom zabranom napuštanja mjesta prebivališta u Podgorici. Postupak traje skoro punih 5 godina i još uvijek se nalazi u fazi istrage.

Jasno je da Više DT u Podgorici i tužilac Željko Tomković vodi istragu na način da se ona nikada ne okonča i tako obezbeđju lagodnu poziciju onima koji su stvarno pokušali ubiti Predraga Šukovića.