(VIDEO) ISTRAŽIVANJE IN4S (9): Da li je napad na Radovana Aleksića u Nikšiću bio priprema za atentat na ministra vojnog Pavla Bulatovića?

U mjesecu oktobru prošle godine, u podgoričkom Osnovnom sudu, održano je ročište po tužbi pukovnika Radovana Aleksića protiv države Crne Gore, na kome je on govorio o ciljevima i pozadini poznatog montiranog procesa, koji je protiv njega pokrenut 2016. godine i vođen više od pet godina za navodni pokušaj ubistva inspektora policije Predraga Šukovića.

Kako su mediji već izvjestili, Aleksić je u obrazloženju svoje tužbe, saopštio da iza montiranog procesa stoji blizak saradnik Mila Đukanovića, a sve u cilju :

1. zaštite stvarnih nalogodavaca i izvršioca tog krivičnog djela,
2. osvete zbog njegovog višedecenijskog službovanja u Crnoj Gori, i
3. njegove eliminacije kao neugodnog svjedoka – žrtve djelovanja tzv. „crnih trojki“ u Crnoj Gori.

Ukazujući na kontinuitet svojih sukoba i nesporazuma sa vrhom sistema bezbjednosti Crne Gore, Aleksić je u obrazloženju svoje tužbe protiv države, prvi put saopštio i potvrdio da su pripadnici policije i SDB Crne Gore, koristeći vatreno oružje, izvršili napad na njega u Nikšiću u novembru 1999. godine te da nikada nije saslušan kao oštećeni niti su nadležni organi pak bilo šta radili po tom predmetu, iako je to djelo kvalifikovano kao ubistvo u pokušaju. Jasno je ukazao da su nalogodavci napada u Nikšiću 1999. godine i nalogodavci montiranog krivičnog postupka 2016. godine, manje – više, iste osobe.

Podsjećamo, prema tvrdnjama insajdera iz policije Brajuška Brajuškovića, Aleksić je, kao tadašnji šef vojne tajne službe u Podgoričkom korpusu, kostantno bio pod intenzivnim nadzorom i prismotrom službi bezbjednosti Crne Gore, zbog činjenice da je smatran „izvršiocem politike ministra odbrane SR Jugoslavije Pavla Bulatovića“ te da je „raspolagao kapacitetima tajne vojne službe i 7. Bataljona iako formalno nije bio komandant te jedinice“, što je indikativno budući da je na ministra vojnog izvršen atentat u Beogradu dva mjeseca nakon napada na Aleksića u Nikšiću.

Odgovornost čelnika bezbjednosnog sektora za napad u Nikšiću, kako lična tako i objektivna, je nesporna pošto su počinioci istog, prema onome što je poznato, bila lica iz policijskog kampa na Zlatici, ali i Sedme uprave SDB koja se, kako nezvanično saznajemo, može dovesti u vezu sa atentatom na ministra vojnog Pavla Bulatovića zbog čega su, najvjerovatnije, SDB i MUP Crne Gore odbili bilo kakvo učešće u istrazi tog zločina, što je nedavno, za list Nedeljnik, potrvrdio i bivši direktor Vojnobezbjednosne agencije Svetko Kovač.

Zato je pokretanje odgovornosti za vođenje motiranog postupka protiv Radovana Aleksića veoma važno pitanje kako bi se prekinulo s praksom čelnika službi bezbjednosti Crne Gore i njihovih vazala u Beogradu da, podvaljujući drugim licima, prikrivaju svoja nedjela, „peru“ svoje prljave biografije i zatvaraju predmete koji njih jako opterećuju.