Tužilaštvo ćuti o ratnim zločinima nad vojnicima JNA

Pet mjeseci je prošlo otkako je Udruženje ratova od 1990. Crne Gore dostavilo specijalnom tužiocu Milivoju Katniću informaciju o prvooktobarskom zločinu hrvatskih pobunjenika nad pripadnicima JNA, kao i informaciju o ratnom zločinu nad pripadnicima JNA iz barske grupe na Crnoglavu u aprilu 1992. godine, ali odgovora nema.

Borci traže da tužilaštvo obavesti javnost o rezultatima saradnje sa hrvatskim tužilaštvom u slučaju ratnog zločina nad pripadnicima JNA iz Crne Gore u splitskom logoru „Lora“ u aprilu i maju 1992. godine.

„Nacionalnoj sramoti i grehu nad ubijenim vojnicima JNA doprineo je VDT Crne Gore, koji je, pod pritiskom Haškog tribunala, u julu 2006. godine sklopio sa hrvatskim tužilaštvom po Crnu Goru i njene državljane štetni Sporazum o saradnji i gonjenju počinilaca krivičnih djela ratnih zločina, čije se odredbe odnose na ratne zločine koje su početkom devedesetih počinili crnogorski državljani nad hrvatskim državljanima, ali ne i obratno“, kaže Radan Nikolić, predsjednik udruženja.

Četvrt vijeka je prošlo od pogibije 24 i ranjavanja oko 50 pripadnika JNA u Ivanjici, Čepikućama, Osojniku i Grabu 1. oktobra 1991. Ova masovna ubistva granatiranjem položaja JNA, u pripremljenim sačekušama i snajperskim djelovanjem, počinili su pripadnici hrvatske paravojske, koju je u leto te godine, uz logističku podršku rukovodioca Dubrovnika Željka Šikića i Petra Poljanića, pod geslom „za dom spremni“ skrpio s konca i konopca dubrovački HDZ na čelu sa Lukom Kordom i njegovim bratom Đurom. Početkom septembra 1991. pridružio im se hrvatski prebjeg iz JNA komandant kasarne u Trebinju general Nojko Marinović, koji je prethodno unutar 472 motorizovane brigade organizovao hrvatsku obavještajnu službu, koja je kasnije navodila hrvatske granate na vojnike JNA, a potom i na dobro pripremljene zasede i prikrivene snajperiste tzv. dubrovačkih branitelja.

Nikolić tvrdi da su u podstrekavanju Dubrovčana na oružanu pobunu učestvovale i pojedine javne ličnosti iz Crne Gore.

„Među njima je bio i jedan prebjegli pesnik sa štapom i brojanicom, koji ih je 1. oktobra 1991. godine dočekao u Konavlima, a potom pobjegao u Zagreb kod Tuđmana, odakle je upravljao organizovanjem prohrvatskog separatističkog lobija u Crnoj Gori, koji se pod maskom antiratnog pokreta pridružio razbijačima SFRJ. Tog krvavog 1. oktobra dubrovačke paravojne jedinice, po uputstvima iz Zagreba, sinhronizovano su napale jedinice JNA s namjerom nanošenja ljudskih gubitaka i ovladavanja Prevlakom, čije je očuvanje za JNA i Crnu Goru bilo od strateškog značaja radi zauzimanja odbrambenih vojnih pozicija i osiguranja ulaza u Bokokotorski zaliv i bezbednosti građana Boke kotorske“, ističe Nikolić.

U Ivanjici, srpskom naselju u sastavu trebinjske opštine, u žestokom granatiranju položaja 472 motorizovane brigade, projektili hrvatskih pobunjenika su usmrtili vojnike JNA – Vukolu Jaćimovića iz Bijelog Polja, Željka Vica, Dragomira Kovača, Predraga Puticu i Boža Kokića iz Trebinja, Afrima Zulfija iz Kumanova, Setara Ramadanija iz Peći, Numana Redžepija iz Tetova i Nermina Hodžića iz Bihaća.

U Čepikućama, malom naselju u zaleđu dubrovačkog primorja uz lokalni put koja vodi od Slanog prema BiH, u pripremljenoj sačekuši u jednom useku, pripadnici Zbora narodne garde ubili su crnogorske rezerviste na izviđanju terena – Ranka Bojića, Vojislava Bulatovića i Tomislava Bulatovića iz Kolašina, Željka Panduricu i Milovana Smolovića iz Mojkovca i Radisava Srdanovića i Rasima Muradbašića iz Podgorice.

Tzv. dubrovački branitelji priredili su sačekušu i na Osojniku, gdje su ubijeni vojnici JNA – Milija Lučić i Veljko Mumalo iz Trebinja, Zoran Kovačević iz Kumbora, Bogdan Lazić iz Zavidovića, i Taip Aljiju iz Gostivara.

U prvooktobarskim napadima na jedinice JNA učestvovao je i znatan broj dobro obučenih dubrovačkih snajperista koji su na području Graba ubili nikšićke rezerviste – Minju Delibašića, Petra Nikčevića i Milutina Nikolića.