Zašto je ubijen Pavle

Piše: Emilo Labudović

Te kobne noći, 7. febrara 2000. godine, kada je, negdje u sumrak, stigla vijest da je ubijen Pavle Bulatović, bio sam na sjednici Opštinskog odbora SNP.

I danas, dvadeset godina kasnije, pred očima su mi zgranuta lica prisutnih, lica na kojima su se čitali beskrajna tuga, nevjerica, strah i nepodijeljeno pitanje: zašto on? Jer, ako je u tadašnjoj političkoj nomenklaturi i u Podgorici i u Beogradu bilo čovjeka kojem se nije mogao pripisati bilo kakav grijeh, lični i profesionalni, onda je to bio on. Pošten, odmjeren, pažljiv, mudar… džentlmen u politici… jednostavno: narodni čovjek čiji karakter vlast i politika kao da nijesu doticale. Kratko: naš Paša.

I kao i te noći, i ove, dok onako bronzan, namračena čela i zagledan u rodne daljine, samuje u Rovcima, ista tuga, nevjerica, strah i isto pitanje: zašto baš on? I, kao i te noći, ni ove na to pitanje nema odgovora.

Istraga njegovog smaknuća, vođena skoro pa amaterski (čast Anketnom odboru Savezne skupštine), već na startu zapela je u ćorsokak. Ne toliko zbog metoda već zbog ključnog faktora istrage svakog ubistva – pitanja motiva. Pošlo se od pretpostavke da se Pavle, onako pošten i nepotkupljiv, našao na putu mešetarima trgovine oužjem kojim je snabdijevana savezna vojska. Sam po sebi, i moguć i realan u tim mutnim vremenima. Motiv koji bi, s obzirom na uzak krug „snabdjevača“ trebalo da lakše da rezultat u vidu naručioca i izvršioca. Ali, nije bilo tako.

Iako su Anketni odbor Savezne skupštine i njegov predsjedavajući, dr Vojislav Šešelj, nedvosmisleno imenovali mogućeg izvršioca, istraga je i dalje tapkala u mjestu i, vremenom, „sve su to, o, mila moja, prekrili snjegovi, ruzmarin i šaš“.

Sa ove dvodecenijske distance, nakon svega što nam se izdešavalo i kao državi i kao narodu, sve sam više ubijeđen da je baš to „suženo polje“ istrage onemogućilo njen očekivani rezultat. Ne želeći da glumim Šerloka Holmsa i ne smatrajući se ni u primisli kompetentnim za ulogu istražitelja, danas mi se čini da bi, možda, baš ono što je tada u startu odbačeno, dovelo ako ne do imena a ono svakako do „adrese“ na kojoj je osmišljena, organizovana i plaćena ova monstruozna egzekucija. Taj pravac istrage, moguće je, pokazao bi da se i „kuhinja i kuvari“ ne nalaze među ološem koja se muva oko prodaje naoružanja već mnogo, mnogo dalje.

Danas je i vrapcima poznato da je plan razbijanja SFRJ skovan mnogo prije nego su se njeni temelji zaljuljali. Dio tog plana, sada to ne kriju ni njegovi kreatori, bila je i okupacija Kosmeta i njegovo izvlačenje iz državnopravnog korpusa Srbije. Kako se taj plan, koji je u početku, išao prilično glatko, „spotakao“ o (tada) opredjeljenje Crne Gore i Srbije da žive zajedno, valjalo ga je opet „podmazati“.

Dakle, razbiti SRJ a onda otcijepiti Kosmet. Da bi se to moglo, morala se, kao manja i politički klimavija, destabilizovati Crna Gora čije je tadašnje, a i sadašnje, rukovodstvo već „iskazalo visok stepen kooperativnosti“ sa planerima. A njena dalja destabilizacija nije bila moguća bez razbijanja SNP koji je tada bio snažan, politički i akciono duboko utemeljen u samu bit Crne Gore, i koji je bio više svenarodni patriotski pokret nego partija. Dakle, i ta se kula graničarka morala razoriti.

Oni koji su poznavali Pavla znali su njegovu moralnu čvrstinu i političku nepokolebljivost i nepotkupljivost. Znali su i njegov uticaj u SNP koji je daleko premašivao njegovu funkciju. A „planeri“ su znali da je sa Pašom, tim i takvim, SNP neosvojiva tvrđava. I – presuđeno je.

Dalji tok događaja dobro je poznat. Ostavši bez Pavlove podrške, predsjednik SNP, Momir Bulatović, politički je lako odstrijeljen, a onda je krenuo opšti sunovrat i sad smo tu gdje jesmo.

Danas su Pavlov grob u Rovcima posjetili delegacija Vojske Srbije, bez uniformi, predstavnici DF i ostatka SNP i najbliži. Delegacije Vojske Crne Gore nije bilo jer Pavlov grob nije „spomenik od državnog značaja“. A kad su ga upozoravali da bi mogao biti žrtva, Pavle je u svom maniru rekao: „Ako bi ubili mene, ni manje štete ni veće bruke za državu“. Šteta je nenadoknadiva. Bruka takođe.

Pročitajte još:

(VIDEO) Djeca brane svetinje: Na Zlatici u znak ljubavi i mira pustili u nebo 400 balona u znaku trobojke!