Učenici dokumentarnim filmom objasnili značaj krsne slave (VIDEO)

Evo na koji način su učenici OŠ “Bubanjski heroji” iz Niša preneli svojim vršnjacima iz Rusije i upoznali ih sa njihovim običajima o krsnoj slavi koji nisu u tolikoj meri poznati njihovim vršnjacima iz Rusije, ovaj film je preveden i na ruskom jeziku…

KRSNA SLAVA je dokumenratni film koji su učenici OŠ ,,Bubanjski heroji“ iz Niša napravili pre dve godine u sklopu rusko-srpskog međunarodnog projekta u cilju da se drugarima iz rusije približi naš običaj slavljenja SLAVE.

Dokumentarac se sastoji iz dva dele, prvi u Crkvi Uspenja Presvete Bogorodice u Donjoj Vrežini (Niš) uz blagoslov za snimanje oca Vladana. Tu smo predstavili liturgijski deo, sečenje slavskog kolača i istorijski deo KRSNE SLAVE. Drugi deo je snimljen u učionici koji se odnosi na kućni deo, dolazak i prijem gostiju na slavu. U celom ovom osmišljavanju , kako scenskom tako i tekstualnom delu veliku pomoć i podršku imao sam od veroučitelja, đakona Dejana Jovanovića, naglašava Đorđe Bojanić.

Slavljenje krsne slave je ostala jedina, neprekinuta tradicija kod Srba od vremena pokrštavanja do danas. Mnogo je štošta promenjeno u narodnom životu i običajima, ali se slava sačuvala kao najveća svetinja našeg naroda, Srbin je slavio slavu u najslavnijim danima svoje istorije, ali isto tako i u toku petvekovnog robovanja pod Turcima. Slavljena je slava u vreme i nevreme u ratu i izgnanstvu, u tamnici i bolnici, u žalosti i radosti, u bedi i siromaštvu isto kao u bogatstvu i izobilju.

Veliki doprinos ovom času dala je i g. Zorica Peleš, biograf protojereja Stevana Dimitrijevića, naučno istraživački radnik, publicista i počasni član Srpske Razvojne akademije – RAS, evo dela iz njenog izlaganja…

“U vreme kada se spremalo uvođenje veronauke u srpske škole, pronašla sam u Arhivu Srpske akademije nauka i umetnosti, u njegovoj bogatoj zaostavštini (zaostavštini prote Steve), „Nastavni program iz veronauke za pravoslavne učenike i učenice narodnih škola“ između dva svetska rata. Odmah sam ga prekucala i , uz propratno pismo, poslala blaženopočivšem patrijarhu Pavlu po Protinoj najmlađoj sestričini, profesorki Nadi Panić sa kojom se svakodnevno susretao na večenjoj službi u Sabornoj crkvi u Beogradu. Prijatno me je iznenadila činjenica koliki se značaj u tom Programu pridavao srpskim slavama, jer je u Programu prvog razreda za Nižu osnovnu školu odmah iza prvih lekcija o Bogu i Božiću ,kao treća lekcija, bila lekcija o slavama. Uz to je dato i kraće uputstvo veroučiteljima, kako da objasne učenicima značaj slave kod Srba, a pre svega značaj školske slave Sveti Savi: Samo Srbin slavi slavu.“

Krsna slava nije lična svetkovina, već porodična. Isto tako Krsna slava nija slava kuće i imanja, već žive porodice, Crkve u malom. Svaka pravoslavna srpska porodica ima svog domaćeg sveca – zaštitnika, koga slavi svečano svake godine, a koji se naziva: KRSNA SLAVA, KRSNO IME, SVETI, SVEČARI. A ovo nikada ne smemo zaboraviti “Gde je Srbin – Tamo je i Slava”, ali i obratno: “Gde je Slava – tamo je i Srbin”, jedno bez drugoga je nezamislivo, priča Đorđe Bojanić.

Izvor: portal Srpska istorija