Zapadne elite preko Mila, Porošenka i Vartolomeja „drobe“ pravoslavni svijet
1 min read
Porošenko i Đukanović
Tačno pola godine nakon dobijanja tomosa o autokefalnosti crkve, takozvana Pravoslavna crkva Ukrajine se opet pocijepala. Bivši poglavar Ukrajinske pravoslavne crkve Kijevske patrijaršije i počasni patrijarh nove crkvene organizacije Filaret Denisenko poništio je na „saboru“ u četvrtak odluku arhijerejskog sabora UPC KP od 15. decembra 2018. godine o njenom samoraspuštanju.
Ovom odlukom, u Ukrajini su se opet pojavile tri crkve: pored kanonske Ukrajinske pravoslavne crkve Moskovske patrijaršije i Pravoslavne crkve Ukrajine, koju je priznala Vaseljenska patrijaršija, opet je „vaskrsla“ takozvana Kijevska patrijaršija, čime se još više zakomplikovao vjerski život u ovoj, drugoj po veličini pravoslavnoj državi u svijetu.
Paralelno sa religioznim raspravama u Ukrajini, situacija se komplikuje i u Crnoj Gori, koja ide utabanom stazom Kijeva.
Protojerej Ruske pravoslavne crkve Vsevold Čaplin rekao je u intervjuu za Sputnjik da u svim ovim dešavanjima vidi ruku zapadnih elita koje pokušavaju da preko Vaseljenske patrijaršije razdrobe pravoslavni svijet.
Nakon Ukrajine, izgleda da je na red došla i Crna Gora...
— To što se dešava u Ukrajini prijeti i Crnoj Gori, gdje je raskolnička grupa dugo vremena sarađivala sa takozvanom Kijevskom patrijaršijom, a vjerovatno će i sada to nastaviti nakon njenog odvajanja od PCU. I država koja je, siguran sam, antinarodna, podsticala je raskol kako u Ukrajini, tako i sada u Crnoj Gori.
Đukanović se sada ponaša kao Petro Porošenko?
— Da, da. Država radi u oba slučaja protiv vjernika, protiv volje sopstvenog naroda, protiv svoje istorije, na strani zapadnih elita, koje bi željele, kao prvo, da podijele pravoslavni rod, a kao drugo, da ga potčine zapadnim centrima vlasti. Negdje to rade preko unije, kao u Rumuniji i Ukrajini, negde preko pseudopravoslavnog modernizma, namećući ekumenske poglede kao u Albaniji, preko Carigradske patrijaršije, negdje namećući prozapadno bogoslovlje, a negde to rade preko raskola. Sve je to dio zapadne strategije za slabljenje pravoslavlja. Žalosno je što u nekim slučajevima vlasti u trci za ulaskom u EU i NATO pokazuju spremnost da izdaju sopstvenu istoriju, vjerski identitet sopstvenog roda.
Šta je glavni cilj Vaseljenske patrijaršije danas? Kao da namjerno razbija pravoslavni svijet. Očigledno, ni ukrajinske niti crnogorske vlasti ne bi pokretale ovo pitanje da ih neko nije podstakao na to?
— Carigradska patrijaršija želi da preuzme vlast, da oslabi autokefalnost autokefalnih crkava. Ona želi da stvori neku vrstu pravoslavnih ujedinjenih nacija sa njima na čelu. U tu svrhu ona misli da koristi želje zapadnih elita, ali u stvari, oni nju koriste, jer preko Carigrada drobe pravoslavlje i podstiču reformizam koji pravoslavlje pretvara u krivoslavlje, davanjem dozvola sveštenstvu i vjernicima za stupanje u drugi brak, podrškom istopolnih odnosa itd.
Šta mislite, da li će Vartolomej dati tomos takozvanoj crnogorskoj pravoslavnoj crkvi?
— Mislim da će nakon pogubnih posljedica ukrajinskog procesa Konstantinopoljska patrijaršija biti opreznija. Mislim da se situacija neće odvijati stihijski. Ali da je odvajanje Crne Gore i Sjeverne Makedonije od srpske crkve bila jedna od davnih želja Carigrada, u to ne sumnjam. On želi maksimalno da oslabi srpsku crkvu, kao i sve ostale koje se ne slažu sa njegovom politikom.
Pročitaj još:
Ruski mediji: Uz pomoć ateiste i raspopa, Vatikan potkopava SPC i dijeli braću
Čitav problem bi bio mnogo manji da prvenstvo u pravoslavlju ima neka jača i brojnija Patrijaršija, a ne Carigradska, faktički najslabija i sa najmanje vjernika. A lanac puca na najslabijoj karici. Carigradski patrijarh je nesumnjivo pritisnut od turske države, a tako izolavan i u neprijateljskom okruženju lak je plijen i raznih obavještajnih službi.
Dobar suživot i sloga građana Crne Gore bi bio najači udarac Milovoj politici (zapravo kako je već obrazložila poslanica, Rotšildovoj kolonizaciji). Oni deluju po već isprobanim scenarijima i deo naroda CG to ili ne vidi ili svesno služe đavolu jer kalkulišu da će kolonizatori biti blagonakloni njima i njihovoj deci. Čast, obraz, ljudsko dostojanstvo i moral su nazadni i zastareli, pa se u svakoj prilici mora dokazivati suprotno. Montenegrini se selektivno kite tuđim perjem, oni bi da budu drugi narod a da zadrže korene slavnih predaka. Tuga je da se prepoznaju po svemu što je bogoborno, ružno i nedostojno ljudi sa ovih prostora. S druge strane, Srbima je jasno šta se događa, pretrpeli su kao narod mnoga poniženja do sada, ne samo zbog onog što čini ova vlast, već zbog bezrezervne podrške koju imaju od dela stanovništva koji se osećaju kao crnogorci. Malo je porodica srbskih a da neko nema brata od tetke, snajku, ujaka itd. koji se diče politikom Mila Đukanovića, i time direktno idu protiv najbližih rođaka, podržavajući njihovo siromaštvo i nemogućnost da izbore bolju budućnost svojoj deci. Rotšildovi su inače i kroz istoriju prvo delili a onda politikom svojih vazala dovodili do građanskih ratova gde se jedan te isti narod međusobno istrebljivao. Njih ne zanima kako se ko oseća i izjašnjava, oni prave čistku slovenskog i starosedelačkog DNK, tako da će ovi koji se raduju njihovoj pomoći isto proći kao i Srbi. Samo što će se Srbi bar dostojanstveno boriti i do kraja ostati verni onome čemu se kolonisti najviše plaše i onome što ih jedino može zaustaviti – Pravoslavlju.
Dolazak delegacije Rotšilda, neposredno nakon referenduma o nezavisnosti u Crnoj Gori, kojeg su oni sproveli, označio je početak kolonizacije Crne Gore. Crnu Goru u potpunosti su kupile hazarske kompanije koje predvode Rotšildi.
Kolonizaciju, kao i u regiji, predvode Rotšildi, a pored njih su “ruski” biznismeni i Soroš. Treba prisvojiti luke, resurse, metalurške kombinate i turističke kapacitete. Kao u Srbiji i ostalim državama regije, Soroš je i u Crnoj Gori izgradio mrežu nevladinih organizacija. CEDEM, Helsinški komitet za ljudska prava, “Human Rights Action” i “Hominem Querum“ samo su neke od njih. Na to se nadovezuju kontrolisani mediji, preko kojih je vodio antisrpsku kampanju. U saradnji s Evropskim organizacijama i Benecijanskom komisijom aktivno je pomogao projekat nezavisnosti.
Na putu do cilja, Rotšildi koriste reforme, tranziciju, šok terapiju, izbore, referendume, secesiju, revolucije, građanske ratove i vojne intervencije. Narodima se nudi “sloboda”, “demokratija” i dobrovoljno ropstvo u zamenu za nezavisnost i resurse. Alternative su sankcije, izolacija i bombardovanje. Bivša Jugoslavija samo je jedna etapa i pokusni kunić u pohodu Rotšildove imperije prema istoku.
Daaaa upravo. Svaka čast. Prodaju nam proizvode i prave od nas robove….