Stamatović za IN4S: Postmajdanska Ukrajina neodoljivo podsjeća na đukanovićevsku Crnu Goru od 1997. godine

Rusija i Putin u ovu kampanju su krenuli da idu do kraja i izvešće istorijsku pravdu do kraja. Sa druge strane kao pravoslavnom Slovenu nije mi drag ovaj sukob, jer se suštinski radi o jednom te istom narodu, kazao je u intervjuu za IN4S, redovni profesor Univerziteta u Istočnom Sarajevu i istoričar prof. dr Aleksandar Stamatović. 

U toku je rusko-ukrajinski sukob. Izrečeni su mnogi komentari iz domena diplomatije, politikologije i vojno-bezbjednosnih karakteristika. Kako Vi kao istoričar u globalnom smislu istorijskih tokova shvatate ovaj sukob?

Smatram da dolazi do povratnog istorijskog dejstva, svojevrsnog istorijskog bumeranga tzv. Novom svjetskom poretku i unipolarnom svijetu u kreaciji SAD. Rušenjem Berlinskog zida kao simboličnog čina skidanja tzv. Gvozdene zavjese u Evropi, otvorio se prostor za kreaciju Novog svjetskog poretka i unipolarnog svijeta.

Nije bilo protivteže NATO-u i SAD. Taj poredak nastojao je da stavi savremeno čovječanstvo pod svoju kontrolu, učinivši brojna nasilja u svijetu. Da se razumijemo, SSSR čija je državna geneza od Boljševičke revolucije u Rusiji 1917. godine nije bio Rusija. To je bila nesporno velika sila, ali po svojoj biti internacionalistička i ideološko ateistička država. No, u onom što se u globalno u savremenom dobu podrazumijeva pod Zapadom, ova država je shvatana kao produženje slovenske pravoslavne imperije, svojevrsnog drugog Konstantinopolja, globalne antiteze Rimu i Zapadu. Stoga je Zapad iskoristio posrnuće ove komunističke imperije početkom posljednje decenije XX vijeka da dođe na granice Rusije. Ideja onoga što se podrazumijeva pod Zapadom je uništenje Rusije, i to je više nego očigledno. U Putinovoj eri došlo je do povratka iskonskoj državnoj ideji i konceptu one izvorne slovensko-pravoslavne Rusije, često još poistovjećene sa carskom Rusijom. Uostalom, i sam Putin ne krije da Rusiju na čijem je čelu identifikuje sa Rusijom Romanovih.

Da li je po Vama rusko-ukrajinski sukob nasilnička agresija Rusije na susjednu državu radi njenog osvajanja?

Gledano kroz protok istorijskih događaja i njihovog smisla i pouke smatram da apsolutno nije. I sam Putin je u nedavnom obraćanju naveo suštinu sukoba i genezu ukrajinske nacionalne i državne doktrine. Ukrajinska nacionalna i državna doktrina predstavljaju vještačku tvorevinu Lenjina i boljševika, baš kao i bjeloruska. Sve je to u carskoj Rusiji Romanovih, pa i prije nje, u doba careva i kneževa iz raznih dinastija gotovo kroz čitav jedan milenijum, bio jedan te isti teritorijalni, etnički i jezički ruski i slovenski prostor.

U svim sovjetskim udžbenicima istorije, a da ne govorimo o onima iz doba Romanovih, navode se tri centra u razvoju ruske državnosti: kijevska Rusija, novgorodska Rusija, i konačno moskovska Rusija. Moskovska Rusija je globalni vrh ruske državnosti. Uporedio bih to sa razvitkom srpske državnosti: raška srpska država, dukljanska srpska država, travunsko-zahumska srpska država, i konačno nemanjićka srpska država. Lenjin i boljševici su sistematski radili na razbijanju ruskog etnikuma, nacionalnog i jezičkog identiteta, i konačno ne samo ruskog etničkog teritorija, nego uopšte i ruskog imperijalnog teritorija, proizvodeći tri nacije:rusku, bjelorusku i ukrajinsku, a potom i sijaset republika u zakavkaskom prostoru.Na tom kalupu ili matrici, jugoslovenski komunisti i Broz identično su radili na razbijanju srpskog etnikuma i prostora, proizvodeći nove nacije i republike.Proces je išao dalje u bivšim jugoslovenskim prostorima, u vidu novih država, jezika, pa čak i crkava. Sve je tu identično. Putinova Rusija zapravo demontira globalni Lenjinov projekat, i vraća stanje stvari na ono prije 1917.godine. Pri tom bi bilo naivno pomisliti da je ovaj projekat izvorno Lenjinov i boljševički, baš kao i onaj Brozov.

Da li po Vama taj globalni dolazak Zapada na granice Rusije u sadašnjici ima veze sa srpskim narodom?

Veza je tu toliko očigledna. Poslije rušenja Berlinskog zida Novi svjetski poredak je okruživao u obliku NATO-a Rusiju sa svih strana, pa i sa Balkana i Baltika. Radilo se bez improvizacije i planski. Prvo je trebalo likvidirati rusku izbočinu na Balkanu u vidu pravoslavnih Srba, i razbiti srpski državni identitet. Zbog toga nam se desilo to što se desilo devedesetih. Ma šta Srbi radili, i kako se predstavljali, oni će za Zapad biti uvijek mali Rusi.

Može li se uporediti scenarijo razrusivanja Ukrajine sa scenarijom rasrbljavanja Crne Gore?

To je potpuno identičan scenario. Zapadu i NATO-u se potrebne marionetske slovensko-pravoslavne države koje će ubrzano gubiti svoj identitet. To su Ukrajina, Crna Gora i Makedonija. U Ukrajini je smišljeno rađeno na stvaranju opšte antiruske klime, baš kao i u Crnoj Gori i Makedoniji antisrpske. Oživljavanje posrnulog Đukanovića 1997. godine je događaj istovjetan majdanskom procesu u Ukrajini. SAD je bio potreban krupni hiruški rez razdvajanja Crne Gore sa Srbijom, i one su ga napravile preko Đukanovića, baš kao i u Ukrajini kasnije preko Majdana. Pri tom izvođači radova traju kraće ili duže, i na kraju bivaju odbačeni kao potrošna roba. Sudbina Đukanovića i Petra Porošenska je toliko očigledna. Zelenski je zapravo nova američka roba u Ukrajini, baš kao što se u novim procesima u Crnoj Gori očito prepoznaju isti takvi porošenski i zelenski. Bitan je globalni put SAD i NATO-a koji se trasira, a marionete se mijenjaju. To je proces toliko očigledan u Crnoj Gori i poslije 20. avgusta. Stoga i u njoj slijedi istovjetan proces kao i u Ukrajini, iako se u posljednjih 48 časova u Crnoj Gori mogu vidjeti vrlo napadna takmičenja u izlivima lojalnosti i razvijanju antiruske histerije.Na žalost, za neke od tih prevarnih priča Srbi masovno glasaju.

Da li po Vama rusko-ukrajinski sukob predstavlja kraj unipolarnog svijeta SAD, i gdje se taj proces može proširiti?
Definitivno da. U narednih pet do deset godina će svakako doći na bivšim jugoslovenskim prostorima do demontaže brozovsko-jajačkog modela koji je Badinterova komisija priznala 1991. godine. Rusija u globalnom procesu kreće ka povratku na rusku romanovsku državnu koncepciju. To je vraćanje ruskoj državi svih prostora koji su joj pripadali do 1917. godine. Proces će šire zahvatiti i Balkan i centralnu Evropu. Doći će do revizije dostignuća unipolarnog svijeta iz posljednje decenije XX vijeka na Balkanu, u kojima je teško oštećen srpski narod. Na drugom kraju svijeta, za Kinu je Tajvan isto što i Ukrajina za Rusiju.

Kako vidite sudbinu Ukrajine nakon ovog sukoba?

Postmajdanska Ukrajina neodoljivo podsjeća na đukanovićevsku Crnu Goru od 1997. godine. Ona je bez obzira na okolnosti kako je izgrađena, svjesno pristala da bude kolonija Zapada i SAD, i da ne samo bude otrgnuta od svog iskonskog ruskog identiteta, nego i da radi protiv njega.

Plašim se da će uskoro da se ponovi isti scenario mnogo puta viđen u posljednjih sedamdeset godina u kreaciji SAD, koje su svoje istrošene saveznike bezdušno odbacivale, poput Batistinog režima na Kubi, južnovijetnamskog režima i vijetnamskog rata, Avganistana itd. Rusija i Putin u ovu kampanju su krenuli da idu do kraja i izvešće istorijsku pravdu do kraja. Sa druge strane kao pravoslavnom Slovenu nije mi drag ovaj sukob, jer se suštinski radi o jednom te istom narodu.