Vojni nadzor?

Piše: Dževad Galijašević

Da li je približavanje zvaničnog Sarajeva NATO-u najava destabilizacije i proglašavanja Srba bezbjednosnom prijetnjom.

Američka „duboka država“ u Evropi pod nazivom NATO obilježila je 75 godina postojanja u koje su stali zločini, razaranja država, ubistva političkih elita i državni udari izvođeni pod propagandno osmišljenim imenima „narandžaste“, „obojene“ revolucije ili „arapskog proljeća“… Slavlje je moralo biti prekinuto. Pokušaj ubistva Donalda Trampa upozorio je da bi terorizam mogao da se vrati na svoje rodno mesto. Ova, kao i činjenica da je nakon propalog pokušaja svrgavanja predsjednika Turske, atentata na slovačkog premijera i disonantnih tonova među članicama EU započeo kraj zapadne hegemonije nije demoralisala Bošnjake. Hodže i hadžije, vehabije i teroristi, sa svojom Muslimanskom braćom i kokainskim kartelom „Tito i Dino“ žure da se pridruže zapadnoj alijansi. Koliko će ona još postojati – pitanje je koje se ne postavlja.

ZADIVLJEN NATO

Elmedin Konaković, ministar inostranih poslova u Savjetu ministara, sa Samita NATO-a u Vašingtonu rekao je da se saradnja nastavlja u oblasti odbrane, da ona uključuje policijske strukture i da će akcenat biti stavljen na nekoliko civilnih programa – obrazovanje, zdravstvo, ekonomija.
„Sve to pod baražnom vatrom domaćih lažova i lopova koji su izgubili vlast i spremni su na kreaciju najgorih laži koristeći stradanje našeg naroda, krijući se često iza vjere i lažnog patriotizma.“

Naročito uvažavajući to da se pored svih svjetskih problema NATO i dalje fokusira, obazire i bavi Bosnom i Hercegovinom, Konaković je zaključio da je savez, po mišljenju svih lidera i svih prisutnih, potpuno opravdao svoja očekivanja.

Njegovo obraćanje u duhu je politike zvaničnog Sarajeva koje preuzima obaveze i sprovodi politiku natoizacije BiH iako ona nije rezultat dogovora između entiteta i naroda, te nije utvrđena u institucijama vlasti. Istovremeno, način komunikacije i bespogovorno izvršavanje naloga iz Vašingtona, Londona, Brisela, Pariza i Berlina pokazuju odsustvo bilo kakve državotvorne svijesti u Sarajevu, kao i postojanje suvereniteta države BiH. Ukratko, Bošnjaci su pokazali svijetu da su politeisti: da je njihov Bog Amerika, ali da se i drugi bogovi pitaju – Britanija, Njemačka, Francuska, a ponekad i Turska. Najčešće podanički odnos prema velikim silama podrazumeva međuetničke i međuentitetske konfrontacije u samoj BiH.

OPRAVDANJE ZA VOJNU INTERVENCIJU

U složenoj državi kao što je BiH pitanje saradnje s NATO-om i ukupna vanjska politika ne mogu biti privatna svojina samo jednog naroda niti „zajedničke institucije“. Drugo, izostaje objašnjenje čemu služe sastanci i najavljene mjere ako svi, relevantni, obavještajno-bezbjednosni pokazatelji neosporno potvrđuju da je situacija na polju bezbjednosti i odbrane stabilna i da niko ne pokušava ugroziti granice i teritorijalni integritet države.

Ili se ipak sinhronizovane akcije iz komande NATO-a i stalni pritisci na politički i odbrambeni sistem sprovode sa ciljem destabilizacije i proglašavanja jednog od naroda koji ima bolno iskustvo sa zapadnom alijansom – bezbjednosnom prijetnjom? U tom slučaju, delom teritorije koja zahteva vojni nadzor i to one naseljene Srbima koji su bili žrtve agresije i bombardovanja?

Iz perspektive ovako sagledane stvarnosti, tumačiti da će sastanci i proslave jubileja obezbjediti dogovor o aktivnijem djelovanju NATO-a u BiH – deluju licemerno. Posebno jer se dogovor pravi samo s bošnjačkim predstavnicima u institucijama BiH, s kojima se, izolovano, polutajno, usaglašavaju mjere i akcije i sistematski upravlja procesima koji Republiku Srpsku vode do svršenog čina.

Agresivna propaganda o navodnoj ruskoj prijetnji, kao razlogu pojačanog prisustva i ubrzavanja procesa natoizacije Bosne i Hercegovine, ima svoje unutrašnje, antisrpske razloga, kao što ima i one vanjske, geopolitičke. Na unutrašnjem planu najbrojniji narod očekuje da aktivnost na slabljenju konstitutivnosti Srba i Hrvata bude nastavljena i podržana silom političko-vojne mašinerije NATO-a. To bi značilo destabilizaciju, izmišljene prijetnje i praktična opravdanja za planiranu vojnu intervenciju u BiH.

MAKRONOVO UPOZORENJE

Iznenađujuće? Nimalo. O tome je još 2019. u intervjuu za britanski „Ekonomist“ govorio predsjednik Francuske Emanuel Makron.
„Ovo što sada preživljavamo je stanje moždane smrti NATO-a. Više ne postoji nikakva koordinacija u donošenju strateških odluka između Sjedinjenih Američkih Država i saveznika u NATO-u.“

I sledi ključna rečenica: „BiH je tempirna bomba koja otkucava tik uz Hrvatsku. Posebna prijetnja je povratak džihadista.“

Od tada se ništa nije promijenilo u vezi s Alijansom – niti je postala bolja, ni efikasnija. Ako je izazivanje rata u Ukrajini trebalo doprineti čvršćim vezama među NATO članicama i podići efikasnost vojnog mehanizma u realnom ratu, onda je NATO pao na ispitu i nalazi se pred porazom. To nije argument koji će Sarajevo navesti na preispitivanje kursa i EU i NATO. Zapravo, političko Sarajevo zna da dok ide zadatim putem ostaje verno svojim idealima stvaranja islamske države – izgrađene na čvrstim temeljima homogenog islamskog društva, usmjeravanog i nadziranog od efikasno izgrađene islamske vlasti.

U načelu, Makron je to povezao i prikazao kao čvrstu, ned‌jeljivu cjelinu: moždana smrt NATO-a, slaba i strateški razorena evropske ideja i živi i destruktivni radikalni islam što u Evropu hrli kroz bosanske kapije.
Naravno, može se reći i da je NATO pred ponorom; da Evropa otkucava kao tempirna bomba, a da je Bosna u stanju moždane smrti. Kojim god redom da poređamo činjenice, nećemo pogrešiti. Zato nije jasno šta se tačno slavilo u Vašingtonu i šta su tu Bošnjaci radili dok se krvava NATO igra privodi kraju.

Izvor: Pečat