Raskolnička MPC zabranila srpskim humanitarcima da se poklone palim srpskim vojnicima u spomen-kosturnici u crkvi u Prilepu

„U okviru redovnih humanitarnih aktivnosti nekoliko članova SPONE i organizacije „Srbi za Srbe“ iz Beograda, želevši da posete crkvu Svetih Ćirila i Metodija u Prilepu i pomole se u kripti hrama nad ostacima svojim predaka, srpskih vojnika stradalih u Prvom Balkanskom i Svetskom ratu, bili su sprečeni od strane lokalnog sveštenika „MPC“, koja prebiva u raskolu, izazvavši pravi skandal, krešeći najosnovnija ljudska prava Srbima u ovoj zemlji.

Da podsetimo, crkva Svetih Ćirila i Metodija u Prilepu je počela sa izgradnjom 1924. godine, kada je temelje osveštao tadašnji episkop Bitoljski Josif (Cvijović), a osveštana 1936. god. u prisustvu episkopa ohridsko-bitoljskog Nikolaja (Velimirovića). Crkva je bila posvećena u čast kralja Petra I Oslobodioca i u njenoj kripti bili su pohranjeni ostaci preko 1800 srpskih vojnika stradalih u ratovima 1912-1918. godine u Prilepu i okolini. Napomenućemo da je crkvu projektovao čuveni srpski arhitekta Momir Korunović. Na mestu sadašnje crkve postojao je stari paraklis, kojeg su lokalni Srbi na čelu sa sveštenikom Aleksom Kočovićem podigli još 1884. godine, usled pritisaka Bugarske egzarhije, koji su oduzeli Srbima staru gradsku crkvu u prilepskoj Varoši.

Samu crkvu sa kriptom su u toku prethodne dve godine više puta posetili i stručnjaci Zavoda za zaštitu spomenika kulture iz Beograda i konstatovano je vrlo loše stanje kosturnice, koja je oštećena još od vremena bugarske okupacije 1941, a danas je potpuno sakrivena i pretvorena u skladište i nedostupna za javnost.

Aktivisti Spone su u prethodnih nekoliko godina imali razumevanja od strane lokalnog crkvenog klisara i mogli je posetiti i pomoliti se nad spomen kriptom, ali je ovog puta to bilo brutalno sprečeno od strane „osobe u mantiji“ rečima „da možemo zapaliti sveću i gore u crkvi“ neprestano gledajući u pod. Prilikom naše molbe da kao hrišćanin čini greh jer isto tako hrišćanima ne čita ni molitve ni opela, a pritom i zabranjuje drugima da to čine, posebno ako su u pitanju potomci istih, ostao je dosledn svojoj zabrani. Prilikom obilaska crkve od strane naših aktivista, bili su stalno motreni i blisko praćeni odstrane pomenute „osobe u mantiji“ u društvu ženske osobe, koja je u nekoliko navrata izgovarala reči: „Proštevajte, oprostite“.

U istom gradu, Prilepu nalazi se nemačko vojno groblje, u kome se nalaze krstovi sa imenima preko 1700 nemačkih vojnika stradalim u Prvom svetskom ratu, sa jasno istaknutom tablom na nemačkom i makedonskom jeziku: Germanski voeni grobišta – Deutscher soldaten Friedhof. Samo vojno groblje je podignuto od strane vlasti Kraljevine SHS/Jugoslavije i nije se razlikovalo  od vojnih grobalja savezničkih i srpskih vojnika (takvo isto postojalo je i u Skoplju, ali je srušeno posle 1945, kao i srpsko 1941, dok su francusko i britansko ostali do danas netaknuti.). Na samom neamčkom groblju nalazi se i spomen knjiga sa imenima preko 2000 stradalih nemačkih vojnika nacističke Nemačke (Vermahta) u Drugom svetskom ratu. Uz Bitolj, Prilep čini centar vojne memorijalistike, ali dok su svi dobrodošli i slobodni da se pomole i sećaju svojih stradalih predaka, kao i u celom civilizovanom svetu, samo se nama Srbima, koji smo rođeni u ovoj i na ovoj zemlji to demokratsko, ljudsko, versko i svako drugo civilizacijsko pravo ZABRANJUJE JER SMO SRBI, a samo POSTOJANJE KOSTURNICE SRPSKIH VOJNIKA U PRILEPU SAKRIVA I PREĆUTKUJE.

Voleli bi smo da nam organizacija koju „čovek u mantiji“ predstavlja, kao i državne vlasti Severne Makedonije i cele Evrope odgovore, kome se još to zabranjuje da se poklone senima svojih predaka, da li Britancima, Amerikancima, Francuzima, Italijanima? Da li se i njihovi grobovi skrnave i sakrivaju starim šporetima, kabastim otpadom i starim nameštajem? Da li se i kome ruše grobovi predaka sa ciljem brisanja svesti i istorisjske činjenice da je tu i pre 1991, i pre 1945, i pre 1941, i pre 1912, i pre 1871 i pre 1371. živeo srpski narod, sa svojim materijalnim dokazima kulturne baštine i civilizacijskog bitisanja? Čiji su vladari u Prilepu ktitori na freskama?

Da li se to S. Makedonija, kao novopečena članica NATO-a usaglašava sa režimom u Montenegru pa nekako istovremeno kreće u novu ofanzivu protiv kanosnkog poretka Srpske pravoslavne crkve i njene autonomne Pravoslavne ohridske arhiepiskopije, da li su i u Makedoniji Srbi taj remetilački faktor do te mere da se treba obračunavati i sa mrtvim Srbima, njihovim grobovima i  razbacanim kostima? Da li je mera demokratičnosti jednog društva i države to što se oglušuje  o presude Evropskog suda za Ljudska prava o kršenju verskih sloboda i zabrane registrovanja jedine kanosnke pravoslavne crkve? Da li je to najbolja preporuka za otvaranje toliko iščekivanih pregovora sa EU o pristupanju tom savezu demokratskih država i naroda (bar se tako  sve do jedne hvale  da jesu)? Koji to vernici u Evropi, u 21. veku, leta Gospodeg 2020. godine svoje verske slobode ispoljavaju u stanovima, kućama i barakama, modernim katakombama 21. veka? Da li to znači da vreme hrišćanskih progona iz vremena Dioklecijana važi samo za Srbe i Makedonce odane svojoj kanonskoj crkvi?

Upravo ovakvo diskriminatorsko, šovinističko, antiljudsko, anticivilizacijsko i za nas vernike antihrišćansko ponašanje i odnos prema grupi vernika i pripadnika srpkog naroda kojima je bez objašnjenja zabranjen pristup do spomen kosturnice u kripti hrama u Prilepu jeste opomena i nadamo se samo ružan primer u kojoj meri moramo raditi na svojem dostojanstvu, toleranciji, ali i obrazovanju da bi smo poštovali i razumeli jedni druge. Ovim činom nisu posramljeni samo Srbi, oni nad zemljom i oni koji počivaju ispod nje – najviše je posramljena cela Severna Makedonija i njen čestit narod – makedonski, najbratskiji kojeg Srbi imaju. Neka tako i ostane!“

Izvor: Srpski kulturno-informativni centar Srba u Makedoniji SPONA