Starješina Hrama Hristovog Vaskrsenja: Niko od političara nije na freskama u Hramu
1 min read
Povodom posljednjih zlonamjernih medijskih navoda o freskopisu u Hramu Hristovog Vaskrsenja starješina Sabornog Hrama protoprezviter-stavrofor Dragan Mitrović, sa sveštensvom ovog hrama saopštio je da u prirodi Crkve nije da bilo koga stavlja u raj i pakao, već da je ona otvorena za svakog čovjeka bilo kog nacionalnog, političkog i društvenog opredeljenja, svjedočeći Hrista kao vječnu Istinu, Put i Život.
On je kazao da to svjedoči Saborni hram Hristovog Vaskrsenja, „kako arhitekturom i umjetničkim rješenjem, tako i freskopisom“.
Mitrović je odbacio da se na ktitorskoj fresci nalazi lik premijera Mila Đukanovića.
„Stoga osjećamo za svoju dužnost da ovom prilikom demantujemo sve navode i izjave po novinama. Ne ulazeći u odvajkada priznatu slobodu umjetničkog izražavanja i slikarsku simboliku odgovorno tvrdimo da lik u ktitorskoj fresci pripisan Milu Đukanoviću predstavlja dr Ratka Mitrovića, profesora Univerziteta, člana Građevinskog odbora Hrama Hristovog Vaskrsenja i stručnjaka koji je dao veliki doprinos pri gradnji istog Hrama“, navodi se u saopštenju starješine Sabornog Hrama Hristovog Vaskrsenja.
Dnevni list „Vijesti“ prethodnih dana objavio je seriju tekstova posvećenih freskopisu Sabornog Hrama Hristovog Vaskrsenja. Prema navodima tog lista, na fresci koja prikazuje prizore pakla navodno se nalazi i lik predsjednika parlamenta Ranka Krivokapića.
„Pripisivati pak Mitropolitu Amfilohiju da određuje ko će biti stavljen u raj ili pakao, značilo bi pripisati mu da preuzima na sebe ono što samo Bogu pripada i to na strašnom sudu Božijem, što bi bilo potpuno nerazumno“, zaključio je protoprezviter-stavrofor Dragan Mitrović.
Crkva zemaljska je od stvorenja sveta neprestano bila na zemlji i biće neprestano do završetka svih dela Božjih, prema obećanju koje je sam Bog dao. A oznake su njene: unutrašnja svetost, koja ne dopušta nikakvu primesu laži jer u njoj živi duh istine, i spoljašnja neizmenljivost, jer je neizmenljiv Čuvar i Glava njena- Hristos.
Sve oznake Crkve, kako unutrašnje tako i spoljašnje, može znati samo ona sama i oni koje blagodat doziva da budu njeni članovi. A za tuđe i nepozvane one su neshvatljive, jer spoljašnja izmena obreda nepozvanome izgleda kao izmena samoga Duha koji se u obredu proslavlja ( kao npr. pri prelazu starozavetne Crkve u novozavetnu, ili pri izmeni obreda i položaja crkvenih od vremena apostolskih). Crkva i njeni članovi znaju, unutrašnjim znanjem vere, jedinstvo i neizmenljivost svoga duha, koji jeste Duh Božji. Oni koji su spolja i nepozvani vide i znaju izmenu spoljašnjeg obreda spoljašnjim znanjem, ne postižu ono što je unutrašnje, kao što im i sama neizmenljivost Božija izgleda izmenljivom pri promenama Njegovih stvorenja.
– Zato Crkva nije bila, niti je mogla biti izmenjena, pomračena ili otpala, jer bi se tada lišila duha istine. Nije moglo biti vremena, u koje bi ona primila laž u svoje krilo, u koje bi se laici, prezviteri i episkopi potčinili propisima i učenju koji nisu saglasni sa učenjem i duhom Hristovim. Ne zna Crkvu i tuđ joj je onaj, koji bi rekao da je u nje mogla biti takva oskudica Duha Hristova. A privatno ustajanje protiv lažnog učenja, sa očuvanjem ili usvajanjem drugih lažnih učenja nije, niti je moglo biti delo Crkve: jer je u njoj, prema njenoj suštini, trebalo da budu uvek propovednici i učitelji i mučenici, oni koji ne ispovedaju privatnu istinu sa primesom laži, već potpunu i besprimesnu istinu.
– Onaj koji živi u Crkvi ne pokorava se lažnom učenju, ne prima tajne od lažnog učitelja; znajući ga kao lažnog, ne sleduje lažnim obredima. I sama Crkva se ne vara, jer je istina; nije lukava i nije malodušna, jer je sveta. Tako isto Crkva po svojoj neizmenljivosti ne smatra za lažno, što je nekada smatrala za istinu; i objavivši opštim saborom i opštom saglasnošću mogućnost pogreške u učenju neke privatne ličnosti ili nekog episkopa ili patrijarha, ona ne može smatrati da ova privatna ličnost, ili episkop ili patrijarh, njegovi prejemnici, nisu mogli pasti u pogrešku po učenju, i da ih od zablude čuva neka naročita blagodat. Čime bi se osvećivala zemlja, ako bi Crkva izgubila svoju svetost? I gde bi bila istina, kada bi njen današnji sud bio protivan jučeranjem? U Crkvi, tj. u njenim članovima, začinju se lažna učenja, ali tada zaraženi članovi otpadaju, sačinjavajući jeres ili raskol i ne oskrnjavajući već sobom svetost crkvenu.
Preko novčanog učešća naše vlade za izgradnju hrama i ja kao grđanin CG sam učestvovao svojim porezom. Pa valjda sam zaslužio i ja neku fresčicu, makar u paklu đe su smješteni najbolji ljudi!
Trn, umjela bih te kritikovati za mnogo toga, ali za ovo ne bih. Potpuno si u pravu, ovo je sramota što su uradili. I glupo je iznad svega.
Zlokobni vrebaju običnu podvalu ,,sa strane“, da bi osudili Mitropolita da nije uradio onako kako je trebalo!
Pa naravno da nije! Treba biti dostojan, i dobiti mjesto na freskama ovakve svetinje.