Tradicionalna proslava Savindana na Cetinju 1903: Nakon litije, govor o značaju Svetitelja za duhovni napredak Srba
1 min read
Proslava Savindana na Cetinju, 1906. godine
Na starom Cetinju dan Svetitelja Save slavljen je tradicionalno kao najveći praznik tokom kojeg su organizovane proslave za sve uzraste i slojeve društva, a srpski narod prijestonice pozivao je na očuvanje istorije i kulture Srba kako bi se njegovao duh našeg naroda.
Tekst iz cetinjskog lista ,,Glas Crnogorca“ o koji je objavljen 20. januara 1903. jedan je od mnogobrojnih dokaza koji potvrđuju ljubav starih Cetinjana prema svetosavlju i SPC.
– Cetinjska muška i ženska osnovna škola i ove godine proslavila Sv. Savu na vrlo svečan način, a na ime ne samo da je proslavljanje činjeno prije podne u muškoj osnovnoj školi, već i poslije podne u Zetskom domu, pisalo je u tekstu naslovljenom ,,Svetosavska proslava“.
,,Glas Crnogorca“ opisao je tok svečanosti, naglašavajući kako je bila održana litija od manastira do škole koju je predvodio mitropolit Mitrofan Ban.
– Potom je g- Radomir Krivokapić, učitelj, držao govor – lijepu improvizaciju u kojoj je iznio nekoliko refleksija o značaju rada Sv. Save za srpski napredak u duhovnom pogledu, isticalo se u zaključku teksta starog cetinjskog lista.
Tamo gde su Srbi nestali ili postali deo druge nacije (primer Šopski Srbi, Srbi iz Bosne i Hercegovine, Srbi iz Severne Makedonije, iz Severne Grčke, iz Dalmacije) i ništa nije preduzeto od prve generacija potomaka da se oni vrate u srpski korpus, onda znači da su to bili lažni Srbi, ni manje ni više i koji su se lako prodali, em „hrvatima“ tokom 19 veka, em bugarima krajem 19 veka, em turcima, em komunistima i ustašama u 20 veku ; a primer od lažnih Srba, famozna hibridna čudna neo-ustaška-titova liberlana pro-zapadna peta kolona od srpske opozicije u Srbiji, od prilike preko 300 000 parazita koji zaslužuju biti proterani iz Srbije, da im se oduzme imovina, državljanstvo i zabrana povratak u otađbini.
Ne vredi sada kukati i ponovo igrati „utakmicu“ šta bi bilo da je bilo, kada očigledno nije bilo to što je moglo da se desi. Tamo gde Srbi nisu se vratili srpskom etničkom korpusu, tamo više nema Srba i treba staviti tačku na tu priču jednom zauvek. Teško ćemo ponoviti ono što trenutno Rusi rade u vešatčkoj tvorevini pod imenom „ukrajina“, a to znači povratak Rusa iz lažne države „ukrajine“ u okviru ruskog etničkog korpusa. To smo probali tokom balkanskih ratova 1912-1913 i krajem 1918 kada su se Srbi iz CG i Srbije ujedinili u jednu državu, da bi mesec dana kasnije izdajnik i mason „aleksandar karađorđević“ vršio političko samoubistvo kada je utopiju Srbiju u odvratnu zločinčku S H S, odnosno u Jugoslaviju.
Kraj priče i kukanja, moramo se oprostiti jednom zauvek od bivših Srba koji su se prodali kao prostitutke.
I tako je bilo sve do 1945 kad po direktivi i prijetnjama komunista naglo prestaje vjerski zivot svuda pa i na Cetinju koje je do tad bilo najjaci vjerski centar Pravoslavlja i Svetosavlja. Eto sto je ucinio komunizam i bezboznistvo za taj kratak period od ljudi u Crnoj Gori a posebno na Cetinje dje su dio ljudi od najvevih Srba i pravoslavaca postali najveci neprijatelji Srba i pravoslavlja, pa dozivjesmo da se na Cetinju ponosno i masovno pjevaju ustaske pjesme i velica klanje Srba i katolicka vjera a napada pravoslavlje i psuju svestenici cetinjskoga manastira. Bolest jest svacija no ovi mladi ljudi su toliko zatrovani da im nazalost nema lijeka.