Na današnji dan 1934. izvršen atentat na kralja Aleksandra I Karađorđevića u Marseju (video)
1 min read
U jesen 1934. godine Karađorđev praunuk, kralj Jugoslavije, Aleksandar I Karađorđević, imao je punih 46 godina i 20 godina vladarskog staža (od 1914. kao prestolonaslednik, od 1918. kao regent i od 1921. godine kao kralj.
Kao prestolonaslednik i vrhovni komandant Srpske vojske u Prvom svjetskom ratu stekao je ugled dobrog ratnika i nadarenog vojskovođe. Kao pobjednik u ratu suočio se u miru sa teško premostivim problemima. Novostvorena državna zajednica iz 1918. godine (do 1929. godine Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca, posle Kraljevina Jugoslavija), bila je zemlja velikih razlika i suprotnosti – nacionalnih, vjerskih, političkih, ekonomskih, klasnih i kulturnih, što je bila posledica viševjekovnih istorijskih okolnosti, prije svega posebnosti razvoja, ali i uticaja stranih faktora.
Čvrsto opredeljen za očuvanje jedinstvene države, Aleksandar je imao mnogo protivnika, pa je zbog političkog bezizlaza, iz koga građanske stranke nijesu imale rešenje, u periodu od 1929. do 1931. sprovodio diktaturu.
Atentat u Marselju na kralja Aleksandra I Karađorđevića se odigrao u utorak, 9. oktobra 1934. godine, prilikom njegove zvanične posete Francuskoj, u Marselju ispred Palate Burze, u 16 časova i 20 minuta.
Atentator, Vlado Černozemski, pripadnik Unutrašnje makedonske revolucionarne organizacije (VMRO), pucao je u kralja Aleksandra sa četiri metka, a jednim je lakše ranio francuskog ministra inostranih poslova, Luja Bartua, koji je usled neadekvatne medicinske pomoći iskrvario i umro.
Oko atentata su sarađivali ustaše i VMRO, koji nijesu željeli da Hrvati i Makedonci (koji su smatrani Bugarima žive u kraljevini Jugoslaviji nego u nezavisnim državama, Makedoniji i Hrvatskoj.
U sam čin atentata su bile umješane i pojedine strane sile, u prvom redu Musolinijeva Italija, koja je imala teritorijalne pretenzije ka Jugoslaviji, odnosno njenoj jadranskoj obali.
Neuspjeli atentati na kralja Alesandra Karađorđevića
Ubistvu Aleksandra I Karađorđevića je prethodilo nekoliko neuspjelih atentata.
1916. godine u Solunu je pokušan atentat na regenta Aleksandra I Karađorđevića, zbog čega je Dragutin Dimitrijević Apis osuđen i pogubljen.
Nakon usvajanja Vidovdanskog ustava 1921. godine, komunisti su organizovali neuspešan atentat na kralja Aleksandra I Karađorđevića.
17. decembra 1933. godine Petar Oreb i Ivan Herničić, pripadnici ustaškog pokreta, pokušavaju da ubiju kralja Aleksandra prilikom njegove posjete Zagrebu, što je uspješno spriječila jugoslovenska policija, uhapsivši atentatore.
Kada su kraljeva kola stigla na trg ispred palate Berze, oko 16 časova i 20 minuta, jedan čovjek iskočio je iz gomile, noseći u desnoj ruci buket cvijeća. Na francuskom je viknuo:„Živeo kralj!“.
Iznenada je skočio sa desne strane na papučicu automobila, odbacio buket cvijeća i iz pištolja ispalio više hitaca u pravcu kralja.
Pukovnik Piole, koji je bio najbliži događaju, sa konja je sabljom ubicu oborio na zemlju. Atentator je i u padu, sa zemlje, nastavio da puca na sve oko sebe. Zatim su dva policajca ispalili nekoliko hitaca u atentatora, koji je već bio oboren.
Kralj Aleksandar sahranjen je 18. oktobra na Oplencu u zadužbini njegovog oca Petra I Karađorđevića.
Sramno je ubijen kralj. Okruženje isto radi i danas. Ali nemamo kralja, svaki koji je valjao završio je kao Aleksandar. nešto se ne sjećam Nikoline sudbe. I ne želim da se sjećam!
Taj isti Aleksandar umjesto da je pripojio novooslobođene srbske krajeve jedinstvenoj srbskoj državi Srbiji a krvate prepustio njima samima ili kome god osniva jugoslaviju i…(dobro je poznato kako smo prošli u toj tvorevini). Moglo bi se reći da je dobio ono što je tražio.
Tačno 10 godina pošto je odobrio i izvršio zločin u Šahovićima stigla ga je božja pravda. I Nikola je poslije zločina u Plavu i Gusinju isto dočekao. Nije džabe srpska himna „Bože pravde!“
Osunećeni, i ti se se raspomamio…kao pred glavu.
pogledaj samo koliko je naroda bilo na proslavu Milanskog edikta u Nisu ,na sahranu Petru drugom Karadjordjevicu,i sve ti je jasno,nema tu nista,daj Boze da se varam
I pored toga sto su n am ubili Kralja i pored Jasenovca i pored Jadovna i pored Oluje , oni kupuju u Ideje, piju Janu , letuju na Hvaru , slusaju muzicare koji pjevaju sa Tomsonom. Stidim se ovog Beograqda
knjigu mozete naci na portalu ili stranici 27 mart
Volimo Francusku isto kao sto je ona nas voljela
Zoran Spalajković
Političko zaveštanje
srpskom narodu
dr Miroslava Spalajkovića
Velike greške Francuza
ISTINA I LAŽ
O M ARSEJSK O M ATENTATU
* Ko je stvarno bio inicijator i naredbodavac ubistva kralja Aleksandra
Karađorđevića 9. oktobra 1934. godine?
* Zašto je jugoslovenska javnost decenijama dezinformisana o
marsejskom atentatu?
* Da li su dokumenta iz arhiva nekadašnje Demokratske Republike
Nemačke o ubistvu kralja Aleksandra falsifikovana?
* Da li je ruski akademik Volkov, pisac knjige o marsejskom atentatu,
uopšte video originalna dokumenta o ubistvu kralja Aleksandra?
* Zbog čega NOVISTI traže naučnu ekspertizu dokumenata o atentatu
na kralja Aleksandra koja su objavljena u Berlinu?
VELIKE GREŠKE FRANCUZA
Fatalni previdi
Na „Belgijskom keju“ u Marseju stajala je kolona luksuznih vozila.
Za Kralja i njegovog domaćina ministra Barua bio je spreman automobil
„Delaž“, pozadi otvoren, sa volanom na desnoj strani.
Odmah, ujutro, čim je video automobil, maršal dvora Aca
Dimitrijević je stavio primedbu: zašto otvoren auto? Ovo pitanje
postavljeno je zbog toga što je Vladeta Milićević u našem poslanstvu u
Parizu već reformisao o mogućnosti atentata, ali je on zadržan u Parizu
radi „obezbeđenja kraljevskih jedanaest izlazaka“ u glavnom gradu
Francuske. Maršalu dvora odgovorio je prefekt Marseja koji mu je
saopštio da njegovi građani moraju da vide Kralja: „Šta će reći moji
birači, neće glasati za mene kad im ni to zadovoljstvo ne mogu pružiti.“
Na pitanje, ko će biti uz vozača kraljevskog automobila, rečeno je-jedan
agent u civilu.
Tek posle atentata uočen je jedan veoma važan detalj, to što se
kralj vozio automobilom u kome se volan nalazio s desne strane. To
uopšte nije bilo slučajno. Jednostavno, zato što se time moglo znati da
će Kralj sedeti iza vozača (a ne iza agenta), jer će kao gost sesti pozadi s
desne strane, a Bartu sa leve. Kad atentator bude prišao vozilu, on će to
učiniti s desne strane, prema Kralju, a agent koji će sedeti pored šofera
na levoj strani, uopšte neće moći da interveniše! Osim toga, takav
automobil sa „papučicom“, od prednjeg do zadnjeg auto-krila, nije se
smeo upotrebljavati za prevoz ili doček visokih zvanica. Nekoliko godina
ranije, jedan francuski predsednik, ubijen je upravo sa takve
automobilske papučice. Da li je sve to bila slučajna koincidencija, nije
utvrđeno. Ovi detalji ukazuju na očigledne propuste Francuza i na njihov
deo krivice za ono što će se desiti u Marseju.
Sa „Belgijskog keja“ svečana kolona vozila krenula je bez pratnje
12 žandarma na motociklima sa obe strane kraljevog automobila. Oni su
povučeni na nešto više od sat vremena pred iskrcavanje jugoslovenskih
gostiju na čelu sa Kraljem!
Ko je naredio povlačenje žandarma na motociklima?
Pre godinu dana autor ovoga feljtona dobio je testamentarne
beleške pokojnog maršala dvora Aleksandra-Ace Dimitrijevića,
divizijskog generala, ličnog Kraljevog prijatelja. Dimitrijević navodi da je
povlačenje 12 motociklista naređeno telefonom iz Pariza iz kabineta
francuskog ministra Sibera Saroa, a da je to naređenje izvršio prefekt
marsejske policije.47
To je bila smrna presuda Aleksandru Karađorđeviću.
Upozorenje Spalajkovića
Upravnik dvora pukovnik Pavlović, koji je bio na iskrcavanju pored
Kralja, zgranuo se: „Kakav je to bio haos, prava gungula!“ Kralj je jedva
prišao Partu, francuskom ministru spoljnih poslova, koji ga je prvi
pozdravio dobrodošlicom. Jedva se mogao čuti od orkestra koji je
intonirao himne. Aleksandar mu je veoma kratko odgovorio, s osmehom,
bled.
Kralj je trebalo da se pozdravi i sa delegacijom francuskih boraca
sa Solunskog fronta, ali se uz njega našao poslanik u Parizu Miroslav
Spalajković koji mu je usplahiren rekao: „Veličanstvo, Veličanstvo…
treba promeniti maršutu…“ Spalajković je širio ruke, molio Kralja da
mimo utvrđenog protokola krenu desno, a ne levo gde su ga očekivali
atentatori. Aleksandar je i njemu rekao ono što je govorio na
„Dubrovniku“: „Program se mora izvršiti“.
Čak ga je odgurnuo rukom da bi prišao nekoj od delegacija koje su
se probijale prema njemu. Maršal dvora general Dimitrijević je povisio
glas i, mada se govorilo isključivo francuski, na našem jeziku rekao:
„Vaše veličanstvo, ovuda, po protokolu, ovuda…“
Opis iskrcavanja završavamo rečima akademika Volkova: „To je
bila prva zvanična poseta kralja Aleksandra Francuskoj pa su obe strane
htele da to bude što svečanije.“
I ovaj Volkovljev navod je netačan. Kako su to obe strane želele da
doček bude što svečaniji kod jednog suverena, vladaoca-kralja najveće
države na Balkanskom poluostrvu, dočekuje jedan od 23 francuska 46
ministra. Gde su predsednici: Republike, Vlade, Parlamenta, Senata,
Vrhovnog vojnog saveta? Inače, kad je Francuzima na to stavljena
primedba odgovorili su da je ovo što se dešava u Marseju samo „susret“,
a ne i doček, koji će biti u Parizu, a po diplomatskom protokolu „susret“
se ne pravi kad gost stupa na tle domaćina, nego kad se sretnu na
neutralnom terenu.