Stavimo tačku na podjele naših pradjedova, djedova i očeva

Impresioniraju me ljudi koji u bilo kojoj dnevno političkoj temi, nalaze povoda da pomenu 1918. godinu i četnike. Koliko je razumno i moralno problematično sabijati u istu ravan događaje sa istorijskom distancom od čitavog vijeka, odnosno 7 decenija, ostavljam čitaocima da prosude sami.

Obratimo pažnju na mentalni sklop čovjeka koji ujedinjenje iz 1918. doživljava kao Armagedon, a referendum iz 2006. kao najveću svetinju. Niko razuman danas ne može osporiti da je uz sve anomalije, rezultat Podgoričke skupštine bio u neuporedivo većoj saglasnosti sa tadašnjom narodnom voljom, nego Đukanovićev referendum iz 2006 godine. O proceduri narodnog ujedinjenja iz 1918, međunarodna komisija predvođena legendarnim francuskim  maršalom Luj Franše Depereom zapisala je da su “bili slobodniji od svih ranijih izbora u vrijeme kralja Nikole“, te da se za vijek ranije važeća načela Podgorička skupština može smatrati prihvatljivim iskazivanjem narodne volje.

Đukanovićev referendum iz 2006, na koji su državnim parama da glasaju dovučene desetine hiljada ljudi iz svih krajeva svijeta, bez zakonom ispunjenog rezudencijalnog uslova, verifikovao je rijetko kada trijezni František Lipka. Imajući u vidu Lipkinu javnu pojavu, adekvatna počast za verifikaciju rezultata referenduma, predstavljalo bi preimenovanje Loze 13. julke u Lipkovaču, jer upravo država stvorena Lipkinom verifikacijom predstavlja najveći atak na veliki ovaj datum crnogorske istorije. To najbolje potvrđuju aktuelni državni simboli, protiv kojih je ondašnja Crna Gora ustala 1941. godine.

Umjesto rakije, po Lipki je nazvan hotel u Kolašinu, vlasništvo biznismena iz Đukanovićevog najbližeg okruženja. Hotel sumnjive rentabilnosti, ovaj biznismen kasnije je založio za kredit u Prvu banku. Pošto kredit nije uspio da vrati, hotel je prelašao u vlasništvo Prve banke i kada tokom dvije godine. Nakon dvije godine gazdovanja, uvidjevši da hotel Lipka potpuno nerentabilan, Prva banka ga uvaljuje u dugoročni zakup državnoj kompaniji Budvanskoj rivijeri. Trougao Lipka – Prva banka – Budvanska rivijera najbolja je ilustracija na kakvim osnovama je sazdana ova današnja Crna Gora, koja sa onom istorijskom i herojskom dijeli isključivo zajedničko ime. Država u kojoj egzistiraju ljudi koji istorijski događaj čitav vijek ranije smatraju većim problemom od činjenica da državna kompanija pegla minuse banke u vlasništvu premijerovog brata.

Na ekspanziju autonomnog narodnog nezadovoljstva na građanskim protestima tokom oktobra, odgovoreno je ničim izazavanim nametanjem teme četnika. Predstvljajući pripadmike Jugoslovenske vojske u otadžbini iz perspektive Veljka Bulajića, branitelji Prve banke i ostalih tekovina Đukanovićeve četvrt vijeka duge tiranije, pokušali su demonstirati neku imaginarnu superiornost. Bez želje da neposredno polemišemem sa ovim sitnim dušama, podvukao bih da je više nego licemjerno govoriti o II svjetskom ratu na ovom prostoru, a iz te teme izostaviti značajne događaje i dokumente, poput pokolja na kolašinskom Pasijem groblju i Drobnjaku, Martovskih pregovora u Zagrebu iz 1943, zapisa iz ratnog dnevnika njemačkog Vermahta, kao i stenograme sa suđenja nacističkih glavešina u Srbiji: Franca Nojhauzena, generala Augusta Majsnera i dr. Karla Fuksa.

Opšta panika među lokalnim poltronima, špijunima i ostalim pojavnim oblicima života koji su svoj profesionalni uspjeh mogli izgraditi samo u ovakvom društvu, svjedoči o skorom kraju četvrt vijeka duge tiranije Mila Đukanovića. Čas slobodne Crne Gore, društva koje će staviti tačku na podjele naših pradjedova na zelenaše i bjelaše, djedova na četnike i partizane, očeva na Milovce i Momirovce, možda je i bliži nego što u ovom trenutku bilo ko od nas očekuje.

Glavu gore, vidimo se na protestu, s vjerom u Boga i Svetog Petra Cetinjskog. Čas slobodne Crne Gore je blizu, sloboda dolazi i ne može je zaustaviti niko, ni tiranin, ni njegovi poltroni, ni tiraninovi spoljni pokrovitelji.