Vladika Joanikije: Daće Bog da crnogorske vlasti shvate značaj Svetosavskih svečanosti (FOTO)

Sinoć u prepunoj sali Nikšićkog pozorišta priređena je Svetosavska akademija. Na akademiji su učestvovali Hor Sv. Novomučenika Stanka, hor Prepodobne mati Angeline, Arhijerejski hor Kemerovske mitropolije, guslar Boško Vujačić i operska pjevačica Tijana Blečić.

U pozdravnom slovu prisutnima se obratio Episkom budimljansko-nikšićki Joanikije, koji je na samo početku izrazio nadu da će crnogorske vlasti shvatiti značaj svetosavskih svečanosti i biti među publikom. Kako je rekao vladika „vlasti uvijek trebaju da budu sa svojim narodom“.

On je pozdravio ruskog mitropolita kamerovsko-prokopijevskog Aristarha, koji po riječima našeg vladike donosi ljubav ruskog naroda. Vladika Joanikije je govorio koliko je jaka veza između ruskog i srpskog naroda, te da je ruski car Nikolaj II Romanov zajedno sa kraljem Nikolom poklonio Nikšiću Saborni hram.

„Ljubav Rusije je tu simbolično izražena prema srpskom narodu, dovoljno je pomenuti samo grad Nikšić i njegovu vezu sa Rusijom“ naglasio je vladika Joanikije.

Šijaković pozdravio Deklaraciju o pomirenju potomaka partizana i četnika

Svetosavsku besjedu na akademiji govorio je profesor dr Bogoljub Šijaković, koji je hronoliški, a istorijski i činjenički potkrijepljeno govorio od samog perioda ovozemaljskog života Svetog Save pa sve do naših dana, posebno se osvrćući na značaj Svetosavlja koji je utkan u naš identitet.

On je naglasio važnost i posebnost svetosavskih svetkovina, koja je izraz činjenice da ne postoji ličnost u čitavoj kulturnoj istoriji srpskog naroda  samjerljiva sa ličnosti Svetog Save.

„On je uzoran kao monah i arhiepiskop, državnik i zakonodavac, hodočasnik i diplomata, svetitelj, prosvjetitelj, pisac  i učitelj“, rekao je profesor Šijaković.

Profesor je naglasio da se Sveti Sava proslavlja još od 13 vijeka, zatim da je knez Miloš oko 1823. godine naredio da se Sveti Sava svetkuje u svim školama, od 1827.  svi ga proslavaju. 1840. Sveti Sava je zvanično proglašen za školskog patrona, a 1856. i na Cetinju proslavljen je kao školska slava.

Po riječima profesora Šijakovića, on je duboko utkan u srpsko narodno biće. Himna Svetom Savi  je naslata 1817. u nekom fruškogorskom manastiru  i  „interesantno je da je prva himna koja je javno pjevana u Crnoj Gori uopšte bila je svetosavska himna“.

Profeosor je naglasio da je Sveti Sava naš savremenik koji nam utemeljuje identitet. Imenica Svetosavlje je nastalo po uzoru na Pravoslavlje „da sublimirano označi našu privrženost dragocjenom, a ugroženom crkveno-narodnom udentitetu“.

Sveti Sava, po riječima profesora Šijakovića, je srpskom narodu dao najpouzdaniju vrijednosnu orjentaciju, u čijem središtu je Hristova žrtva, susret narodne duše sa Hristom.

U svojoj besjedi, profesor je govorio o vezama ruskog i srpskog naroda i u tom fonu naglasio da se ove godine navršava i 70 godina od Infobiroa, koji je titoistima poslužio da se prekinu veze ruskog i srpskog naroda, a koji je kao politički teror najbrutalnije primijenjen u Crnoj Gori. Povodom toga prof. Šijaković pozdravlja Deklaraciju o pomirenju koja je donijeta 27. januara.

„Treba da pozdravimo baš na Savin dan u Crnoj Gori donešenu Deklaraciju o pomirenju potomaka bjelaša i zelenaša, partizana i četnika, pravolinijaša i golootočana, koja je izraz istorijske odgovornosti oslonjene na Svetog Savu pomiritelja koji je nad odrom oca Svetog Simeuna mirio zavađenu braću“

Profesor Šijaković se ostvrnuo i na stanje jezika u Crnoj Gori, citirajući latinsku mudrost Cezar non est supra gramaticos. Znači da vladar ne stoji iznad gramatičara, tako da ne treba da dozvolimo da naš Cezar da propisuje gramatiku, jer je to posao filologa.