Srpski jezik mora biti službeni

Piše: Goran Danilović

Samo profašističke politike mogu istrajavati na diskriminiciji srpske jezičke većine u Crnoj Gori. Šta, zapravo, treba da se dogodi pa da navodno „građanski blok“ političkih partija koje su decenijama vladale Crnom Gorom prihvati multietničku Crnu Goru?

Iz nacionalne većine, koja je relativna i po poslednjem popisu, galamdžije „crnogorskog političkog bloka“ crpe sva prava za sebe, pa i pravo da diskriminišu druge.

Jano je, međutim, da u Crnoj Gori nema nacionalne većine, ali se politički prvaci, koji navodno zastupaju „crnogorsku Crnu Goru“ ponašaju kao da predstavljaju 70% jednonacionalne populacije! Upravo takvu politiku narečeni pokušavaju da predstavi kao građansku i evropsku? To je, međutim, opskurna politika i opskurnija grupa zaljubljenika u sebe, svoje frustracije i primalnost od koje podilazi jeza.

Da bi prestala nacionalna prebrojavanja mora se poštovati realnost i prestati sa trivijalnim izgovorima koji su, po pravilu, sve agresivniji što je manje argumenata.

Dakle, i nakon decenija političkog i šovinističkog progona, izgona iz prosvjete, vaspitno-obrazovnog sistema, srpskim jezikom govori najveći broj državljana, građana, stanovnika Crne Gore. I šta sad?

Treba li da se skrivamo i stidimo činjenice da se većinski nismo odrekli svog maternjeg jezika? Treba li da nam se zvecka i prijeti Ustavom koji je diskriminatorski jer ga je pisala i uvela u upotrebu politička kamarila koja se obogatila na diskriminaciji različih vrsta?

Čeka li se to da odumre ova tiha većina govornika jednog jezika kako bi se išlo niz dlaku agresivnoj manjini političkih grupa koje opstaju na mržnji i uvjerenju da su arijevski dio naše zajednice?

Nema od toga ništa.

Srpski jezik mora biti službeni u Crnoj Gori, a gotovo da je čudesna saglasnost ogromne većine govornika srpskog jezika da i crnogorski ostane službeni. Da je obrnuto i da je ikada u istoriji Crne Gore i Brda, Stare Hercegovine, Primorja, Boke, Potarja i Zatarja crnogorski jezik bio jedini i dominantan, siguran sam da danas niko ne bi smio pomenuti i jedan drugi izuzev crnogorskog.

Tiha, uporna i istorijska većina naših građana koji govore i čuvaju srpski jezik zaslužuje državnu, političku i građansku pažnju, zaslužuju poštovanje.

Kada Crna Gora, odnosno, njene institucije, počne da poštuje razlike, kada ostrašćene nacionslističke grupe komita i kompromita, po sili zakona, prestanu da maltretiraju pristojnu većinu ljufi, država će po prvi put u istoriji biti jedinstvena, jaka i jednaka za sve.

Kada Eraković, Živković i Nikolić shvate da im zbog toga što su Crnogorci i govore crnogorskim jezikom ne pripada ni jedno pravo više u zajedničkoj i građanskoj Crnoj Gori ova zemlja će biti obrazac kako može da se živi u razlikama i različitostima. Moraju da shvate da je Crna Gora i srpska otadžbina, da su Srbi i srpski jezik sa svim drugim narodima i jezicima gradili i branili Crnu Goru. Moraju da prestanu sa mržnjom koja se uvija u samo njima znanu petparačku građanštinu i malograđanštinu, te da se manu Vučića i Srbije, kao dežurnih krivaca za njihove promašene politike.

Crna Gora i Hercegovina su rodno mjesto srpskog jezika i to nikakav, pa ni prefarbani DPS nikada neće promijeniti. Srpski jezik je stariji od naših država i na njemu su upisane i zapisane sve istorijske istine, podvizi i istorijske propasti.

Crna Gora će početi da živi normalno onda kada se vratimo poštovanju realnosti i kada se prestane sa primitivizmom zaodjenutim u arijevštinu najgore vrste.

Srpski jezik mora biti službeni u Crnoj Gori.

(Fejsbuk)