IN4S

IN4S portal

Vlada na principima 5. oktobra bila bi pogubna

1 min read

Igor Damjanović

Autor: Igor Damjanović

 

U Srbiji oba opoziciona opoziciona pola, i prozapadni i patriotski kako ih mediji etiketiraju, sve otvorenije govore o potrebi formiranja postizoborne koalcione prelazne vlade, koja bi trebala da kobajagi „oslobodi medije“ i „stvori uslove za održavanje slobodnih izbora u periodu tri do šest mjeseci“. To je na Sputnjiku Srbija prije nekoliko dana izjavio Miloš Jovanović, lider Novog DSS-a.

Ova ideja narodu je kandidovana i 2000, kada su njeni protagonisti za razliku od današnjih dana izašli u jednoj koloni. Međutim lider „starog“ DSS-a Vojislav Koštunica je brzo zaboravio na predizborna obećanja. Na republičkim parlamentrarnim izborima, koji su nakon uslijedili 3 mjeseca, Koštunica ne izlazi samostalno, već u istoj koaliciji iz septembra, bez obzira je DSS tada bio popularniji od ostalih 17 članica zajedno.

Pritisak Zapada je očigledno bio toliko jak i vjerovatno bi se to ponovilo i sa nekim novim sličnim projektom. Neposredno nakon izbora DSS je prvo marginalizovan, a potom i izbačen iz skupštine. Saradnja sa Haškim sudom za koju je Koštunica tokom kapmanje govorio da je „deveta rupa na svirali“ ubrzo je postalo pitanje svih pitanja. Vlast uspostavljena u obojenoj revoluciji bila je pod potpunom političkom i ekonomskom kontrolom Zapada.

Postpetooktobaraske vlasti zvaničnoj Moskvi saopštili su da tajni sporazumi sklopljeni sa Slobodanom Miloševićem, koji su rezultirali iznenađujućim zauzimanjem aerodroma Slatina i razmještanjem ruskih snaga u okviru misije KFOR, više ne važe što ubrzo dovodi do ruskog povlačenja sa KiM.

Odnosi Beograda i Moskve ponovo su kao i 2000. na meti prozapadne opozicije, odnosno njihovih pokrovitelja iz Brisela, Londona i Vašingtona. Za konstiuente koalicije „Srbija protiv nasilja“ uvođenje sankcija Rusiji predstavlja neizostavnu obavezu, o kojoj nema diskusije. Floskulama i parolama da opravdaju strahom da bi neuvođenje sankcija „zaustavilo EU integracije“, Srbiju „izolovalo od svijeta“ i dovelo „sankcija EU“ mogu uplašiti samo infantilne.

Da bi EU uvela bilo kakve sankcije Srbiji neophodno je da za to glasa Mađarska. Da Budimpešta neće glasati za sankcije tek tako, ili povodom nekog insceniranog povoda, nedvosmisleno je demonstrirano poslije incidenta u Banjskoj. Dakle, briselske sancije Beogradu za sada nisu čak ni pusto slovo na nekom memorandumu, već puka verbalna gimnastika nekolicine marginalnih evroparlamentaraca i domaćih agenata uticaja zaduženih da šire psihozu.

Još veća besmislica je da će kompanije iz EU zatvoriti svoje fabrike ako „ne uvedemo sankcije Ruskoj Federaciji“.

Niko od njih nije investirao u Srbiji zbog otvorenih i zatvorenih imaginarnih EU poglavlja, ili stepena usaglašenosti sa spoljnom politikom Brisela, već zbog profita, kome naše specijalne ekonomske veze i sporazumi o slobodnoj i bescarinskoj trgovini sa Rusijom ne samo da ne smetaju, već naprotiv.

Istina je da su do sad 11 usvojenih paketa sankcija u znatnoj mjeri ograničile prostor za poslovnu saradnju sa Rusijom, ali sankcije bi pored moralnih i političkih konsekvenci dugoročno imale i štetne ekonomske posledice.

Rat Rusije i Ukrajine neće vječno trajati

Nakon propasti ukrajinske kontraofanzive na Zaporožju, trezvenim glavama na Zapadu jasno je da Rusija ne može biti poražena u ratu, kao i da se unutrašnje političko ustrojstvo u Kremlju ne može promijeniti. Stoga svijest o nepohodnosti uspostavljanja mira i obnovi predratnih ekonmoskih veza kroz postizanje kompromisa sa Rusijom na Zapadu sazrijeva i o tome se u tamošnjim medijima sve otvorenije se govori.

Dakle, kada se rat završi, Srbiji bi očuvane dobre političke veze i važeće preferencijalni ekonomski sporazumi sa Rusijom dali značajne komparativne prednosti u odnosu na one koji su slijepo slijedili diktate iz Brisela. Umjesto šanse da bude most preko koga će Rusija i Zapad obnavljati svoje odnose grupacija „Srbija protiv nasilja“ predlaže utapanje u amorfnu masu i jednim potpisom anuliranje svega što je poslednjih godina urađeno na izgradnji strateških odnosa sa Rusijom. Dakle srpsko uvođenje sankcija Ruskoj Federaciji u 2024. godini bilo bi ravno prelazku iz partizana u četnike 1945.

Ciljaju Rusiju, nišane Kinu

„Od nas se traži da priznamo Kosovo, da napustimo Republiku Srpsku i da uvodeći sankcije Ruskoj Federaciji prestanemo biti suverena zemlja i nacija. Ukoliko bi pristali da to i učinimo sledeći zahtev bi bio proterivanje kineskih investicija, bezuslovna tehnološka i ekonomska zavisnost od Zapada“ – nedavno je obrazlažući svoju ostavku napisao šef BIA Aleksandar Vulin. O protjerivanju kineskih investicija za sad ne govori eskplicitno, posebno ne u predizbornoj kampanji. Međutim, opoziciina Junajted medija grupa, medijsko krilo prozapadne opozcije, već godinama sistematski radi na kompromitaciji kineskih investicija u Srbiji. Po iznosu investicijama u Srbiju NR Kina je sa 1,4 milijarde dolara u prošloj godini je sustigla sve zemlje EU zajedno.

Zašto kineske investicije u Srbiju smetaju Zapadu i njihovim agentima uticaja? Kina je sve više organizaciono i tehnološki superiorna u odnosu na Zapad, posebno na zemlje EU. Izgradnja prvog autoputa u Kini počela je 1989. i do današnjeg dana uspjeli su da izgrade više od 130.000 km. Efikasnost je poslednjih nekoliko godina zapanjujuća, grade po 9500 km godišnje, a kvalitet radova je besprekoran. Stoga, ne treba da nas čudi što su puteve i kod nas u Srbiji i Crnoj Gori grade upravo Kinezi.

U pojedinim tehnologijama, kao što je recimo proizvodnja električknih automobila Kina je danas daleko ispred Zapada. Na ulicama Pekinga danas je otprilike svaki treći automobil sa zelenim tablicama, kojima se označavaju električna vozila. „Evropi su potrebni mali, jeftini električni automobili da bi se suprotstavila Kini“ – naslov je koji je prije nekoliko dana osvanuo u Forbsu, a u kome se navodi navodi da je evrposki koncnept razvoja električnih automobila ne samo godinama u zaostatku za kineskim, već i dugoročno prevaziđen.

Zahvaljujući multivektorskoj politici otvorenosti prema Istoku i Zapadu Srbija je tokom poslednjih 10 godina od svih bivših jugoslovenskih republika zabilježila najveći rast BDP-a, uključujući i članice EU Hrvatsku i Sloveniju. Paradoks da bude veći, zapadne kompanije su u poslednjih 10 godina ozbiljnije investirale u Srbiju nego poslije 5. oktobra. Ovo nije parola vladajuće stranke u predizbornoj kampanji, već ocjena svjetskih finansijskih institucija. Eventualno formiranje tehničke vlade prozapadnih i patriotskih opozicionih grupacija, bila bi puka uveritra u političku reinkarnaciju 5. oktobra, u kojima bi patriotsko krilo kao i onomad Koštunica bilo jednokratno upotrijebljen kao buzdovan za rušenje uspješne državne politike mosta između Istoka i Zapada.

 

Izvor: Alo

Podjelite tekst putem:

1 thoughts on “Vlada na principima 5. oktobra bila bi pogubna

Ostavite odgovor

Vaša adresa e-pošte neće biti objavljena. Neophodna polja su označena *

https://g.ezoic.net/privacy/in4s.net