Solidarnost Evropske unije – In varietate concordia
1 min readPiše: Kosta Nenezić
Politički i ekonomski analitičari ovih dana postavljaju pitanje da li će Evropska unija položiti test kovid – 19, dok njena krilatica „Ujedinjeni u različitosti“ ubrzanim hodom prelazi u sarkazam.
Njemačka kao nekrunisana kraljica Evropske unije u duhu „evropske solidarnosti“, od Italije velikodušno preuzima 47 pacijenata, a par godina ranije propušta preko milion migranata sa Bliskog istoka na svoju teritoriju. Zatim, kancelarka Merkel iz kućne izolacije odbija ideju o emisiji tzv. „korona obveznica“ koje bi bile inicijalna terapija posrnulim ekonomijama članica evropskog saveza. Ako dodamo najsvježiju izjavu Austrijanca Johanesa Hana koji tvrdi da EU nije prekasno reagovala jer je zdravstvo nacionalno pitanje imamo jasnu sliku.
Od kosmopolitske prirode EU, prebrzo se došlo do hermetičkog zatvaranja u nacionalne okvire. Ali, istorijski gledano, savez Njemačke i Italije nikada nije bio čvrst. Njemačka se odrekla nacističkog nasleđa, ali ne i pamćenja da je Italija prvi put raskinula savez sa njom neposredno pred rasplamsavanje Velikog rata pružajući ruku Antanti, a onda kapitulacijom u septembru 1943. godine, nakon koje se priključila antinacističkoj koaliciji.
Stih iz nezvanične himne EU„Svi će ljudi braća biti, krila tvoja spajat’ zna.“ nisu značili ništa za devet članica EU, koje su još jednom pokazale solidarnost prema Italiji zabranom preleta ruskog humanitarnog aviona preko neba iznad njihove teritorije, zbog čega je pomoć došla nekoliko sati docnije, a za pluća koja čekaju priključenje na respirator dug je i minut. Namjerno kažem nebo iznad njihove teritorije, jer zna se Čije je nebo!
Ali zašto se od EU uopšte i očekivala solidarnost u ovoj situaciji kada je poznato na kojim osnovama je nastala. Ugovorom iz Mastrihta je samo preimenovana, ona je suštinski ostala Evropska ekonomska zajednica. To je temelj na kom je građena kuća od papira ili kako se to danas popularno kaže „La casa de papel“, iz čijih prozora je uz note Betovenove Ode radosti, izbijala buka o ljudskim pravima, solidarnosti i uzajamnosti, a sada iz sobička sa južne strane, čuje se gromoglasno „o bella ciao“.
Možda su labudovi u sada čistim tamnoplavim venecijanskim kanalima predznak labudove pjesme Evropske unije, jer „u dobru je lako dobar biti, na muci se poznaju junaci“
Druga Jugosavija, unija naroda koji su u proslosti bili krvni neprijatelji: Nemacka-Francuska, Nemacka-Holandija, Nemacka-Britanija….
Sva mi briga bila Evrpska Unija.
Ta evropska unija je bila stvorena zbog ekonomije a ne sto se narodi medjusobno voli.
Firme iz tih razlicitih drzava su tako ekonomski spojene i jedne od drugih ovisne da ce ta EU uvek da prezivi.
EU drzave gledaju sve iz kapitalistickih ociju.
Kapitalizam ne zna za granice.
Kao sto Montenegrini i Albanci jedu srpsko brasno.
Ne sto se medjusobno vole nego sto su gladni!.