Svinje

Odvajanje Crne Gore od Srbije trebalo je 2006. spriječiti svim državi Srbiji i Crnoj Gori znanim sredstvima. Pa danas ne bismo sjekli šume analizirajući po štampanim medijima koji je to po redu Crna Gora Srbiji zabila nož u leđa glasajući da Kosovo postane punopravni član Uneska.

Jer, nije Crna Gora 2006. na famoznom referendumu izdala sve u što je Srbija s razlogom vjerovala da stanuje u Crnoj Gori, nego je silovanjem logike i mijenjanjem koda tek počela da se bavi. Otvorena izdajstva prerasla su u pravilo konvertitske elite koja Montenegro želi da vidi na zapadu, kao da identiteta do 1945. nije ni bilo, i kao da u „Zemljopisu Kraljevine Crne Gore za učenike trećeg razreda osnovnijeh škola“ iz 1911, ne piše: „U Crnoj Gori žive sve sami čisti Srbi koji govore srpskijem jezikom, a ima ih oko 300.000 stanovnika… Osim Crne Gore ima još srpskih zemalja u kojima žive naša braća Srbi. Neki su kao mi slobodni, a neki nijesu, nego su pod tuđinom. Svaki Srbin u Crnoj Gori dužan je poznati i ljubiti svoju cjelokupnu domovinu – sve srpske zemlje.“

Neka čitalac zamisli u kakav procjep Srbin iz Boke Kotorske danas stavlja bijele bubrege time što za „svoju državu“ Crnu Goru kazuje da se ontološki poništila priznajući Kosovo kao sebi ravnu tvorevinu, i time što sve vrijeme obrdržava sistem na jednom jedinom stubu – antisrpskom, i to, o paradoksa, uz amin prvo Tadićeve, pa Vučićeve vlasti.

A taman sam htio da ove sedmice uzdignem fokus i promislim o tome što se jede od Horgoša do Herceg Novog. Imaće tome više od kvarat vijeka kako sam prijatelj sa M-om – zovimo ga tako – koji uvozi svinjsko meso na veliko. Radi s količinama od 120 kamiona sa po 20 tona godišnje. Dakle, 2.400 tona, podijeljeno s brojem stanovnika Republike koja braći zabada noževe u leđa, jednako je 3,69 kg godišnje po ustima, pod uslovima da drugi uvoznici ne postoje, a postoje. U ovom trenutku, kaže M, cijena kilograma svinjske polutke na evropskim berzama iznosi: Italija – 1.35 evra, Njemačka – 1.33, Španija – 1.00, Holandija – 0.98, Belgija – 0.91 evra, itd.

Ako je proizvodna cijena kilograma žive vage od 0.44 € do 0.48 € (što je cijena kisele vode!), u uslovima u kojima svinja do 100 kg naraste za 4 mjeseca (sic!), postavlja se pitanje čime li su životinje hranjene sve vrijeme? Jer i da su vodom u kojoj je otopljena hemija, teško da bi svinja za 4 mjeseca mogla da uzraste do 100 kg za svega 45 evra, a da se to proizvođaču isplati. Pritom, proizvođač je evropski, ne neki azijski ili afrički! Na sceni je, ah, alhemija, čiju formulu zna sam vrag.

Kad poplaća sve dažbine i PDV od 7% za uvoz svežeg mesa iz Evropske unije, od velefirmi što kolju po 15.000 životinja dnevno, M. trguje mesom koje sam ne jede, što jest neetično, ali ga makar udaljava od kolonoskopije i raka debelog crijeva. Uslovi pod kojima se uzgajaju nesrećne svinje od kojih se pravi čuveni crnogorki pršut – upravo su jezivi. Na ovom je mjestu prostora malo za opisivanje, pa tekst strave i užasa valja potražiti od 49. do 78. strane u knjizi „Ishrana za novi milenijum“ Džona Robinsona.