Čanak i/ili čvarak
1 min read
Nenad Čanak
PIŠE: Sibin
Čanak Nenad u nedavno izbulažnjenom intervjuu, ukratko, potegao pa tobož objasnio koja ideja, u stvari, stoji za kormilom Crne Gore.
Njet, dakle, Kremlj, nego neka kancelarija na kraju hodnika u administrativnom Briselu…
(Na vratima kancelarije, nema broja.)
Čanak, kao uostalom i Drašković Vuk, poodavno dobiaju apanažu od DPS-a, iako proizvode najotrcanije floskulotine. Međutim, tako je tome pa ovdašnji režim spao upravo na to: da ga nafaljuje naklapalo Kilibarda, kao nekad Kapičić Jovo. Naročito, naravno, „harizmatičnog“ šefa.
Gledam Dnevnik: – nije li to političko propagandni spot DPS-a u trajanju od trideset minuta?! Na sve se strane (kao) nešto otvara; deset metara asfaltirane džade, ili kakva bistijerna…
Pa ipak, Čanak N. ističe kako je baš to put u EU, kojim CG odlučno ide, od čijeg, nadalje, putovanja zavisi razvoj regiona, dabome, i Srbije, koja prema pomenutom, luta u megalomanskoj magli, itd.
Gotovo identične izjave plasira i Drašković Vuk, odavno istrošen preletač, koji rinta za političku dnevnicu. Takva neubjedljivost je, naprosto, nevjerovatna, politički je tačno onoliko teška koliko je je cijena visoka.
Elem, spasti na Čanka govori samo po sebi sve… Fali, međutim, samo još poneki biser od madam Biserko, pa da lakrdija bude potpuna.
Ali, kad nasilno pretrajavate trideset godina na vlasti, ne očekujete da vas vodi mlada i kreativna te moderna politička (za)misao, tako da, ostaje u najboljem slučaju da se oslonite na Čanka ili Draškovića Vuka, taj politički šut i škart koji jedino i služi da proizvodi nebuloze koje se zabadava naručuju i trguju.
U nedelju, oslobodimo sebe i budućnost kao vrijeme koje pripada podjednako svima!
Nikako čvarak, pa to je nacionalni gastronomski specijalitet, u različitim varijantama: klasični, pa sremski, duvan, sprža,…
Ova krmetina je jednostavno isluženi čmarak!
Seselj kaze govedo i u pravu je.
Čmarak
Nije ovaj ni čmarak i za to treba neka osobina, ovaj je kao darec i azra.
MARKSISTIČKO UTERIVANJE RASIZMA I SRBOFOBIJE U SRBIJI
Marks je strastveno mrzeo Srbe i Ruse. U Rusko -Turskom ratu stao je na stranu turskih imperijalista. Za Marksa su pravoslavni slovenski narodi bili ološ. On je 1848. godine „zahtevao od Nemačke da zarati sa Rusijom i da je uništi…“ – “Marx called the Slavic people a “rabble and looked forward to the time when Germany, together with Hungary and Poland, would destroy Russia… He wrote on June 12, 1848 demanding ‘a war with Russia’ … in which Germany can become virile…” (Vidi: Allan C. Brownfeld, The racism of Karl Marx, SDL, Baton Rouge. La., USA, August 1981. str. 7).
Pošto je Marksov „Kapital“ od svih stranih jezika najpre preveden u podrivenoj i podzemnoj Carskoj Rusiji, na koji niko u Evropi i Americi nije obraćao pažnju, Marks je o tome slučaju pisao Kugelmanu 12 oktobra 1878. godine:
„To je ironija sudbine, da su Rusi, protiv kojih sam se ja u toku 25 godina neprestalno borio i to ne samo nemečki, nego i francuski i engleski, uvek bili moji ‘dobraželatelji’…“
U ovom kontekstu treba istaći, da su izvesni „srpski“ internacionalistički najamnici, bečko-berlinski marksisti baljezgari u Srbiji u XIX i XX stoleću, imali izrazito neprijateljski odnos prema srpskom narodu i državi koja je nikla iz krvi i žrtava našeg nesrećnog naroda (Vidi: Milica Damjanović, Miloš Jevtić i Milan Vukos, Crveni Univerzitet 1919-1941, Beograd, 1966; Milica Damjanović, Napredni pokret studenata beogradskog Univerziteta, knj. I od 1919-1929, i knj. II, od 1929 do 1941, Beograd, 1966 i 1974). Nosili su opasni virus nacionalnog obezličenja i podsticali austromarksizam-internacionalizam u Srbiji. Odstupali su od istoriskih korena srpskog naroda. Kroz internacionalni, masonsko-iluminatski ausrtromarksizam umrtljavali su nacionalnu svest srpskog naroda. Nije im smetalo što Karl Marks, iluminatski plagijator, nije krio svoje neprijateljstvo prema oslobodilačkoj borbi srpskog naroda. On je u američkom listu „Njujork Tribjun“ 1853. godine, pisao za oslobodilačke napore srpskog naroda u Crnoj Gori:
„Tu se utvrdila jedna četa otimičara, koja pljačka po ravnicama i pljačku slaže po svojim brdskim tvrđavama. Ovi romantičari, ali dosta nepodesni gospodari postali su već odavno nesnosni Evropi…“
Marks je bio i rasista, mason, satanista, idolatrista, okultista i iluminatista. On je u jednom pismu, koje je uputio svome bliskom saradniku Fridrihu Engelsu pisao o Lasalu, njihovom zajedničkom rivalu u socijalističkom pokretu, doslovno ovo:
“…Ona jevrejska crnčina Lasal, koji srećom odlazi krajem ove nedelje, opet je izgubio 5.000 talira u jednoj prevarantskoj špekulaciji. Taj bi pre bacio novac na đubrište nego što bi ga pozajmio ‘prijatelju’, čak i kada bi mu interes i kapital bili zagarantovani. Pored toga, on postupa po načelu da on mora da živi kao jevrejski baron…
Sada mi je potpuno jasno da on, kao što dokazuje struktura njegove lobanje i njegova grgurava kosa – vodi poreklo od crnaca koji su se pridružili Mojsijevom izlasku iz Egipta (pod pretpostavkom da se njegova majka ili baba na očevoj strani nije parila sa crnčinom). Ovaj svoj judeizam sa germanizmom, sa suštinskom crnačkom substancom mora da proizvede odgovarajuće posledice. Njegov bezobrazluk je takođe crnački…“ – “Marx, for axamle, wrot to Engels on Jyly 30, 1862 obout one of the leaders of socialism in Germany and his rival, Fedrinand Lasalle, whom he referred to as that “Jewish Nigger, Lasalle”. He wrote: It is now absolutely clear to me that, as bot the shape of his head and his hair texture shows – he descends from the negroes who joined ‘Moses’ flight from Egypt (unless his mother or grandmather on the paternal side hybridized with a nigger)… the pushiness of the fellow is also nigger-like…” ( Vidi: Nathaniel Weyl, Karl Marx; Racist, Arlington House, 1980; John Robison, Proofs of a conspiracy against all the religions and governments of Europe carried on in the secret meetings of free masons, illuminati, and reading societies…, Boston, U.S.A., 1967; Karl Marx on Religion, str. 247, Saul R. Padover, ed. McGraw Hill).
U ovom kontekstu citirali bismo Pitera Jystinova ( Sir Peter Alexander Ustinov, 16 April 1921 – 28 March 2004), književnika jevrejske nacionalnosti i bivšeg predsednika tzv. „Svetske Federalne Vlade“, koja stoji pod zaštitom anglo-američkog establišmenta Sjedinjenih Američkih Država (Vidi: Carroll Quigley, The anglo-american establishment from Rhodes to Cliveden, New York, 1981), čije se sedište nalazi u Njujorku ( “He was also a respected intellectual and diplomat who, in addition to his various academic posts, served as a Goodwill Ambassador for UNICEF and President of the World Federalist Movement…“). Justinov je objavio veoma interesantnu i instruktivnu knjigu pod naslovom „Dear me“, gde doslovno stoji:
„Ja verujem sa su Jevreji doprineli prilog čovečanstvu koji prelazi sve razmere njihovom broju: ja verujem da su oni vanredan narod. Nisu oni samo snabdeli svet sa dve vođe svetskog značaja kao što su Isus Hristos i Karl Marks, već su sebi dozvolili i taj luksuz da ne slede ni jednog ni drugog, jer čekaju trećeg ( “They have brought fort both Jesus Christ and Karl Marx, and have, in most cases, indulged in final luxury of following neither, while waiting for a third” )…
Jeste, ja sam odgovorio da Rusi nalaze da je valjda nemoguće oprostiti Jevrejima za revoluciju. Lenjin i Staljin bili su retki među malim brojem boljševika koji nisu bili intelektualci Jevreji; Kamenjev, Zinovjev, Trocki, Joffe, Litvinov, Radek, lista je beskrajna i ja sumnjam da bi Rusi ikad bili sposobni da postave takve ideje u praksu a da ne bi bili potpomognuti sa stalnim jevrejskim previranjem u svetu misli…“ (Vidi: Peter Ustinov. Dear me, London – Boston, 1977, str. 257-258; Peter Ustinov, My Russia, London, England, 1983, str. 164-165).
Jystinov se izjašnjavao i kao ruski Jevrej. Bio je ruskog, poljsko-jevrejskog, nemačkog i etiopskog porekla — “… was of Russian, Polish Jewish, German and Ethiopian noble descent…“ (Vidi: Sir Peter Ustinov, Wikipedia, the free encyclopedia…). On se javno izjasno devedesetih godina HH veka šta misli o Srbima:
”Srbi su dvodimenzionalan narod sa težnjom ka prostakluku… Životinje koriste svoje resurse znatno sređnije nego ovi naopaki stvorovi, čija pripadnost ljudskoj rasi je u velikom zakašnjenju„.“ (Vidi: http://www.vijestio.com/vij…).
Koliko su „srpski“ internacionalisti-austromarksisti u Srbiji bili rodoljubi o tome najbolje govori dr. Gopdana Vlajčić u svojoj knjizi koju je objavila pod naslovom “Komunistička Partija Jugoslavije i nacionalno pitanje”, gde doslovno stoji:
“Posebno nakon Oktobarske socijalističke revolucije, austrougarski dio jugoslavenske socijalne demokracije vrši zaokret ka prihvaćanju ideje o ujedinjenju Jugoslavena izvan Austro-Ugarske monarhije. Što se više približavamo kraju 1918. te su ideje sve glasnije, da bi prvodecembarski akt državno-pravnog objedinjavanja Jugoslavena bio pozdravljen od cjelokupne jugoslavenske socijalne demokracije kao korak nužno potreban daljem razvoju socijalne revolucije…” (Vidi: Gordana Vlajčić, KPJ i nacionalno pitanje u Jugoslaviji, Zagreb, 1974, str, 57-58).
U vezi sa srbofobičnim Dimitrijem Tucovićem, austromarksistom-internacionalistom bilo bi interesantno znati da li je pao kao rezervni oficir na frontu prema Austro -Ugarskoj 1914. godine za slobodu svoje otadžbine Srbije ili da bi doprineo ujedinjenju svih jugoslovenskih naroda, koji nije bio ništa drugo prema dr. Vlajčićki nego samo korak nužno potreban razvoju austromarksističko-internacionalističke socijalne revolucije. Ovo utoliko pre što i danas izvesni „srpski“ austromarksisti-internacionalisti baljezgari u Srbiji prave veliki moralni kapital od njegovog gesta, da položi život za Srbiju ili može biti kada je reč o njegovom slučaju, za pobedu jedne austromarksističke- internacionalističke destuktivne ideje.
Imajući u vidu da je Dimitrije Tucović objavio propagandnu knjigu „Srbija i Arbanija, jedan prilog kritici zavojevačke politike srpske buržoazije“ u kojoj je prihvatio antisrpske teze bečko-berlinskih marksista baljezgara. Tucović je imao priliku da gleda masovne zločine koje su Turci i Albanci vršili nad našim obespravljenim, potlačenim i poniženim srpskim narodom na Kosovu i Metohiji, preko kojih je svesno prelazio, jer se zalagao za antisrpsku bečko-berlinsku marksističku propagandu ( Vidi: Dimitrije Tucović, Srbija i Arbanija, jedan prilog kritici zavojevačke politike srpske buržoazije, Beograd, 1914; Dimitrije Tucović, Izabrani spisi, SKZ, Beograd, 1964).
Sve u svemu, Tucovićev preteča austromarksista-internacioinalista bio je Svetozar Marković „srpski socijalista“, koji je zamišljao vreme kad će u bečko-berlinskoj Srbiji prestati nacionalnost i nastati internacionalnost. Nema sumnje da je Markovićeva teorija i praksa srpskih austromarkisista-internacioinalista, bečko-berlinskih baljezgara i dovela do današnjeg stanja u kojem se nalazi naš obespravljeni, potlačeni, osakaćeni i poniženi nesrećni srpski narod.
Uzimajući u obzir studiju Ilije Stanojčića o austromarksisti-internacionalisti Svetozaru Markoviću, bečko-berlinskom marksisti baljezgaru, koju je objavio pod naslovom “O jednom dosad nepoznatom članku Svetozara Markovića o parlamentarizmu i nacionalnom pitanju”, u kojoj između ostalog, stoji:
“… U tim prvim člancima Marković će tretirati i odnos nacionalnog i internacionalnog u praksi rešavanja nacionalnog pitanja. ‘Mi razumemo, piše Marković, potrebu da se različiti narodi skupe, da žive zajedno u jednoj zajednici. Mi zamišljamo vreme kad će prestati ‘narodnost’ i nastati ‘čovečanstvo’. Ali to vreme može se spremiti samo razvitkom i obrazovanjem raznih naroda, razvitkom industrije i punog saobraćaja… To je stanje dakle tek rezultat narodnog razvitka. A dotle treba doći… Važno je napomenuti da Marković, iako ističe princip ‘samopredelenja’, tj. pravo svake nacije da zasnuje svoju samostalnu državu, govori i o mogućnosti da se kasnije razjedinjene nacije ujedine, ali, razume se, na sasvim drugim društvenim i političkim osnovama….” (Vidi: Ilija Stanojčić, O jednom dosad nepoznatom članku Svetozara Markovića o parlamentarizmu i nacionalnom pitanju, Spomenik CVI, SANUM, Odelenje društveih nauka, Nova serija br. 8, Beograd, 1956, str. 6).
Takođe, imajući na umu, da je Rodoljub Čolaković, kriminalac, austromarksista-internacionalista, bečko-berlinski baljezgar izneo svoje komunističko-trockističko mišljenje i stav o nacionalnom pitanju u jednom članku koji je objavljen pod naslovom „Pravilan stav o nacionalnom pitanju”, gde doslovno kaže: “… Nacija je rezultat kretanja društvene podele rada i ovaj joj (a ne posebni interesi bilo koje odvojeno uzete, klase ili sloja u društvu) određuje okvire delovanja i postojanja kao i suštinu…” (Vidi: Rodoljub Čolaković, Pravilan stav prema nacionalnom pitanju, “Socijalizam”, br. 2, Beograd, 1959; Rodoljub Čolaković, O lažnom i pravom srpstvu, Sarajevo, 1945).
Najočigledniji primer nacionalnog pitanja u svetu biće rešen prema planu koji je istakao sovjetski marksista-internacionalista Dimitrije Zaharović Manuilski u jednom govoru davne 1925, kao član Izvršnog odbora fabijansko-bundističe i boljševičke Komunističke internacionale, čija je Centrala premeštena iz Londona u Njujork 1872. godine – “Conseil General de l’Internationale de Karl Marx”, u kojem je doslovno rekao: „ Nacionalni sukobi i mržnja igraju i igraće važnu ulogu u socijalnim borbama tih zemalja. Savršeno nelenjinistički bi bilo kad ne bismo iskoristili te konflikte. Naš zadatak nije u tome da ublažujemo nacionalne suprotnosti, da bi na taj način stvorili povoljne uslove za „čisto“ klasne borbe. Naprotiv, mi moramo da takav položaj, zaoštren tako oštrim suprotnostima, iskoristimo za ciljeve proleterske revolucije…“ (Vidi: Gordana Vlajčić, Jugoslavenska revolucija i nacionalno pitanje 1919-1927, Zagreb, 1987, str. 504; Sima Marković, Tragizam malih naroda – Spisi o nacionalnom pitanju. Priredila i predgovor napisala dr Desanka Pešić, Beograd, 1985, str. 176; Pierre Virion, Bientot un gouvernement mondial? – Une super et contre-eglise, Paris, France, 1967, str. 28).
ČMARak i Čvarak.
Eh da je te sreće, da može biti čvarak!
Čvarci su brend, pa još duvan čvarci!
A on??? obična splačinjara(kanta za splačine)????????
Čvarčina bre.
Jedina dilema kod ovog krmeta je pitanje , da li više liči na landrasa ili hepšira. Pre na landrasa. Ta sorta svinja ima vece čkembe.
vreća gov.na
Eto lepe sreće da je Čanak ,il što bi moj komšija kazo drug Članak jedini upregnut u NATO čeze. On ko prvo nije valjano čeljade , kolka je nula za ljudskost mogo bi od tih nula upariti znak za letnje i zimske olimpijske igre i još pride mediteranske igre. Za parče vlasti i novce kod njega može sve. Onomad je probo da kod nas gura priču o nekoj vojvođanskoj naciji , pa kad sam jedared sreo te „građane“ priupitam ih što ne idu u sela i mesta de su nacionalne manjine ( nek su nam živi , zdravi i sretni) da njih ubeđuju u tu priču o kreaciji nacije , i znate šta beše , odoše ko puvanjci bez jednog slova,a ja za njima pa priupitam -jel malo što smo stvorili pola evropskih naroda od davnina ,a u ova taze vremena i skoro sve nacije Balkana . Nemojte ga porediti sa čvarkom jer je to naša paorska rana on meni više sliči onom debelom iz „Rata zvezda“ , mislim da se zvao Džaba Hat. I još nešto ,on nije autetični lala starosedeoc.Želim vam pobedu na izborima.
Vise je svaka prostitutka imala je.ača neko čanak glasača.. i taj nesto govori .. tovar go.ana
Na sta je Djukanovic spao da ga reklamira propali vojvodjanski krmak !!!.
Ha,ha,ha !.
Ubrzani tok raspada DPSa i Djukanovica !!!.
Zadnji status Djukanoviceve vlade – vojvodjanski krmak postao vatrogasac !!!.
Debeli svinjski petokolonaš i najobičniji uljez Čvarak!!!!!!!!!!!!!!!
ON JE SMRDLJIVA BALJEGA OD ČOVEKA!
Ko ovo smece od politicara smatra za ozbiljno.
Čvarak, ali mnogo mastan.
Čanak , Drašković , Kilibarda , Biserko …zna li neko za slučaj da je ludak sam došao u ludnicu i požalio se da je poludeo!?
PO ČEMU SU ON I MILO BRAĆA? ČEMU I KAKVA PODRŠKA……
Čanak = čvarak , nikad čovek !
Nije cvarak djubre.
Moj konačan odgovor je ČVARAK !!!
cvarak je specijalitet to je smrad ustaski
Čvarak.
CANAK JE ISPUSENA MUSTIKLA ZA SRBSKI NAROD, ON JE UZEGNUTI CVARAK.
Ne postoji oblik života kojim bi čovjek nazvao ovo, a da ne uvrijedi isti.
Isto tako ne postoje reči da izrazim oduševljenje ovim fenomenalnim komentarom. BRAVO RADULE!!!!!!
Jedan od placenika Narko Negra tu su jos Vuk Draskovic, Ceda Jovanovic, i plejada kvazi Beeeograckih intelektualaca.
Odgovor na pitanje u naslovu je: NI JEDNO NI DRUGO NEGO KRMAK PO LIKU I PO DJELU!
A od krmka 150 kg čvaraka.
Da je barem vepar od sorte MONGULICA.
Ni Čanak, ni Čvarak, nego ČMARAK!
Ti si mnogo uspjesan u politici,vazda si imao veliki broj pristalica.
Video svojim ocima i cuo svojim usima!U N S u restoranu Plava frajla Canak(drugo ime za krmka)sedi sa svojim saradnicima i jadikuje:Gde odose lepa vremena dok je bio Sloba,pa Steva(njegov telohranitelj)svakog petka ode u Budimpestu i donese gomilu para od zapadnjaka koji nam placaju borbu protiv Slobe .A gde smo sada,Sloba u Hagu ,aliga u kurcu!To rece krmak i ,razocaran, pojede trecu po ociju hrane.
Puna vreca go.ana pocela je ponovo da smrdi!