Vrh policije Srbije štiti crgogorske zelenaše

Samo kada kriminalci ne žele da plaćaju zaštitu policijskom i državnom vrhu vodi se borba protiv organizovanog kriminala. Borivoje Barović i Goran Knežević iz Budve, predvodnici grupe zelenaša na vrijeme su to shvatili i poklonili luksuzne stanove u Beogradu načelniku beogradske policije Veselinu Miliću i direktoru policije Miloradu Veljoviću, tako da sad smiju da rade šta god zažele.

Preduzeće Belmostroj bavi se izgradnjom stambenih i poslovnih objekata. Jedna od zgrada koje ono zida je na beogradskoj adresi Pećka ulica 13, opština Zvezdara. Bojan Gajović, vlasnik i direktor Belmostroja, 2008. godine, kako bi završio objekat, na zajam uzeo 100.000 evra od Borivoja Borka Baraća iz Leposavića i Gorana Kneževića, zvanog Top, iz Budve za koga se vjeruje da je Šarićev čovjek i drug Luke Bojovića.

Barać i Knežević su dužniku obračunavali kamatu od 10 odsto na mesječnom nivou, dobijali su po 5.000, 6.000 ili čak 12.000 evra mjesečno.

Pošto nije više imao para da plaća zelenaše, a posle niza prijetnji upućenih njemu i članovima porodice, Gajović pristaje na „nagodbu“ sa Baraćem i Kneževićem. Zadaju mu rok do kad mora da vrati novac, a ako ne uspije, onda im mora ustupiti stanove.

U skladu sa iznuđenim dogovorom, Gajović sledećeg dana odlazi u pisarnicu u Palati pravde, gdje ovjerava punomoćje kojim Baraća i Kneževića ovlašćuje, da u slučaju da im ne vrati dug od 250.000 evra do 20. decembra 2010, da mogu u ime i za račun njegove firme da prodaju stanove u zgradi.

Jednom prilikom, prije nego što je trebalo da preda veću količinu novca za kamatu, on je otišao u policiju u Kraljevu i prijavio cijeli slučaj.

Od policajaca je tražio da zabeilježe brojeve novčanica i da snimaju razgovor između njega i iznuđivača.

Umjesto toga, policajci su o postojanju prijave odmah obavijestili osumnjičene koji su se zatim sa još većim bijesom obrušili na Gajovića.

Zloupotrebljavajući iznuđeno punomoćje iz jula 2010, koje je Gajović pismenim putem otkazao 27. januara 2011, Barać i Knežević su počeli da prodaju stanove u zgradi u Pećkoj 13 u Beogradu.

Pošto zgrada još nije bila završena, oni su sa oružanom pratnjom ušli na gradilište, odakle su otjerali radnike Belmostroja i počeli da dovode svoje ljude i zgradu zidaju po nekim svojim projektima.

Gajović je na gradilištu imao čuvare koji su ga redovno obavještavali o upadu naoružanih ljudi i bespravnim radovima. O svemu je obaviještavao policiju, ali iz obližnje policijske stanice Zvezdara nije stizala nikakva pomoć.

Konačno je Gajović na gradilištu postavio kamere koje su snimile čovjeka koji štiti kriminalce. Radi se o Veselinu Miliću, načelniku beogradske policije, koji je sa naoružanom pratnjom dolazio da nadgleda radove.

Po riječima očevidaca govorio je kako je postao vlasnik stana broj 14, veličine 275 kvadratnih metara. Bila je to mala cijena koju su Barać i Knežević morali da daju prvom čovjeku beogradske policije da bi zauzvrat nesmetano mogli da reketiraju svoje dužnike.

Kako su se zelenašenjem bavili i izvan Beograda pomenuta dvojica su morala da imaju i zaštitu policije na cijeloj teritoriji Republike. Po riječima očevidaca, jedan od stanova u pomenutoj zgradi je iz tog razloga dat direktoru policije Miloradu Veljoviću koji se na gradilištu još nije lično pojavio, pošto se trenutno tek završava stan za Milića.

Pošto je uvidio da iza cijele grupe stoje najmoćniji ljudi srpske policije, zbog čijeg se autoriteta ništa ne dešava ni u vezi krivične prijave u Tužilaštvu za organizovani kriminal, Gajović je o svemu obavijestio i sam državni vrh u nadi da će makar od deklarativno na borbu protiv organizovanog kriminala spremnog Aleksandra Vučića dobiti neku zaštitu.